Annet Palthe is met haar levenspartner Jan Willem vertrokken voor een periode naar Canada. Ootmarsum moet deze levenslustige dame een aantal maanden missen, maar In en Om Ootmarsum houdt contact en dus wil Annet wekelijks haar belevenissen toevertrouwen aan deze site. Dat gebeurt door middel van foto’s en natuurlijk met verhalen door het oog van Annet.
Canada….. door de ogen van Annet Palthe
Blog no. 4
Dinsdagmorgen legde JW de botten van 2 kippenpoten (jammie jammie vers van buurman poelier!) op de vogelvoedertafel en zei dat ik de camera maar in de aanslag moest houden omdat ze vrij snel geroofd zouden gaan worden…”ja ja dacht ik nog…toch niet nu op klaarlichte dag??”
Maar goed, eerst ontbijten en JW naar zijn vaste schildersgroep gebracht en ik kom terug, werkelijk nog geen half uur daarna, vliegt meneer Raaf net met het laatste bot weg, roept nog netjes een soort triomfantelijk diep RaaaRaaaRaaa – of was het als een HaaaHaaaHaaa bedoeld?? – achterom en verdwijnt heel slim net onder de steile rand van het vogelterras, glijdt heel elegant zo het dal in totdat hij in zijn geheel aan het oog wordt onttrokken door de groene boomtoppen. Trots en blij met zijn kippentrofee.
En ja, zoals je al begrijpt en leest, zulk soort nieuwigheden gebeuren voor mij de hele dag door en soms vergeet ik dan gewoon helemaal, waarmee ik ook al weer bezig was!!!
In dit geval was het dit blog dat ik graag af wilde hebben vóór we woensdagmorgen naar Whistler vertrokken: dat is dus totaal mislukt door zulk soort wonderschone wereldse natuurakkefietjes.
Ik zit NU – donderdagochtend de 15e meteen na het ontbijt – dus wel braaf in the Edgwater Lodge waar we logeren te tikken om het beloofde blog no.4 af te maken. Dit hotel-restaurant is eigendom van JW’s zus en zwager. Het ligt direct aan het meer met een weids uitzicht op de besneeuwde bergen tegenover ons, waar men nu gewoon gaat skieen, terwijl wij zitten te puffen van de warmte….achter het glas.
Hierover later, in blog 5, een uitgebreid verslag.
Lees maar verder wat me thuis @ Bowen Island ophield….
Want……. na thuiskomst van het JW wegbrengen naar paintingclass, zweven er als uit het niets ineens 5 arenden of gieren – die herken ik nog niet goed genoeg – en cirkelen nadrukkelijk hier boven ons rond, maar vinden de ‚hond in de pot’. Of zouden ze zich allemaal al tegoed hebben gedaan aan de kippebotten en komen ze daarom, met versterking, terug om nóg zo’n lekker graantje mee te pikken? Ook zweeft meneer Raaf opnieuw langs en scheert over de voedertafel heen of er niet toch nog iets is overgebleven. Nee dus, ook het allerlaatste botje is weg, alleen nog wat ontbijtgraantjes zijn er te halen. Echtpaar blauw kuif, de Steller’s Jay, vindt het nu welletjes met dat zwarte geweld en duiken samen luid roepend boven op de voedertafel …waar overigens nog maar weinig over is. Tot op de laatse kruimel pikken ze samen de rest van hun ontbijt naar binnen. Maar beloofd is beloofd vogelvrieden: morgen is er weer een Breakfast @ Bowen…. En, zodra er weer botten zijn is het weer roofvogelfeest.
En, dan stuur ik deze keer een aantal grappige foto’s met duidelijke verschillen in uiterlijkheden van gewone daagse dingen, die opvallend zijn.
Zo is een tankstation uitgerust met een grote bovengrondse tank met gewoon 2 tankvulplekken. Je staat overigens als man zelf met je handen in de zakken ernaast, terwijl de bediende je auto vult; je bespreekt „how you are” en wat je gaat doen die dag met hem tot de klus geklaard is, allemaal zeer ontspannen. Dan ga je naar binnen in het huisje ernaast en betaal je.
Het schoolplein van de lagere school, of is het gemixt?, daar ben ik nog niet achter, want…. ik stond een foto te maken tijdens hun lunchpauze, dus alle kids spelen of zijn gewoon buiten. Op de voorgrond 2 en later zelfs 4 heerlijk klein grut, dus ideaal om een beauty van een plaatje te maken, toch?! Maar daar kwam de schoolsurveance-mom aan en vroeg of ik een parent was. Nee dus, en dat wist ze natuurlijk heel goed, want alles en iedereen kent elkaar hier. Ik dus in mijn beste schoolengels uitleggen van het Hollandse blog over Bowen…maar ze was vriendelijk doch volhardend: géén kidsfoto’s te publiceren voor welke reden dan ook. Ik beloofde het niet te doen…dus kan ik de gemaakte foto ook niet op de website zetten…misschien dat ik deze vervorm en vervaag…maar ja, je woord is je woord en ik moet zeggen dat ik die kinderbescherming ook wel goed kan begrijpen: we hebben allemaal nog vers in het geheugen wat er op dat kinderdagverblijf is gebeurd, dus er lopen very strange birds rond in deze wereld, helaas.
Bij de brandweerkazerne staat een beauty van een old model, met de nieuwste hippe, gewone auto ernaast: hoe mooi is rood!
En natuurlijk wil ik nog eens duidelijker laten zien dat onze verblijfplaats echt een eiland betreft: altijd moet je in de line-up gaan staan, want met ruim 30 minuten voor vertrektijd ben je er feitelijk pas zeker van dat je zult kunnen vertrekken!! Nu heb ik de foto gemaakt over die lange rij wachtende auto’s heen. En dan ineens lijkt de boot via de aanlegsteigers haast op de voorste auto’s in te glijden…maar gelukkig gaat het tot nu toe altijd goed hoor. Ook is het altijd weer mooi om tijdens die korte overtochten lekker naar het bovendek te gaan, de wind door je haren te laten waaien, te speuren naar zeehonden of andere inheemse dieren en natuurlijk de passerende ferry’s te spotten, omdat zij van die prachtige onstuimige watersporen achterlaten.
Dan mochten we nog een privétuin van goede vrienden betreden: een ware hof van Eden, die ze zelf heeft gecreëerd. Vele jaren geleden was het slechts een rotsig perceel. Je kijkt je ogen uit wat Dutch gardenflair uit een lap rotsige grond herschapen heeft: je bent gewoon in een Nederlandse lentetuin, compleet met die heerlijk zoetige geur van appelbloesem en nog veel meer uiteraard.
En dan nog even dit::::
Mijn fotostickje bevat ‚pas’ 1200 foto’s dus de laptop kreunt en kreunt en meldt steeds een volle opstartschijf. Niet alle foto’s willen op de laptop en dus wordt de laptop van JW als hulptroep ingeroepen. Dus wellicht lukken er vandaag niet zo veel foto’s , maar dat maak ik dan eind van de week als een tussendoortje zeg maar wel goed met jullie.
Groetjes van ons en ook vooral een (nu natte) harige poot van Little Mister B. Tot lezens!
Annet Palthe
