Het heeft even geduurd, voordat we het volgende blog van Annet Palthe uit Canada mochten ontvangen. De reden beschrijft ze zelf. In ieder geval zit het blog weer vol met lezenswaardige informatie en vooral prachtige foto’s. Een groot gedeelte met hele enge beesten, maar ook met bijzondere ontmoetingen van hele fraaie dieren.
Canada heeft brrrr- én beeldige beesten…
Terwijl wij ondertussen ook al een rondreis door de inmens grote weidse Rocky Mountains gehad hebben, strooide én strooien de vaak ongewisse internet-verbindingen opnieuw roet in het digitale eten. PLUS, bleek later, een overvol fotoprogramma op mijn PC…tja, hoe dát komt?…géééén idee, ik maak toch haast nooit foto’s??!!
Mijn iCloud-opslag bleek daar niet tegen opgewassen, en voor je het weet dat daardoor je weigerachtige foto- én tekstprogramma’s niet werken én je dat heb opgelost … ben je zo dus een hele poos verder. Zo zaten we samen op een gegeven moment tussen diverse digitale schermen om te proberen de zaken aan de ‘praat’ te krijgen of te kijk te zetten…!!!
Vele schermen maakten nog geen Blog
Enfin, daarom waren er even helaas géén week-Blogs. Maar ik zal jullie, weer veilig, voldaan én een stuk wijzer, terug op Bowen Island, mee laten genieten van de belevenissen.
ALS ALLEREERSTE wil ik jullie onze tijdelijke logee laten zien, van de grote beneden vijver. Wel natuurlijk in de volgorde, zoals hij zich zelf voorstelde….Eerst tijdens de ochtendwandeling aan Jan Willem en Bummel als een paartje. Deze serie hieronder aan een geduldig wachtende en roepende ondergetekende: zonder Bummel voor de rust. Hij (of zij?), nu één van de 2 OTTERS, leek net zo nieuwsgierig als ik.
Eerst Otters’ natte neus…
Maar al snel wilde hij, zo leek het tijdens de ochtend wandeling met Jan Willem, verstoppertje spelen met een heen en weer rennende en snuffelende Bummel. Hij dook, ook nu weer, steeds kopje op én onder. Flinke rimpelingen in het water veroorzakend.
Rustig bleef ik – mét de camera in de aanslag ‘m volgend – wachten of ‘ie dichterbij wilde komen. Ondertussen gelukzalig genietend van die nu natte schitterende satijn glanzende waterdichte vacht, die in meerdere soepele golfbewegingen dan boven kwam en weer onder dook.
Dichterbij komend eerst weer kopje onder
Uiteindelijk klauterde hij aan de overkant op de oever. Wellicht had ‘ie lekker een buik vol van de hier honderden visjes gevangen en ging liggen uitbuiken? Of bracht hij zijn bruid een bek vol verse vis? Gewoon geduldig gebleven. Een paar minuten later werd er toch weer een snuitje zichtbaar onder de struiken door.
Elkaar begluren vanaf de veilige overkant
We gluurden uitgebreid naar elkaar, en de otter kwam op mijn klakkende geluidjes even helemaal te voorschijn, vertrouwde het geheel toch niet, “Daar aan de overkant…” .. draaide zich vervolgens om zodat ‘ie vol in beeld kwam en verdween voorgoed.
Draaide zich vol in beeld om
We hebben ze daarna helaas helemaal niet meer gezien. Wat een schitterende koppies hebben die zee- of rivier Otters, zoals ze ze hier noemen. We begrepen van vele vrienden dat het héél bijzonder is dat ze hier op Bowen Island zo openlijk rondscharrelden en dan ook nog zo hoog: we zitten hier op 250m hoogte. Waarschijnlijk vonden ze dit een lekker rustige en voedzame plek, omdat wij net de week daarvoor op rondreis waren. We troffen ze namelijk meteen de eerste ochtend aan na thuiskomst van die trip.
Dan, vrijwel direct nadat de otters het voor gezien hielden, zie ik een grote schaduw over de vijver vlak voor me en over me heen zweven: Ik zie ‘m vliegen! Hij scheert vlak over me heen, deze nieuwsgierige Eagle, en leg ‘m majestueus zwevend vast.
Majestueuze Eagle in glijvlucht
Ook bij zus Yvon en Randy hadden we een mooie ontmoeting. Op hun dek – zo noemt men hier een houten vlonder-terras bij huizen met veelal meerdere verdiepingen – groeit een heel hoge boom door het terras heen. Daarin ontwaarde Bummel een bekend ‘vriendje’: de Squirrel. Die zat zeer luid te piepen, en Bummel maar onder die boom rondjes rennen. Gelukkig zat ‘ie even stil voor dit stilleven.
