Canada…door de ogen van Annet Palthe
De tiende blog-story alweer: de tijd vliegt hier op Bowen Island BC werkelijk voorbij, ondanks dat we natuurlijk ook gewoon de voetbalwedstrijd(en) kijken: vanwege het tijdsverschil zitten we hier dan tussen ontbijt en koffie ….da’s dan wel eens slikken hoor!!!
Deze LAATSTE keer alweer, denk ik nu, neem ik jullie weer mee aan de hand van het alledaagse én bijzondere van Canada versus Nederland. Maar, dat versus valt vaak wel mee, zul je zien, want veel van deze negende beeldenserie zijn feitelijk ook gewoon in Nederland te zien en te beleven. Dus wordt het nu een beetje zoiets als „zoek de verschillen”…in de gelijkenissen. Er mag per mail gereageerd worden hoor, lijkt me wel tof. En anders spreek ik jullie wel ná 10 juli, want dan landen we weer gedrieën „down to Earth”….en ik zal het net zo goed ook weer heerlijk vinden al het Siepelgebeuren op te snuiven, lekker knus rond te struinen, met deze en genen gezellig bij te praten en om natuurlijk gedrieën op de gezellige Ootmarsumse terrassen aan te leggen voor een drankje en een hapje.
Maar eerst wil ik jullie de visuele afstanden vanaf Bowen Island naar het vaste land en Vancouver laten zien door de foto van één van ‚onze’ vele strandbaaien te tonen zoals je gewoon met het blote oog ziet: met uitzicht op Vancouver…
Foto: Strandbaai Bowen Island met zicht op West Vancouver
en hieronder een ingezoomde foto: vanaf dezelfde plek genomen, net boven over de uitstekende-pier-met speedboot rechts midden op de vorige foto, ingezoomd op de pier, met daar bovenop het wrakhout, meestal knotsen van bomen, die je hier overal langs de ontelbare kusten vindt…..
Foto: Ingezoomd vanaf strand Bowen Island op Vancouver…
Ook hier in de baai zochten we weer nieuwe mooie, maffe, gekronkelde of slanke lange strakke stukken wrakhout. Die gebruikt Jan Willem als inspiratie en vaak ook als bijzondere voet om zijn bronswerken op te zetten. Soms door Jan Willem met de meegenomen zaag verkleind, omdat ’ie alleen dat ene deel van de boom of stronk wil hebben om z’n vorm, maar ook en vooral omdat ze anders niet te tillen zijn, nog in de auto zouden passen. En daarmee, echt soms letterlijk loodzware boomstronken, moet je dan de circa 30 tot 50 traptreden op lopen…hup, dat luie vakantiezweet eruit om thuis uitpuffend van een fris welverdiend glas lekkers te genieten.
Foto: Deze boomstam moesten we dus duidelijk, helaas, laten liggen…
en
Maar zie het nieuwste resultaat van het samenvloeien van hout en brons.
Foto: De Zeemeeuw op wrakhout als staander
Dinsdag 1 juli, viert Canada haar „Canada Day, met de Citizenship Ceremony”.
Foto: aankondiging Citizenship Ceremony @Canada Day op TV
Maarrrr… de dag begon met onderstaande foto van Bummel met de Canadese vlag in z’n bek, dat zat zo…
Foto: Bummel + Canadese Vlag
We leenden van vrienden een kleine Canadese vlag en hingen die ‘s morgens voor het ontbijt al aan de auto, vastgeklemd aan het achterraampje. Hadden we een gezellig wapperende vlaggetje om de feestelijkheden te onderstrepen, en zo toonden we dat we ook mee wilden vieren.
Maar, letterlijk na de laatste ontbijthap komt Bummel met een „onduidelijk vodje” in z’n bek schoorvoetend aan gelopen. Voor wie een trouwe viervoeter heeft of had kent gewoon de loop en oogopslag van z’n hondenkind als `ie iets heeft uitgevreten’… en dat blijkt dus deze blik van Big Mister B. ook te betekenen. Want, het is de Canadese vlag, die hij van de auto heeft gegapt en komt brengen. Wordt maar eens boos, en dan nog wel uitgesteld boos – want ik moest en zou natúúrlijk eerst een fotoserie schieten – op deze smeltende hondenogen, terwijl hij je echt alleen maar wil helpen „dat vreemd wapperende ding” voor je van de auto af te halen. Té LIEF toch?!
Oké, terug naar de Citizenship Ceremony op Canada Day!
Dat is een nationale feestdag, waarop je als toetredend nieuwe inwoner geaccepteerd wordt/bent als staatsburger, de eed daartoe aflegt en officieel mag blijven wonen in Canada – wat net als bij ons enkele jaren in beslag neemt – en je dus een Canadees paspoort krijgt, mét bijbehorende rechten, plichten en vrijheden. Alleen hier leg je een eed af, en dat gebeurt ten overstaan van de hele natie, de nationale televisie zendt dat uit en er wordt meteen een grote landelijke feestdag van gemaakt: Je bent tenslotte trots om Canadian te zijn!
