Het zijn van die avonden waar je nog lang met veel plezier op terug kunt kijken. Daaronder kan ook de 52e Zitting van de Othmarridders gerangschikt worden. Een onvergetelijke avond en in ieder geval een gala om in te lijsten. Het was genieten geblazen van een scala aan optredens en dat boeide nagenoeg van de eerste tot en met de laatste minuut. Het bleek ook een avond waar gedurfde keuzes goed uitpakten. En dat is een compliment aan de beleidsmakers, die de visie hebben om dat deze 52e Zitting goed in te kunnen schatten.
Het is ook een avond, waarop de jeugd haar kansen greep. De bijdrage van Pim Bank, de inbreng van de Siepeljonkers, maar ook een Wout Morsink bevestigden het beeld dat de jongeren in staat zijn om het stokje moeiteloos over te nemen. Maar dat gold ook voor de inbreng van de zangers en dansers, die allemaal nog jong zijn en dus nog jaren hun inbreng kunnen hebben. En wat genoot het publiek van ‘het schoonzwemmen’ van de oud-Prinsen.
Stipt op tijd kondigde zitting president Michèl Plettenburg de start van het programma aan. Traditiegetrouw trok het groot gevolg van de Othmarridders en het trio van de Siepeljonkers door de zaal naar het podium om daar ‘op de bok’ plaats te nemen.
Bodera Masselink, Eva Brunninkhuis en Ralph Baalhuis verzorgden het openingslied. De tekst was van Marco Keupink en Eric Nijhuis had de montage voor zijn rekening genomen. Tevens was er de inbreng van de zeer jonge danskids van sportschool Iamokay. Een prachtig geheel en vertederend om te zien. Een vast onderdeel is de Vanoamd show van Dennis Ikink met zijn reporter Wout Morsink. Woordspelingen, grappen, scherpe analyses en passend beeldmateriaal zorgen voor een meer dan toegevoegde waarde op de Zittingsavonden. Eigenlijk al niet meer weg te denken en een steeds terugkerend item op het Othmarridders gala.
Bodera Masselink en Eva Brunninkhuis trakteerden het publiek op een heuse ABBA medley onder begeleiding van de Hoarnhofbloazers. En ook in deze muzikale act speelden de danskids van Iamokay een spontane rol.
De oud-Prinsen vertolkten hierna hun carnavalskraker ‘Proost op het leven’, waarmee ze het liedjesfestival de Elfde Noot hadden gewonnen. Daarna was het de beurt aan Ernst Busscher, die in de huid kroop van de dichter Teun van den Vondel. Niet meer op zijn vertrouwde stek valk voor de pauze, maar eerder in het programma.
Op subtiele wijze nam hij de Ootmarsumse gebeurtenissen in het afgelopen jaar op de hak. Alleen al het zingen van ‘O denneboom, o denneboom’ was voldoende om het publiek te wijzen op het omzagen van de kerstboom op het Kerkplein. Hij schetste het als een Kersttafereel, maar geen Maria, geen os, geen engelen, geen wijzen: “Het bint alleen maar ezzels west”. En met nog een aantal prachtige anekdotes schotelde Busscher het publiek ‘de Ootmarsumse spiegel voor’. Deze buut werd gevolgd door een terugblik op het jaar 2018 en ook dat is een waardevol hoogtepunt op deze zitting.
Eén van de verrassingen van de avond was het optreden van Pim Bank. In voorgaande jaren had hij in de acts van de Siepeljonkers al laten zien wat hij in zijn mars heeft. Dit keer kreeg hij de kans om alleen als kapper Ton op het podium te staan. De klanten, die hij ontving in zijn Ton Deuse zaak, werden prima gespeeld door Mike de Winder. De act zorgde voor vele lachsalvo’s en dat had niet alleen te maken met de woordgrappen, maar zeker ook met het natuurlijke acteren van Pim Bank.
Anita Roetenberg en Freek Keupink legden beslag op de winkelwagen van de gestopte Jos Heerink en dat was te zien met een hilarisch filmpje. Vervolgens was er de rondtocht door Ootmarsum om in de diverse wijken van het stadje de liefde te laten bloeien.