Squirrel op bezoek bij familie visite…
Beesten- en/of beestjes-plaatjes heb ik nog genoeg, maar eerst-nog-even-dit…
Deze prima plaatjes van de klussende “houtvester” Jan Willem zijn namelijk ook heel sfeervol. Want, de eerder gevelde 12 bomen – een paar kuub hoor!!! – moesten ook nog gekloofd en opgeslagen worden, een mega (mannen)klus, dus voornamelijk voor Jan Willem. Daarom verwennen Bummel en ik hem extra, met er zijn, er naast liggen (Bummel!), de moed erin houden, houtblokken aangeven, fotootjes maken van dat slavenwerk en regelmatig wat drinken brengen.
Jan Willem klust, klooft en stapelt paar kuub hout
Er lagen nog ‘slechts’ 4 rijen hout in een L-vorm langs de carport. Bummel en ik hebben de oudste 2 rijen super droog hout verplaatst naar de beide (hout)nissen direct naast de entree. Die stoken we, nu ze zo goed droog zijn, snel op. Met de frissere herfsttemperaturen stoken we overdag soms ook al: ochtend koffie met de eerste knapperig knallende herfstige houtblokken.
Ochtendkoffie met knapperig knallende houtvuur
Nu is het voorlangs én opzij helemaal volgestapeld met verse houtblokken die lekker onder zeil zijn gegaan….om te drogen. Maar wat je tegen komt als je dat al langer rustende hout verder gaat kloven en bekijken: mega grote mieren genaamd Carpenter ants. Zij kunnen letterlijk je huis opeten, of in ieder geval ondermijnen. Hun grote kaken knagen met nietsontziende vraatlust, heel wat af. Ook graven(vreten) ze met grote kolonies tegelijk in rustend rottend hout hun gangenstelsel en kraamkamers uit (mét eieren)….
Enge Ants graven grote gangenstelsels
Ik krijg letterlijk de kriebels van die monsters, maar probeer toch iets vast te leggen..brbrbrbbrrrr!!! Ik vind mezelf best wel stoer om er boven te gaan hangen om te wachten tot Jan Willem een Anten-kolonie tegenkomt in het reeds rustende hout. Dan vliegen ze je letterlijk om de oren…..ieieieiii!!!
Met klikkende camera is deze maal echt óók met knikkende knieën…
Wil of durf je echt te griezelen??? dan moet je even hieronder kijken…anders moet je het NIET doen hoor! BRRRRRRR, wat een griezels zo uitvergroot.
Uitvergrootte griezelige Carpenter Ant
Pas nog liepen ze ineens tegen het plafond boven. Dát wil je als huiseigenaar dus echt absoluut niet! Meteen een paar spuiten anti-Anten leeg gedrukt. De eerste honderden verdwijnen in de stofzuiger en de volgende dagen vallen ze met bosjes tegelijk op de vloer. Verdwijnen óók in de stofzuiger. Oké, nu dus duidelijk tijd voor een leuk en lief diertje: BAMBI kwam uitgebreid pal voor het raam staan ‘lunchen’. Ik liet Bummel binnen door het raam, naar haar kijken: hij stond helemaal te trillen van de opwinding. Zo lief. Ik kon ook rustig mijn camera gaan pakken en haar prachtig portretteren.
Bambi
Dan heb je hier nog zo’n lekker ding…..de Sluipwesp. Die sluipt stiekem in je hout, en boort daar met z’n eigen boor een gat in het hout, liefst wat zachter (openhaard-)hout uiteraard, om vervolgens daar z’n eitjes af te zetten in de larven of poppen van andere insecten. De larven eten op hun beurt die “baarmoeder”, de levende larven dus, gewoon op: heel effectief.
Deze volwassen sluipwesp kwam uit het al eerder opgeslagen hout en ging gewoon door …in een nieuw stuk hout wat ik neerlegde in de hoop dat ‘ie een demonstratie weg zou geven. En dat deed ‘ie dus. Zijn gaten-boor zit in zijn uhhh eigen achterste: een letterlijke gat-boor dus!!!
Sluipwesp met mega gaten- of gat-boor.
Genoeg over hout voor nu. Alhoewel, écht ontlopen kun je hout hier trouwens niet: het land staat vol bomen, bomen en nog eens bomen en er zit dus een gigantische, financieel belangrijke, industrie aan vast. Enfin, genoeg omgelegd voor nu, 12 in totaal waren het er.
