Oud Ootmarsumse Annet Palthe is samen met haar partner Jan-Willem en hun onafscheidelijke hond Bummel in neergestreken. Al voor het derde jaar houdt ze voor deze site een blog bij en iedere keer weet ze weer nieuwe weetjes aan ons toe te vertrouwen. Daarbij maakt ze prachtige foto’s en zorgt er daarmee voor dat dit stukje Canada voor ons wat dichterbij komt.
Vele vogelvriendjes vliegen en foerageren af en aan
Jullie moesten op Blog 2 wel erg lang wachten, maar het acclimatiseren en het meteen druk hebben met van alles-en-nog-wat vergde gewoon veel tijd. Maar het inmiddels groot te noemen foto- en verhalen materiaal komt heus allemaal jullie kant op! Gelukkig had ik bij het huishoudelijke deel extra hulp….
Bummel “helpt” (zijn eigen haren) opzuigen?!
De vele gevederde vogelvriendjes voelen zich al weer helemaal veilig en thuis bij ons. Dat wil zeggen naast en onder onze voedertafel, want de liefde gaat ook hier door de maagjes. Het aantal nieuwe ‘verenkledingen’ is groot te noemen. Want we hebben al weer heel wat datum-stickertjes kunnen toevoegen aan het vogelboek hier op Bowen: elke soort die gespot is, krijgt een stickertje, zo is de bedoeling. De vele forse snavels laten zien dat het er hier vooral om gaat, zoveel mogelijk harde noten te kunnen kraken… letterlijk dus.
Evening Grosbeak jonge man: “Of ik ze lekker vind?!”
De vele forse bomen hier in Canada hebben navenant forse zaden en pitten in de aanbieding. De bessen worden – zo lijkt het wel als je ze echt goed volgt met kijker en camera – als een soort lekkernijen met slechts enkele tegelijk afgewisseld met het grovere aanbod van Moedertje Natuur.
“Zeg maar geen nee, want ik neem er gewoon twee..”
Wij verwennen ze enorm met mais, zonnepitten enz. Voor de kleine snaveltjes hebben we er dan ook nog klein “zang-zaadvoer” bij liggen. Belofte maakt schuld! Ik zou nog de kleine gele bloemenpracht uit één van de vele bosmeertjes van naastgelegen natuurparken opzoeken & vastleggen. Dus, hier is ze dan, een wonderschoon geel geheel. Je moet te midden van de grootse woestheid van deze Canadese moedertje-natuur heel goed kijken om de bloei- en bloemvormen tussen al dat groene bladeren-geweld te spotten.
Gele schone te midden van groots groen geweld
En ingezoomd ziet ze er dan, zeker samen met haar gereflecteerde evenbeeld in het donkere ondiepe vijverwater, zeer ‘groots’ uit.
Yellow pond Lily: ons gele pompe blad
Heb inmiddels nog een 2e fraaie bloemvorm gespot. Bewaar ik voor een volgende keer! Anders worden het te veel planten achter elkaar…en zo veel soorten, wilde voor ons onbekende soorten, zijn er hier nou ook weer niet in deze bossen. Wat je wél krijgt is een andere goed verborgen ware schat… een schitterende eendensoort, die mogelijk de moeder is van ons kleine eendje van blog 1. Het is omdat je bewust rustig de tijd neemt om goed je ogen de kost te geven, alle verschillende natuurdeeltjes als het ware in je wilt opzuigen. Steeds weer ergens inzoomt, en dat niet alleen door de cameralens!
Wij hadden de Wood Duck hier nog nooit gespot.
Lady Wood Duck, de Aix Sponsa
Bij de grote benedenvijver gaan we wat varen-stekjes uitsteken en bij ons boven in de kleine vijver planten. Het voordeel van dit lokaal uitzetten is dat we zeker weten dat dat plantje het dan hier ook doet. We haalden eerst alles voor de kleine boven-vijver heel braaf bij een gespecialiseerde plantenwinkel, ver weg achter Vancouver. Maar meer dan de helft overleefde dat niet// sloeg niet aan óf, en dat was frustrerender, werd direct ’s nachts opgepeuzeld door onze huisherten. Dit vermeerderen van letterlijk lokale plantensoorten voldoet veel beter.
