In de Simon en Judaskerk hebben zo’n 80 belangstellenden geboeid geluisterd naar het verhaal van Marcel Rekers. De in Ootmarsum geboren en getogen Rekers heeft landelijke bekendheid gekregen door zijn fotoboek over COVID19. Als IC-verpleegkundige in het Radboudumc zag hij met eigen ogen welke impact deze pandemie had op de IC afdeling waar hij werkte. Met toestemming van de directie mocht Marcel Rekers het ‘gevecht tegen eenzaamheid en Corona’ in beeld brengen. Dat is allemaal verwerkt in een indrukwekkend fotoboek ‘Door onze ogen gezien’.
“Omzien naar elkaar”
Het werd in meerdere opzichten een bijzondere avond in de Simon en Judaskerk. Henk Eertman, voorzitter van de locatieraad, heette iedereen welkom, waaronder de hoogbejaarde, maar trotse moeder van Marcel. Een ontroerend moment, omdat ook zij in de heftige Coronaperiode niet bezocht mocht en kon worden door haar kinderen. “In onze gemeenschap heeft corona huisgehouden. Vandaar dat we dit bij uitstek een onderwerp vonden om als kerk zijnde hieraan eens aandacht te besteden. Het kerk zijn is meer dan een viering bijwonen. Het kerkzijn houdt ook in het “omzien naar elkaar” en zie daar de link met het werk in de verpleging van Marcel Rekers. Hij zag dagelijks om naar zijn patiënten. We kwamen al snel tot de conclusie dat we niemand beter over dit onderwerp konden laten praten dan Marcel Rekers. Hij heeft daar nadrukkelijk mee te maken gehad,” liet Eertman weten.
Diep respect voor verpleegkundigen
In een boeiend betoog bracht Rekers, aan de hand van een door hem gemaakt fotoboek, in een diaserie zijn werk in de zorg voor het voetlicht. Hij liet in een uur tijd de ontwikkeling van het coronavirus en de gevolgen daarvan de revue passeren. Hij liet foto’s zien van het werk op de verpleegafdelingen in zowel Nederland als in Suriname. Sommige beelden, gevoed door zijn commentaar, maakten diepe indruk op de aanwezigen. Hij pleitte er nadrukkelijk voor om nog steeds de nodige voorzorgsmaatregelen in acht te nemen en “laat je vaccineren”.
Jan Kerkhof Jonkman sloot de avond met een kort dankwoordje af: “Als je dit alles aanhoort en de foto’s ziet, krijg je diep respect voor alles wat de verpleegkundigen in de afgelopen periode voor hun kiezen hebben gekregen en nog steeds krijgen”. Spontaan klonk er een hartelijk applaus op. Tenslotte werd hem een kleine attentie aangeboden als dank voor zijn medewerking aan deze zeer waardevolle avond.
