Door de regen was het parcours van de Springendalloop, editie 2017, extra zwaar en leek het naderhand wel of de deelnemers aan een crossloop hadden deelgenomen.
Besmeurd kwamen de lopers over de finish, maar het deerde niemand. Het was opnieuw gezellig en de loop speelde zich af in een sfeervolle en natuurlijke ambiance. Volgend jaar viert de OLC ’93 het zilveren jubileum en wordt er iedere maand een festiviteit gehouden. Natuurlijk is er weer de Springendalloop in november, maar een week later ‘lopen’ de eigen leden een soort van Springendal Landgoed Marathon met lekkere hapjes en drankjes.
Van deze editie heeft OLC-lid Jan Veldboer een treffend verslag gemaakt. Zelf stond hij met een blessure ‘aan de kant’, maar ondanks dat voelde hij de zwaarte van deze editie figuurlijk in zijn eigen benen.
Springendalloop door de ogen va Jan Veldboer
Moegestreden, maar vrolijk kwetterend staat een groepje dames na afloop aan een praattafel. Plaats van handeling, de grote feesttent bij Erve Brunninkhuis waar lopers en vrijwilligers zich na afloop van de Springendalloop verzamelen om hun ervaringen te delen.
Nippend aan een glas witte wijn evalueren de vrouwen, heftig gesticulerend en breeduit lachend, de 5 kilometerloop, die ze zojuist onder extreme omstandigheden hebben volbracht.
Hun uitdossing springt direct in het oog. Een oranje T-shirt met daarop de aanduiding ‘Hobbelclub’ gevolgd door hun eigen naam (Esther, Petra, Melanie etc.) geeft aan dat het gaat om een gezelligheidsgroepje, dat spontaner wijs is ontstaan. Nadere informatie leert dat de vrouwen elkaar hebben gevonden tijdens de trainingen van de OLC Ootmarsum, waarvan het merendeel lid is.
Hun conditionele gelijkwaardigheid heeft er toe geleid, dat ze doorgaans in een gezamenlijk groepje de training en de duurlopen afwerken.
Binnen de Hobbelclub staan 2 zaken nadrukkelijk voorop: namelijk sportief bezig zijn in een gezellige ambiance, elementen die bij de Springendalloop in belangrijke mate aanwezig zijn.
Regen maakt het zwaar
De versie van afgelopen zaterdag kende een extra dimensie nl. het zware parcours.
Een uur voor aanvang had een wolkbreuk ervoor gezorgd, dat sommige bospaden veranderden in stomende beekjes en glibberige moddermassa’s.
Worstelend en ploeterend zochten de lopers zich een weg door de zompige drek om uiteindelijk zwaar bevuild de finish te passeren.
Maar tussendoor was er nog volop gelegenheid te genieten van een ander element van de Springendalloop, de prachtige natuur. Want tijdens de loop hadden de weergoden de hemelsluizen tijdelijk dichtgedraaid.
Uitgegroeid tot een klassieker
Na afloop in de feesttent werd onder het genot van een drankje en smakelijke braadworst nog lang nagepraat over een zeer geslaagd evenement.
De deelnemers waren unaniem in hun oordeel. Een unieke loopgebeuren, waarbij niet de prestatie maar de beleving en gezelligheid voorop staan
Of zoals één van de lopers het treffend verwoordde: “Je bent een bevoorrecht mens als je hieraan mee mag doen.”
Complimenten voor met name de OLC ’93 dat wederom uitblonk in een perfecte organisatie van een loop, die zo langzamerhand tot een klassieker is uitgegroeid. Weliswaar met een maximaal aantal deelnemers van 500 (de inschrijflimiet was binnen een mum van tijd bereikt). Een groter aantal is om logistieke redenen niet haalbaar.
De foto’s zijn van een doorweekte Caspar Kouijzer