Je ziet alle verschillende emoties, op beeld vastgelegd, voorbij trekken: breeduit of bevend lachend, met bibberlippen, bijna in tranen uitbarstend om wie en wat je moest achterlaten, of warm voor je uit glimlachend mét tranen die glanzend van geluk over de wangen biggelen tot aan mensen die uitgelaten dansen en juichen van opluchting dat ze veilig-met-een-toekomst-voor-de-kids in Canada mogen blijven. Toch kreeg de voetbalwedstrijd Argentinië – Zwitserland voorrang op de normaal rechtstreeks uitgezonden Citizenship Ceremony…
Foto: Blij paar tussen rechter en de Royal Canadian Mounted Police op de foto…
Ook de geëmotioneerde interviews van de vele verschillende nieuwkomers maken toch indruk op ons, die Nederland als veilige thuishaven weten en hebben, waar we het gewoon vinden ons veilig te voelen, omdat we er ‚zomaar’ geboren zijn….gelukkig!
Elke plaats in Canda heeft zo haar eigen festiviteiten die dag.
In de hoofdstad Vancouver wordt het echt groots op straat gevierd, met overal verspreid verschillende bands voor jong en oud(er) en tentjes met eten en drinken. Omdat we met de ferry én watertaxi moeten, (want je mag er met de auto niet parkeren) en daarom precies op dát overvolle plein aankomen, vinden we dat voor de nog jonge Bummel gewoon te druk. Gelukkig heeft ‚ons’ Bowen Island haar eigen feestprogramma, dus wij naar het lokale feestgedruis om …. er ook een leuk en informatief blog-verhaal voor jullie van te maken.
Daar hij strak aangelijnd zal moeten ‚naast-lopen’ tussen alle mensen en tentjes, laten we Bummel eventjes lekker rennen over het strand, en achter stokken aan zwemmen in zee. Het is laag water en dan is het strand en de baai direct achter de jachthaven een Eldorado voor honden. Dus de helft van de tijd ziet hij alleen maar andere honden met stokken en rent daar dan achteraan… Zie je het voor je, als iedereen relaxt lacht en wij roepen en Bummel wel komt….na een extra rondje rondrennen met hondenvriendjes???
Foto: Strandbaai direct achter de haven van Snug Cove op Bowen Island
De grote openbare, licht hellende weide, ligt direct achter de haven/strandbaai en is gezellig ingericht met rondom tentjes waar je langsloopt gedurende de middag, met elkaar praat of alleen groetend, maar het middendeel is grotendeels vrijgelaten. We zien in de loop van de middag dat er echt oudhollandse kinderspelen te doen zijn als Zaklopen & Touwtrekken en net als in Nederland geven de valpartijen bij het Zaklopen, liefst van de ouderen!, net zo veel lol als bij ons en is het aan vuren van degenen, die de „touwtjes in handen hebben” evenzo positief luidruchtig….
Foto: Zaklopen voor het oog van onder andere de stoere mannen van de Brandweer met hun prachtig glimmend gepoetste wagens
en
Foto: Touwtrekken: je ziet ook goed hoe haven, strand en feestweide vlak achter elkaar liggen
Net als bij ons op een bijzondere markt zoals bijvoorbeeld een Koningsdag, mogen non-profit organisaties zich presenteren of worden daartoe uitgenodigd. Hier stonden een stel leuke meiden klaar om de kindergezichtjes te beschilderen of je te helpen de vlag-stickertjes leuk te verdelen…ik had de laatste nog net te pakken voor op m’n zonneklep…
Foto: Heerlijk smoeltje met hét Canadese symbool ‚beschilderd’
Zo stonden ook bijvoorbeeld Brandweer en Ambulancedienst naast elkaar om over hun vak en mogelijkheden te vertellen en demonstraties te geven, terwijl de Ambulancedienst meteen ook ‚onze’ EHBO-post was, kon je wat te drinken en eten halen óf lekker picknicken met je eigen meegebrachte eten & drinken én verven onder datzelfde dak (Community Canvas geheten)
Foto: Vaste open ruimte mét dak als feesttent op de openbare weide
Ook stond een lekker swingende band op het podium en kon er gedanst worden wat onderstaande dansende dotjes ook tot ieders groot vermaak deden…
Foto: Danseressen in de dop vóór de band
en kon je kennismaken met reptielen: je mocht deze grote leguaan (ja toch?) zelfs op je arm nemen, aaien óf …op de foto zetten; dat laatste deed ik. En, dan kun je `m toch zelf écht niet ook nog eens vasthouden….zeg nou zelf, ik vond het heus niet te eng of zo hoor!!!
Foto: Leguaan in de hand gehouden door z’n bazin
De middag wordt afgesloten met een enorm groepswaterballet, waaraan vrijwel iedereen komt meedoen, meer of minder gekleed: de brandweer heeft 2 of 3 waterslangen met een voorraad water aan elkaar gekoppeld en spuit ze helemaal leeg op het midden van de feestweide waar iedereen gilt van plezier, angst of eerste schrik…gelukkig is het net één van de heetste dagen, die wij daar meemaken en geweldig om te zien…ik moest natuurlijk droog blijven, dus de brandweermannen hadden me gewezen waar we met de camera-voor-het-Dutch-blog veilig stonden!