Direct na de pauze zorgden Eva Brunninkhuis Ralph Baalhuis voor een prachtige bijdrage met een AVICII medley. Een onderdeel dat enorm werd gewaardeerd door het publiek. Dat gold ook zeker voor de act van de Siepeljonkers. Goed opgebouwd door Lauren Brunninkhuis en Demi Weustink en verder ingevuld door een sterke inbreng van Cas Busscher en Loes Hemme. Twee natuurtalenten, die op prachtige wijze hun rollen vertolkten.
Ook Tom Borkent, Jurgen Kleine Schaars, Myrthe Kamphuis en Diede Hagedoorn en Ties Brons vervulden wat kleinere rollen, maar ook dat deden ze met overtuiging.
En na een volgend item van de Vanoamd show en een swingende bijdrage van de Hoarnhofbloazers was het de beurt aan de Schulten broers.
Ze stonden toch maar weer mooi op het toneel, waarbij het aangifteloket in het Damast de plek was waar het allemaal gebeurde. Jochem als de politieagent en Jesse als de pater, die het kruis wat laag had hangen. De sketch kende mooie onderdelen. Maar tevens zit er nog veel meer rek in deze beide broers. De toekomst moet uitwijzen of dat er ook uitkomt, maar dat ze een basis hebben om verder te groeien is wel zeker.
Een voorbeeld daarvan is natuurlijk op de Ootmarsumse zitting ook Eddy Keupink. Iemand, die gegroeid is in de typetjes, die hij neerzet. Dit keer ‘Arme Gerrit’. Een eigen tekst van Eddy Keupink. Hij belandde in de gevangenis door te zeggen dat hij drugzat was. Met het woord Sel Fies, begon hij al op een komische manier, waarna hij dit veranderde in Cel Vies. Het klinkt hetzelfde, maar het is wel een wereld van verschil. Eddy liet het publiek genieten van zijn moppen, zijn gedichten en zijn mimiek. Vol overtuiging bracht hij zijn act en dat leverde prachtige lachsalvo’s op.
Daar bleef het niet bij, want de oud-Prinsen, althans een deel daarvan, zorgden voor een geweldige bijdrage door synchroon te zwemmen. Achter het blauwe doek gebeurde van alles en daarboven was het publiek dat de oud-prinsen zich in allerlei zwembewegingen zag ronddartelen. Voor de mensen óp de bok’ was het nog meer genieten, want zij zagen ook wat er allemaal achter dat blauwe doek gebeurde. Onnavolgbaar.
Dat gold ook voor het ‘Highway to hell’. Dit nummer van ACDC werd vertolkt door de prachtige zang van Juliët Oude Avenhuis met Wout Morsink en Tom Borkent als de playbackkende gitaristen, maar ook de meezingende bandleden. Een dynamisch nummer dat echt binnenkwam bij de toeschouwers.
En dat kan ook zeker gezegd worden van de showdans met Amber Hoogma, Bodera Masselink, Brechje Beunk en Loïs Vredeveldt. Wat een energie, spontaniteit en kwaliteit zat er in deze talenten verborgen wat er ook nog eens spetterend uitkwam.
Indrukwekkend was het optreden van David Wesselink. Op bijna het laatst van de avond en dan toch het publiek stil weten te krijgen met zijn lied, geschreven door Marco Keupink, dat een ode bracht aan de oud Prinsen. Een kippenvelmoment.
Het slotakkoord was voor Babyzeep met ‘Het nieje geleuf’. Ramon Baasdam, Mark Loman en Martijn Blokhuis schopten in eerste instantie tegen allerlei heilige huisjes, zochten de grnes op, maar brachten dit op het einde van hun sketch weer terug door te geloven in elkaar. Het lied van Boudewijn de Groot ‘Ik geloof in jou’ was een logische maar prachtige afsluiting van deze act. En wat zou het mooi zijn als dit trio volgend jaar de rollen eens revolutionair omgooit……..
Het echte laatste onderdeel was natuurlijk voor Rudi Bruns en Juliët Oude Avenhuis met het Oatmössche op het volle podium met alle artiesten en de mensen achter de schermen, die er samen voor gezorgd hebben dat deze 52e Zitting er eentje was om in te lijsten.