Wie spoken daar een beetje duister rond?
Aha! Die 2 kennen we toch wel heel goed… Bummel lijkt bijna te weten waarnaar Jan Willem zoekt en staat er vaak eerder met z’n neus én poten boven op dan wij. Je ziet meteen heel goed dat moedertje natuur hier een overdaad aan varens en andere waterplant-soorten produceert. Enkele plantjes uit deze kraamkamer zo’n kleine 40-50 meter hoger aan een andere vijverrand een nieuwe plek geven is een leuke nieuwe mogelijkheid voor ze om zich lekker te vermeerderen…
Bummel wijst Baasje de plantjes wel even aan…
Als we met de planten-buit terug lopen wacht er onderweg nog een prikkelbaar-klusje. Langs de oprit naar het huis is een distel-woud ontstaan die de mooie margrieten dreigen te verdringen. Tja als de herten ze niet oppeuzelen groeit het hier maar door en door. Jan Willem maait er een pad in en daarna trek ik ze, met wortel-en-al met de hand eruit: want totaal verwijderen is toch uiteindelijk effectiever zo merkte ik rondom het huis. Prikkelbaar klusje hoor!
Distelpad maaien tussen mooie margrieten
Het feest van het herplaatsen van de verse plantenbuit is natuurlijk het leukst van al dat letterlijke gemodder. Natuurlijk is het toch nog afwachten geblazen: of ze aanslaan én vooral of ze door onze huisherten niet meteen worden gemillimeterd.
Groene buit herplanten is feest van verwachtingen
Met al dit soort lichamelijke acties moet er natuurlijk wel goed gegeten worden, dus staan er verse hennetjes op het menu. Maar dan echt vers, te halen bij de lokale ouderwetse slager.
En wie staat daar op wacht? Deze prachtige haan Henry.
Waakzame haan Henry
Kunnen hanen denken?! Dan wilde hij ons vast tegenhouden onder zijn lieftallig donzige “deerntjes” te schieten. Maar het was reeds geschiet: wij namen zonder enige werkelijke schroom haar poten met sappige dijen mee. Zo genoten ook wij heerlijk van Hendrikje de hen.
Henry gedenkt ingetogen zijn Hendrikje
Als de Bowen Art Gallery een nieuwe expositie opent zijn we natuurlijk van de partij. De kunstminnende gemeenschap begroet ons hartelijk en we wisselen nieuwtjes en weetjes uit met elkaar. Dit keer heeft een jonge fotografe een serie oude foto’s nieuw leven ingeblazen, en er schilderijtjes van gemaakt.
Dit kunstzinnig & gezellig samenzijn wordt met drankjes & heerlijke hapjes opgeleukt. Iedereen geniet van de hapjes, van jong tot oud, vooral dit heerlijke manneke gaat er dan ook helemaal voor: zijn moeder heeft dan ook letterlijk geen kind aan hem! We zijn zeker een uur binnen geweest en de hele tijd door zat hij absoluut gefocust op alvast het volgende gerecht te kijken: of wij volwassenen het volgende voor hem begeerlijke gerecht of bord niet net leeg aten!!!
Jongetje met hapjes-honger
Buiten staat een koffie-kar-bar, waar we op heerlijke koffie-naar-wens getrakteerd worden. Heel handig en verstandig: op weg naar huis krijg je buiten eerst nog een heerlijke koffie.
Luxe koffie-kar-bar
Omdat we op dat moment de enige koffie-klanten zijn, wisselen we wat wetenswaardigheden uit met de koffie-man. Want ja, ze horen natuurlijk meteen ons Hollands als we onder elkaar praten. Ze vragen vrijwel allemaal meteen: “Hai guy’s, where are you from?” En dan kan het gesprek alle denkbare kanten opgaan. Ligt er ook aan of zij óf wij uiteraard er tijd dan wel echt zin in hebben. Heel veel vorige generaties blijken dan ook Nederlandse banden te hebben. Je huurt zo’n koffie-bar-met-man gewoon in als je iets organiseert en/of de mensenmassa wat wilt laten verspreiden. Met die heerlijk vers gebrande koffie in de hand genieten we van het uitzicht.
