Annet Palthe, oud-Ootmarsumse inmiddels, maar we zijn haar nog niet vergeten. Op deze site heeft ze verschillende keren een blog verzorgd over haar verblijf met Jan-Willem en Bummel in Canada. Interessante verhalen met prachtige foto over het leven in dit immense land. Ook nu levert Annet haar bijdrage en we kunnen niets anders zeggen dat het een mooi vervolg is op de eerdere blogs, waarbij vooral de natuurfoto’s meer dan het aanzien waard zijn. “Moeder natuur staat aan de voordeur.”
Canada als 2e thuis is super
JA! We zijn weer door de vertrouwde Blue Bird, oftewel de KLM, veilig naar de overkant van de grote plas in Canada-Vancouver aan land gezet. Toch weer gek op het info-scherm aan boord te lezen dat we vanaf Schiphol-Amsterdam om 13.40 uur vertrekken, maar toch daar, aan de andere kant van de wereld in Canada op YVR-Vancouver de wijzers op de klok 13.27 uur zullen aangeven. Met recht vraag je je dan af waar de tijd blijft…
Vlucht info-schermen vernieuwd
Heerlijk om in Canada toch familie te hebben, die je dan vertrouwd staat op te wachten: zó speciaal als je dan daar “in den vreemde” je naam hoort roepen! Zo konden we zus Yvon en zwager Randy weer een lekker lijflijke knuffel geven in plaats van de gebruikelijke “Scherm-gesprekken”… En als je daar heel hoog in de dunnere lucht, real sky high, terug kijkt op je dagelijkse menszijn, gebeurt het wel dat er diepzinnige gedachten als heldere feiten in flarden komen binnenwaaien! Want, wat wil een mens nog meer dan 1.Gelukkig zijn samen, 2.Gelukkig SAMEN zijn, 3.Gezond zijn beiden, 4.Een knuffel-viervoeter, die altijd om je heen dartelt, 5.Fijne familiebanden, én 6.Als Kanjer Krenten op de pap: een huis als thuis in Nederland én Elders!
Stave Lake: Heldere hoogte geeft diepzinnig inzicht…
Ook hond Bummel had gelukkig een goede reis. BMB, Big Mister B, mocht dit keer ‘s morgens gewoon nog wél eten en drinken. We denken dat hij daardoor ook veel minder gestrest was én zijn inwendige systeem gewoon gezond bleef… Een uitstekend vernieuwd // Voortschrijdend inzicht wat ons betreft. De bagageband was wat minder vlot, maar Bummel was al wel afgeleverd bij Bijzondere Bagage. Als we Bummel daar heel even uit z’n bench halen, is het altijd weer lachen, samen met omstanders én de hele Dutch Crew, die dan ook al op weg zijn naar hun ontspanning en slaap. Primair om ‘m heerlijk een bak water te laten leeg slobberen. Maar knuffelen en ‘m de poten laten strekken horen daar uiteraard ook bij. We moeten dan zorgen dat ‘ie niet de bench uit glipt vóór z’n halsband veilig en wel om zit…wat niet altijd lukt! Maar stiekem gun ik ‘m die kleine race-ronde wel en begrijpen doe je dat zeker: minimaal 12 uur in zo’n kooi, en dat zonder de baasjes, is echt geen pretje!!!
Gelukkig hadden we bij de speciale (‘food- and animal’) inklaring maar twee anderen voor ons. Voor het eerst ook een hond, een schattige rustige pup van slechts 11 weken, die samen met BMB reisde. Maar ook de overbekende mensen met je-weet-niet-wat voor eetbare spullen in hun bagage: meer dan de helft werd geweigerd en dan hadden ze nog geluk!
Bummels laatste minuten in zijn bench.
Na de allerlaatste papieren controle mag Bummel eindelijk echt uit de bench en aan de lijn. Hij gaat het liefst in gestrekte galop in één streep door naar buiten om daar lekker eindelijk pootje te kunnen lichten. Maar we zoeken eerst de wachtende familie en na een snelle eerste hallo-knuffel gaat het dan toch eindelijk door naar de groen voorziening. Terwijl Jan Willem zich over de bagage ontfermt en de familie ondertussen bijpraat, zit ik aan het allerlaatste uiteinde van BMB’s riem. Ik ren-loop nog net op eigen voeten naar buiten, maar heb ondertussen wel nachtmerrieachtige voorstellingen dat ik als een soort Mary Poppins de lucht in ga door Bummels ontzettende kracht: plas- en waterwaarts…!!