Foto: Afsluitend massaal waterballet door de brandweer verzorgd
Wisten jullie overigens dat Canada pas sinds 1965 deze huidige vlag heeft en dat het blad, de Maple-leaf van de nationale trots de Maple-tree, is?! Ik wist dat dus niet, zo’n jonge natie dus nog? De Canadezen hielpen onze ouders toch maar mooi bevrijden in de Tweede Wereldoorlog en daarom is er nog steeds een sterke, positieve band met Nederlanders én zijn er hier vrij veel gemengde huwelijken. Ik plak hieronder 3 vlaggen naast elkaar, waarvan de 1e de vroeger vlag is, de 2e de huidige vlag van Canada en de 3e de huidige trots wapperende vlag sinds 1965 van British Columbia!
Foto: van links naar rechts; 1.vlag Canada tot 1965, vroegere vlag Canada dus 2.vlag Britisch Columbia.. 3. Huidige vlag Canada..
Dan wil ik graag dit 10e en waarschijnlijk laatste blog (want de foto’s van de terugtocht zullen ongetwijfeld sterk lijken op die van de heenvlucht…..hoewel ik evengoed erg in de wolken zal zijn natuurlijk…..!!!!) afsluiten met een plaatje van ‚ons’ ganzengezin en de herten die hier vaak komen. Vandaag, vrijdag de 4e juli – maar bij jullie al zaterdagochtend vroeg! – zijn de jonge ganzen ongeveer vijf-en-een-halve week oud al weer, maar vliegen nog niet.
Foto: Hele Ganzengezin: jongen zijn circa vijf-en-halve week oud
en
Foto: Hier op land, overstekend naar de vijver, zie je goed hoe groot ze al echt zijn: hier waren ze zelfs nog een week jongerF
We hebben bijna dagelijks hun maat, vorm en tekening langzaamaan meer en meer zien gaan lijken op de ouders en nu zijn het van die heerlijke, pluche knuffels met het haar als rage-bolletjes rechtopstaand op hun koppies. Ze zwemmen of lopen toch nog steeds weg, als ze hier lekker zitten te zonnen of slapen als we aan komen rijden, maar dat gaat nu wel veel rustiger dan in het begin en er is geen stress meer van snel in het rond peddelen op ‚onze’ vijver beneden bij de oprit.
En dan de herten, of dear oh dear, die ontmoetingen vlak voor je deur, zijn toch elke keer weer zulke bijzondere momenten…voor ons dan natuurlijk hè, want de Boweners zijn er natuurlijk aan gewend en vinden het heel gewoon dat ze over de weg rijdend langs een rustig kauwend hert rijden ..dat niet eens opkijkt voor je langs snorrende auto…
Een week geleden hadden we eters en we hadden natuurlijk verteld van de herten…en tot vlak voor ze weg moesten was er nog ééntje te bekennen…en ze moesten toch echt wel de laatste ferry van rond 22.00 uur hebben! Gaan we uiteindelijk toch maar naar de auto om ze weg te brengen….en staan er maar liefst 5 herten tegelijk tussen de voordeur en carport.
Je snapt m’n fluisterende wauw-momentje en dat ik echt hééééél dringend een camera nodig heb en de visite snel hun mobieltjes grepen….terwijl de ferry’s nooit wachten voor je en die van tien uur de laatste van de dag is. Maar alles ging goed en met die ogenblikken sluit ik, voor deze vakantie tenminste, mijn Canada-blog af.
Foto: 4 vd 5 herten staan bijeen en komen hier vrijwel elke dag, maar meestal meer apart
Dus hierbij een detailfoto van het grootste mannetje met een al gestaag groeiend gewei. Bummel durfde er al met al toch niet achteraan te rennen (mag hij ook niet van ons) en zijn dreunende galop is goed te horen en voelen als hij er genoeg van heeft en ineens zijn hielen licht…PFFFF, wat een spannend feest.
Foto: Grootste hert toont zich groots 2 dagen later opnieuw….
en
Foto: No. 5 van de groep wordt gevolgd door een zeer bijzondere partner … dit vogelvriendje volgt elke stap van dit hert en hapt vol bravoure mee en ziet óns totaal niet staan
De bijzondere zonsondergangen of sunsets vanaf hier @ Sunset zullen we zeker missen….
Foto: Zonsondergang aan Sunset Boulevard @Bowen Island…
Wij vliegen woensdag terug naar ons veilige Hollandse thuis. Ook Bummel moet er dan weer heel wat uurtjes – bijna 3 uur meer dan wij – aan geloven, in zijn bench worden opgesloten en helemaal alleen de vlucht beleven: gelukkig weet hij dat nu nog niet en gaat vrolijk als altijd mee in de auto naar nieuwe spannende bestemmingen….
Foto: Bummel en Annet via autospiegel
Poot van Bummel, liefst 2 tegelijk eigenlijk!, Hartelijke groet van Jan Willem en wat mij betreft graag tot blogse en vooral tot ziens in onze Siepelstad van Annet Palthe
