Je hebt van die vluchten dat ook nagenoeg alles tegen zit. In onderstaand verhaal van Martin Weghorst wordt dat tot in detail beschreven. De vlucht vanuit Rethel in Frankrijk leverde tot nu toe veel verliezen op bij de leden van de Othmarvliegers en ook klasse duiven zijn tot op de dag van vandaag nog niet terug in het hok. Dat hakt er dus behoorlijk in en alle reden dus voor de duivenmelkers om teleurgesteld terug te kijken op deze wedvlucht. Dat gold niet voor Han Damhuis, want zijn duif, een kruising tussen HeremansxWautersxLaarhuis, pakte de eerste prijs en het betekende meteen de eerste winst voor Han Damhuis.
Een zwarte dag
Een zwarte dag voor de duivensport in Ootmarsum! Eén van de mooiste dingen, zo niet het allermooiste, in de duivensport is het moment dat de duiven van een wedvlucht terugkeren op het hok. De adrenaline begint te stromen en er is iedere week weer de hoop dat een eerste prijs wordt gevlogen. De mannen, die van de langere vluchten houden, hebben in zijn algemeenheid ook een eindeloos geduld om op de duiven te wachten. De mannen, die van het korte werk houden, zijn ongedurig, hebben een hekel aan lang wachten en horen en zien niets liever dan: bam, bam, bam: doffers die als bakstenen uit de lucht op de klep vallen. Waarom dit intro: de wedvlucht vanuit Rethel, 366 km, was zo’n vlucht die eens in de paar jaar langskomt en die nogal eens wil inhakken op het gemoed van een duivenmelker.
De duivensport anno 2016 zit anders in elkaar dan pakweg 25 jaar geleden. Natuurlijk wordt er een vliegprogramma gemaakt met plaatsen waar gelost wordt. In het verleden werd niet of nauwelijks afgeweken van de losplaats, die op het programma stond. Tegenwoordig gebeurt het nog maar zelden dat er gelost wordt in een plaats waarvan het de bedoeling was om daar te lossen. De reden daarvoor is dat per vlucht wordt bekeken waar het beste gelost kan worden. Van alle vluchten van dit jaar is er nog maar één op de oorspronkelijke plaats gelost. Er zijn diverse weerinstituten in Nederland, die de duivensport voorzien van allerlei nuttige informatie en op basis van die informatie wordt een beslissing genomen.
Op voorhand was op de dag van inkorven (donderdag) voor de 2e midfondvlucht op zaterdag 5 juni al duidelijk dat het een warm weekend werd en dat lossen op zaterdag nogal eens problematisch zou kunnen worden vanwege de weersomstandigheden in Frankrijk. Sommige afdelingen hadden al een beslissing genomen en de wedvlucht uitgesteld naar zondag. Het voordeel daarvan is dat de duiven dan een dag en nacht minder in de mand zitten. Onze afdeling, afdeling 9, nam die beslissing niet. Achteraf is het natuurlijk altijd makkelijk praten, maar de gevolgen van die beslissing waren niet gering. Als vlucht stond eigenlijk geprogrammeerd Mons. Dat ging niet door, daarvoor in de plaats kwam Soissons. Lossen in Soissons lukte op de zaterdag niet, en er werd teruggereden naar Rethel, 50 km dichterbij, dat wel, maar toch nog altijd 366 kilometer. Als je dan toch een dag moet overstaan en niet eerder dan zondags kunt lossen ( 3 nachten mand !) dan is het voor de duiven het beste om ze zo vroeg mogelijk te lossen. Ook dat lukte niet, mist en laaghangende bewolking losten niet eerder op dan tegen 12.45 uur. Voeg daarbij een stevige noordenwind en een temperatuur van boven de 25 graden, dan weet de duivenmelker dat het een lange, zware rit wordt, te vergelijken met een bergetappe in een alles verzengende hitte.
Wat iedereen vreesde gebeurde ook: trage aankomsten en wat nog meer zij: bewezen klasse duiven van prominente duivenmelkers waren op het moment van afslaan van de klokken nog niet gearriveerd. Sterker nog, bij een aantal liefhebbers was nog geen enkele duif terug. De hoop en verwachting is dat ze op de maandag wel weer thuiskomen, maar zekerheid daarover bestaat niet.
Hoe zwaar een vlucht ook is, er is altijd een winnaar. De winnaar van deze week is, het zat er vorige week al een beetje aan te komen, Han Damhuis. Damhuis is een liefhebber van de eendaagse fondvluchten en hij wist in het recente verleden uitstekende prestaties op deze vluchten te behalen. Afkomst verloochent zich niet en één van de nazaten toonde op Rethel uit het goede hout te zijn gesneden: Heremans x Wauters x u leest het goed Marcel Laarhuis.
Een volle broer van de overwinnaar was goed voor een 10e en dat bevestigt de gedachte dat Rethel, hoewel een midfondvlucht was, feitelijk een eendaagse fondvlucht was waar de snelle duiven niets op hadden te zoeken. Dat de duiven van Theo Luttikhuis voornamelijk geschikt zijn voor de langere vlucht, is al langer bekend, zodat zijn uitslag niet echt als een verrassing kwam: 2, 7 en 8.
De volledige uitslag van Rethel, 366 km met 10 deelnemers, 114 duiven en met als sponsor
R. van der Logt, Metselwerken te Geesteren (O)
1 en 10: H. Damhuis
2, 7 en 8: Th. Luttikhuis
3. Comb. K. & K. Meijers
4 en 5: G. Schepers
6. B. Damhuis
9. M. Weghorst