Eerste familie moment
Dan is het ritueel eerste-vijver-pret aan de beurt: lekker water slobberen én meteen een verkoelende mini-duik. Iedereen om ons heen kijkt en lacht vertederend om de duidelijk genietende Bummel. En ik? Ik ben blij dat ik niet gelanceerd ben! Deze keer had ik wijselijk, voor het ergste geval, een handdoek in m’n tas meegenomen en kon ‘m zo netjes naast me op de achterbank hebben: tussen Yvon en mij in is dan zeer favoriet…want dan kan ‘ie onderweg af en toe naar voren stappen en baasje Jan Willem besnuffelen. Heel aandoenlijk.
Bummel in verkoelende terras-vijver
Als we bij Yvon & Randy thuis aankomen, staat Bummel ook daar onmiddellijk met z’n hele voorkant in de vijver te slobberen én om af te koelen van de reis & rit: autorit is toch ook weer ruim 5 kwartier. Daar krijgt ‘ie dan eindelijk meteen z’n eigen brokken. Pas als ook wij rustig aan een hapje & drankje zitten uit te puffen en bijpraten, wordt BMB wat rustiger en gaat liggen. Letterlijk boven op Jan Willem ’s voeten. Zodra we tegen 16.30 uur lokale tijd!!! eenmaal rustig zitten, gaan we het tijdsverschil flink voelen. We hebben er dan al ruim 19 uur opzitten. Na ruim een uur stappen we op, doen een snelle eerste shopping-ronde, en halen de 19.00 uur ferry.
Eerste ferry-tocht altijd weer spannend
Als we dan een half uurtje later thuis, at “The three Geese” de diverse herten, groot en klein, tegenkomen, die rondom het huis heerlijk rustig rondscharrelen, voel je je haast een indringer in hun veilige haven. Op een afstandje worden we ‘geroken’ en bekeken: Ze trekken zich, al terug- glurend en knabbelend-langzaam terug: We mogen naar binnen!!!
Het grootste hert trekt zich strategisch langzaamaan terug
Dan gaan we eerst alle buitenplekjes langs als vijver, terrassen, beplanting, uitzichten vanaf alle hotspots: we worden meteen door diverse bekende kleine én grote vleugelachtigen bekeken op betrouwbaarheid én voedermogelijkheden…! Dan begint het gesjouw van koffers en boodschappen naar binnen, overal lekker luchten, huis inspectie, bed schoon opmaken, wat eten, proosten op de behouden aankomst, douchen en dan – na ruim 24 uren op te zijn geweest – uitgevloerd de slaap der rechtvaardigen te omarmen…
Eigen uitzicht, zelfs heiig, blijft adembenemend
Dan begint meteen weer het langzaamaan wennen aan het nieuwe tijdritme. Als je in Nederland op staat, moeten wij nog gaan slapen…dat zijn precies die 9 uren terug in de tijd zeg maar. Dus is het helemaal niet gek dat ik ineens om half 6 klaar wakker, heerlijk genietend buiten ga staan kijken hoe de dag hier begint. En als je dan door je vriendjes de Hummingbirds // Kolibries wordt verwelkomd…kan de nieuwe dag wel weer beginnen, maar wijselijk ga ik toch nog wat slaap inhalen.
Hummingbird op lekker zoete bloem
Gelukkig kunnen we wel slapen, hoewel het echte ritme meestal stapsgewijs gaat in het begin en dat laten we gewoon gebeuren: kun je trouwens ook gewoon niets tegen of voor doen. Het ontbijt en koffietijd laten we zo’n beetje langzaam in elkaar overvloeien. Wanneer het volgende hert zich al knabbelend aandient, weet je meteen waarom je hier bent: moedertje natuur staat hier gewoon aan je voordeur.
Huis-hert
Dan is het tijd voor een heel aantal gebruikelijke inhaal-schoonmaak-acties, want de spinnenwebben hebben het binnen overgenomen. Maar ook de levend rondvliegende huisdieren hebben er last van zo kun je aan onderstaande “ingepakte” wesp (denk ik) zien. Die heeft moeite om de ogenschijnlijke “panty” uit te krijgen. Klaarblijkelijk is ‘ie door de spinnenwebben heen gelopen en probeert nu dat verstikkende web uit te trekken.
Wesp in web verstrikt met beide achterpoten
Een langpootmug zit vermakelijk én zelf web-schoon toe te kijken hoe de ander zich probeert te ontdoen van zijn ongewenste web-panty. Na wat trekken en strekken met beide poten om beurten zit het aan de vensterbank geplakt, slim.