Uitzicht vanaf Bowen Art Gallery
Omdat we nog een beetje aan het bijkomen zijn van het “terug-in-de-tijd” zijn gaan we lekker vroeg naar huis. Ook natuurlijk om Bummel te bevrijden en thuis buiten van ónze Sunset te genieten. Zondagochtend gaan we wandelen op het nog lege strandje waar we eerdere jaren gingen zwemmen. Als om ons te verwelkomen is het eerste wat ik zie deze schattige zeehond. Dan kan de dag verder niet meer stuk!
Schattig zeehondje
Onder tussen gaat de dagelijkse training van Jan Willem met Bummel om hem, Bummel dan hè!, herten vriendelijk gedrag aan te leren. Dat wil zeggen absoluut er niet achteraan gaan, maar gewoon “naast” blijven staan of zitten kijken.
Bummel kijkt keurig “naast” naar Bambi
Bambi vertrouwt ons mensen & mensenhonden toch niet helemaal en verwijdert zich, al knabbelend en kijkend, heel langzaamaan naar lagergelegen smakelijke sprieten.
Bambi, ons huis-hertje, knabbelt rustig door
Dan zien we hier ook steeds meer Swallows oftewel zwaluwen. Eerder schreef ik over de Barn Swallow, met haar oranje borstkleur: de schuurzwaluw zoals ze hier heten. Nu racen er rondom het huis in toenemende mate waarschijnlijk de Tree Swallows (boom zwaluwen), wat heel goed kan met de hier aanzienlijke bomen populatie. Ze komen hoog uit de lucht als mini raketjes recht op de grote voorramen af en buigen op het allerlaatst af, alsof het een pitstop wordt. Ppfffff, gelukkig, weer gered!. Ze vangen, zo denk ik – want je kunt het onmogelijk zien met die snelheden! – allerlei insectjes die op onze weide ronddans(t!!!)en. In één ademtocht racen ze door over vijver en oprit en duiken voor een laatste snack-snoekduik over de beplante schuur annex carport.
Het kostte heel wat tijd en opnames om er uiteindelijk toch ééntje goed op de foto te krijgen. In een mooie zweefvlucht, recht op het huis af.
Tree Swallow, in sierlijke glijvlucht = 13 tot 16cm
Vorig jaar zag ik ze een enkele keer van de winterse spinnenwebben eten, tussen de spanten van de overkappingen aan de voorkant van het huis. Ons plan is om hier zelf een nestbakje te maken zoals bijvoorbeeld de Vogelwerkgroep van mijn favoriete Historische- en natuurclub, de Heemkunde Ootmarsum ze gebruikt. Kijk maar eens op hun site, zeer actieve goeie groep mensen: zie heemkunde-ootmarsum.nl Dan kunnen de zwaluwen in het voorjaar als ze gaan broeden op hun gemakje inschatten of dit een goede plek voor ze is. Anders zijn ze in de vogel-voederwinkel in Vancouver te koop. Zelf ook benieuwd of we er dit jaar aan toe komen hoor!!!
Maar ook de hele grote gevleugelde jongens én meisjes laten zich dagelijks op hun hapjes-zoek-tocht zien. Als je dan deze grote jongen naast bijvoorbeeld de Swallow voorbij ziet vliegen, is het zelfs al op de foto te zien wat een gigantische verschillen er in de vogels onderling zijn.
The Turkey Vulture, onze aasgier = 64 tot 81 cm
Kan het bijna nooit laten om toch nog weer wat foto’s te maken van de prachtige, altijd weer een andere Sunset.
*Sunset in gloedvol oranje
Ik denk ook dat elke avond weer heel anders is. Geniet mee en oordeel zelf.
*Sunset als boven: ingezoomd
Hier gaan we straks slapen terwijl jullie de dag gaan beginnen.
Tot Blogse,
Annet Palthe
