In de vroege ochtend van 6 november 1940 stortte in de Ageler Es vlak achter de Kuiperberg een Britse bommenwerper neer van de Royal Air Force. Aan boord vier jonge bemanningsleden, die deze vliegramp niet overleefden. Het waren Colin Walker, Kenyon Gowland, Kenneth Emm en Douglas Cole. Hun opdracht luidde: vlieg naar Magdenburg in Duitsland en bombardeer daar de oliefabrieken. Op de terugweg naar de thuisbasis in Engeland is motorpech of vijandelijk vuur hen fataal geworden. In ieder geval stortte het vliegtuig brandend neer. 75 jaar na deze crash wordt er op de Nederlandse Begraafplaats stilgestaan bij de dood van deze vier geallieerden, die hun leven voor de bevrijding gaven. Op de plek waar de piloten begraven liggen is er om 9.30 uur een herdenkingsbijeenkomt. Naderhand bezoekt men ook het monument op de Valkenberg waar het toestel driekwart eeuw geleden neerstortte. Iedereen is van harte uitgenodigd om bij deze bijeenkomt te zijn ter nagedachtenis aan deze RAF leden, die 75 jaar geleden op zo’n jonge leeftijd het leven lieten voor onze vrijheid.
Nooit vergeten
Het bijzondere aan de dood van deze vier geallieerden is wel dat ze door velen eigenlijk ‘nooit vergeten’ zijn. Na hun dood waren ze met militaire eer begraven. De bezetter wilde in 1940 een goede indruk maken en zo correct mogelijk handelen. De Ootmarsumse bevolking zorgde voor wel 30 kransen op de graven, er werden missen gelezen in de kerk en de kisten waren bedekt met de Engelse vlag. Er kwamen houten kruisen met hun namen op de graven, want gelukkig was er wel de mogelijkheid om hen, te danken aan kleine zaken, te identificeren. De familie kon pas na de oorlog de graven bezoeken en in 1947 is bekend dat de families Gowland en Emm dat in ieder geval ook hebben gedaan en een gastvrij ontvangst en goede opvang in Ootmarsum hebben gekregen.
De graven werden 75 jaar lang met veel toewijding verzorgd. In de eerste jaren gebeurde dat door mevrouw Nadorp, daarna de heer Gerards en nadien 25 jaar lang door Dick Takkenberg. Dick was zo begaan met „zijn jongens”, dat het de wens was om na zijn dood zijn as te laten uitstrooien op deze plek. Een aantal jaren geleden is dat gebeurd. Johan Arends, de huidige beheerder van de begraafplaats samen met zijn zoon Johnny, heeft deze taak inmiddels overgenomen. De houten kruisen werden in de loop der tijd vervangen door gelijkvormige grafstenen, zoals op alle Gemenebestgraven in Europa.
De basisscholen in Ootmarsum en Agelo adopteerden deze monumenten en zo werden ook de kinderen betrokken bij deze historische gebeurtenis uit de Tweede Wereldoorlog.
Hans Jacobs was degene, die met veel inzet meer te weten is gekomen over deze vier jonge mannen en zelfs persoonlijke contacten met nabestaanden heeft gelegd. Ook die taak is inmiddels overgenomen door een zeer betrokken Josée Temmink-de Leeuw. Zij heeft er onder meer voor gezorgd dat de leeftijd van één van de bemanningsleden, Kenyon Gowland, op zijn grafsteen is toegevoegd.
Zondag kreeg ze nog een mail uit Buenos Aires. Deze mail komt van de zoon van Barbara Gowland Bruce, zus van Kenyon en een krasse 85-jarige dame uit Canada, die zich haar bezoek samen met haar moeder aan deze begraafplaats in 1947 nog goed kan herinneren. Families van drie van deze mannen blijven op de hoogte van de goede zorgen voor deze graven door de Ootmarsumse gemeenschap en spreken hun dank daarvoor uit. De zoektocht naar de familie van Douglas Owen Cole zal worden voortgezet. Deze hartverwarmende inzet van veel Ootmarsummers, maar ook van de familieleden van de omgekomen bemanningsleden geeft wel aan dat ze geëerd worden voor hun moed om Engeland te verdedigen en Europa te bevrijden van het Duitse juk. Ze hebben het met de dood moeten bekopen, maar hun namen blijven, ook na 75 jaar, nog springlevend.
.