Nou oké dan: deze tak, door Bummel uit de baai opgevist, tellen we gewoon mee als12+ Bonus!
Bummel’s hout bijdrage
Wat ook opnieuw “om” moest waren de distels, terwijl ik die in het voorjaar ook al had getrokken?! Zeker de nieuw-ontsproten spruiten…Dus nu maar weer voorzichtig en nog beter opletten dat ik de hele wortels los krijg. Grootste schroevendraaier erin steken, wat wiebelen en wroeten en … voorzichtig eruit trekken. Toch weer een hele berg, tot dij-hoog! Een heel avontuur om de natuur hier een beetje naar je hand te zetten en wat minder uitbundig de overhand te laten krijgen. Bummel blijft lief bij me rond lummelen, probeert me uit te dagen wat gezelligs met hém te doen, en geeft me zo afwisseling en moed om door te gaan. Toch weer trots op m’n verwijderde berg distel!
Toch trots op berg distels
Een heel andere bijdrage is hier op Bowen Island geïntroduceerd,: die van verkeersveiligheid. Denk je toch, waar gaat dit dan weer over. Maar, houdt je vast, hier is onlangs het éérste knipperlicht geïnstalleerd. Er was al wel een zebra pad bij de oversteek naar school, maar dat kruist de hoofdweg naar en vanaf de Ferry en de winkels, dus altijd wel ‘druk’. Druk voor hier.
Nu kan iedereen, maar speciaal de kids, door een druk op de knop het knipperlicht inschakelen. Gaat vrijwel meteen aan en dus moeten de auto’s acuut stoppen om de kids veilig en rustig te laten oversteken. Even op een rustig moment samen uitgeprobeerd. Onze automobilist moest er ernstig over nadenken waarom dat knipperlicht aan ging…. op zaterdag!
(grote!)Kinder-Knipperlicht AAN
Hij liet me nog net oversteken en gaf toen weer vol gas. Dus het werkt… maar hopelijk voor kids beter.
Veilig even uitproberen
En dan nu EINDELIJK hebben we geluk gehad met het spotten van 2 serieus volwassen herten….letterlijk zoals het liedje: “langs de kant van de weg, ja zeg!” Als ik de punten van de geweien tel, dan kom ik op een 6- en 7 Ender.
7-Ender close-up
Kun je je voorstellende hoe dat dan gaat/ging? We rijden over de hoofdweg (=smallere 2 baans-weg als bijvoorbeeld Ootmarsum-Oldenzaal), zien 2 pracht manlijke exemplaren pal naast de hoofd- én de zijweg staan grazen. Ik smeek Jan Willem om tóch om te draaien bij de eerstvolgende mogelijkheid….en de schat: we karren terug. Ik ondertussen de cameralens extra oppoetsend, helemaal nerveus of ze er, slechts 2 minuten later, nog zullen zijn. En ja hoor, elk aan één kant van het zijweggetje. Jan Willem rijdt er heel rustig op af, terwijl ik uit het raam hang met klikkende camera. De ene graast rustig door – totaal relaxt. Ik tel 6 punten in het gewei: een 6 Ender.
Ontspannen knabbelende 6 Ender
De ander staat wat meer van de weg af, is ook veel alerter met een blik van ‘wat moet die drukte allemaal’, maar laat zich toch wel fotograferen. Voorzichtig schuifel ik na de eerste opnames toch uit de auto, wat meer op ‘m af, maar dan trekt hij zich toch wat verder op de hoge berm terug. Zijn prachtig trots alerte houding is …een plaatje!
Alert trotse 7-Ender
Ik hoop jullie toch nog een volgende, meteen SLOT-blog te kunnen sturen. De kuren van de cameraplaatjes overzetten en/of het PC-fotoprogramma kunnen eenmaal weer veilig in Twente gereset worden of zoiets…Nu moest ik uiteindelijk via JW’s pc de uitgezochte foto’s per mail naar mezelf sturen…en dan zit je naast elkaar! Hoe zo communicatie en de hele wereld bereiken per internet als je fotokaartje niet op de ”eigen” pc te voorschijn wil komen. Enfin, dit blog is er toch gekomen, zodat jullie weten dat ik/ wij jullie, het thuisfront, echt niet vergeten zijn/waren!!!
Maandag landen we weer…dus tot gauw ziens.
Tot Blogse!!!
Annet Palthe