Hoopvolle actie
Maar helaas, het plakkerige web schiet los en het lot achtervolgt ‘m nog letterlijk. Buurman langpoot lacht beslist in één van zijn vele vuistjes…
Dan gaat het toch de goede kant op
En ineens vliegt hij door één van de geopende ramen en deuren de vrijheid te gemoed. Een grote schaduw doet me ‘m verbaasd naturen: zó groot was ie toch niet!? Maar die duidelijke schaduw was van onderstaande nieuwsgierig overvliegende Eagle. Vast benieuwd of we al weer lekkere hapjes voor hen hadden neergelegd. Ze staan er om bekend dat ze hun vaste gulle gevers altijd opnieuw bezoeken of er weer wat te snaaien valt. Gelukkig is Bummel inmiddels zeer levendig én (hopelijk!) groot genoeg om voor deze grote roofvogels NIET onder “een hapje” te vallen.
Eagle zeilt langs op zoek naar prooi
Alles en iedereen verwelkomt ons op hun eigen manier: natuur en vrienden laten zich (even) zien, bellen of komen even gezellig aan. Maar ook minder prettige gasten laten zich zien: de wespen zijn zelfs een eigen bol aan het bouwen. Aangezien Jan Willem een heftige allergische shock krijgt van deze nuttige natuurdiertjes, moesten we hen toch dringend verwijderen. Een beetje spuiten op die plek voor de zekerheid. We troostten ons met de gedachte dat het pas een kleine bol was. Je zag zelfs amper wespen, dus wellicht was de koningin al ergens anders heen gegaan….of was zíj binnen in de web-panty gewikkeld? Ze verdwenen geheel.
Wesp op bol mét vervaarlijk uitziend ‘wapen’
Als al gauw blijkt dat de auto-airco het niet goed doet, moeten we naar de dealer-garage in Vancouver. Altijd een gedoe omdat je dan de vroege ferry moet hebben om daar rond 9.00uur je auto af te leveren. En wat doe je dan zonder auto…. Gelukkig kon Jan Willem de garage-afspraak bijna gelijk met die van zus Yvon maken, en vlak bij elkaar. Dat is daar zo: er is gewoon één heel grote “automall” oftewel: alle garages / autodealers zitten er bij elkaar. Een mega groot oppervlak, een eigen stadswijk zeg maar. Dus liepen we, na aflevering van onze auto, helaas in de stromende regen, naar Yvon d’r garage. Zij was bijna klaar en we reden met haar mee naar haar huis. Na de koffie ging ieder zijns weegs. Yvon had andere verplichtingen en wij gingen met Randy in zijn auto naar één van Vancouver’s grote “shoppingmalls”, wat inkopen doen als vogelvoer, hangplanten enz.
Jan Willem stuurt Randy’s fluisterzachte Hybride.
Gezellig sushi eten als lunch is altijd weer een super traktatie. Nadat we de auto konden ophalen reden we achter elkaar aan, zetten Randy thuis af en wij reden meteen door naar huis om Bummel te bevrijden. Maar Angelina was al thuis en buiten met ‘m aan ’t spelen.
Bummel springt van vreugde
Als we de volgende ochtend in het National Park naast ons gaan wandelen, komen we onderstaand hummeltje tegen. Jan Willem zag ‘m gelukkig, voordat Bummel of ik er boven op stapten! Ik had ‘m helemaal niet gezien en was er nog maar een enkele stap vanaf. Kon ‘m gelukkig nog net op de gevoelige plaat vastleggen, voordat ‘ie de veilig begroeide zijkant van het wandelpad in stoof.
Eén eendje hield zich plat en stil tegen de grond
Even verder weten we onderstaande vijver, waar ‘ie mogelijk in de buurt z’n familie heeft. We zagen en/of hoorden helaas geen gesnater, hoop dat ‘ie het overleeft. Eendjes zien we hier niet zo veel en ganzen ook al niet…. Ra ra ra, want anders struikel je erover.
Kleine vijver in “buurman” het National Park
De meest prachtige waterplanten zie je hier van klein tot groot. Dit is een fraaie kleine met prachtig geel, het Pompe blad…geloof ik?! Zoek ik nog op. Ik sluit dit eerste blog van 2016 af met onze vaste avond-vriendjes en hun schitterende roepen: naar elkaar denk ik, want we zien en horen er minimaal 2, maar soms veel meer. Ze zijn zo ontzettend snel en wendbaar dat ik al vele vele foto’s heb geschoten, maar bijna even zovele weer heb moeten verwijderen, omdat ze allang weer uit beeld waren verdwenen. Het zoevende “straalmotoren” geluid van hun duikvlucht naar de insectenprooi is het meest spectaculaire van hun hele vliegshow. Hoop nog eens een echt mooi shot te kunnen laten zien.
Night Hawk
Hartelijke groeten en tot Blogse
Annet Palthe
