Het zijn van die momenten dat alles op zijn plek valt. Het is vrijdag 20 april en twee teams van Springendal Set-Up ’65 kunnen kampioen worden. Ze spelen naast elkaar in de sporthal en beginnen op hetzelfde tijdstip. En nog een overeenkomst is dat ze beiden twee sets moeten winnen om de titel te pakken. De tribunes zaten volgepakt. En niet alleen met familie en vrienden van de speelsters. Nee, ook andere Springendal Set-Up ’65 ploegen waren naar de Schalm gekomen om zij aan zij dames 3 en 5 aan te moedigen, want dit waren de beide teams, die de kampioensvlag konden hijsen. In een dergelijk decor kon het eigenlijk niet meer misgaan. Dat gebeurde dan ook niet. Dames 3 pakte de eerste twee sets en vierde het feestje en niet veel later klonk het kampioensgejuich op het andere veld. Het ‘Campione’ schalde door de sporthal, maar misschien nog wel belangrijker dan deze kampioenschappen is momenteel de sfeer binnen de volleybalclub. Daar waar het pakweg een half jaar geleden allemaal nog moeizaam ging, kan de club nu weer vooruit kijken. Clubleden, nieuw en ervaren, hebben de schouders er onder gezet. Een nagenoeg nieuw bestuur is aangetreden en dat heeft geleid tot nieuw elan binnen Springendal Set-Up ’65. Het familiegevoel lijkt weer helemaal terug.
Kylie Leussink schreef namens het vijfde damesteam het kampioensverhaal en met de vrolijke foto’s van de kampioenen is dit weer een aanrader om door te lezen.
Met 14! Speelsters naar het kampioenschap
Augustus 2017: “Wij, het vijfde damesteam van Springendal Set-Up ‘65, bespraken onze doelstelling voor het aankomende jaar. Moeilijk was dit niet: omdat we net kampioen waren geworden en daardoor gepromoveerd naar de eerste klasse, leek handhaving het meest reële doel. En met die gedachte begon ons team van 14 (!) speelsters en een coach aan het seizoen.
Onze eerste wedstrijd was niet makkelijk. Ondanks dat we wonnen, moesten we er hard voor vechten. Een makkelijk seizoen zou dit dan ook niet worden. Toch bleven we winnen. 4-0, 4-0, 3-2, 3-1, 4-0… soms werd er iets geroepen over een kampioenschap, maar serieus namen we het nooit. We bleven bovenaan staan. Verloren een paar keer, maar maakten het daarna weer goed. De laatste paar wedstrijden werd het dan toch ineens serieus: we konden écht kampioen worden. Alweer. Vrijdag de 13e deden we dit echter niet en dat betekende dat we in de laatste wedstrijd twee sets moesten pakken.
Deze laatste wedstrijd speelden we vrijdag 20 april om 20:30 uur tegen Wevo DS2. Samen met titelkandidaat dames 3. Publiek was er dan ook genoeg en de sfeer zat er vanaf het eerste fluitsignaal goed in. De eerste set wonnen we overtuigend. Maar terwijl dames 3 naast ons al kampioen werd, werd het in de tweede set toch wel heel spannend. Wevo hield stand en bleef gevaarlijk dicht in de buurt. Maar toen het 24-21 stond, kon het bijna niet meer misgaan. En gelukkig: met een prachtige aanval van Elke Wiegink op rechtdoor (die misschien maar een heel klein beetje de antenne raakte) werd het seizoen optimaal afgesloten: we waren kampioen!
Na de laatste twee sets (waarvan we de derde wonnen en de vierde verloren maar ja wat maakte het nog uit) konden we het gaan vieren. De schaal werd in ontvangst genomen, de eerste champagne achterover getikt en de nodige felicitaties (inclusief heel veel zweet van ons) uitgedeeld. Ook in de kantine werden we hartelijk ontvangen met taart, muziek (bedankt Ralph Baalhuis !) en hier en daar een alcoholische versnapering. En zoals dat meestal gaat: hoe verder de avond vorderde, hoe gezelliger het werd. We gedroegen ons als echte kampioenen, inclusief taartgevecht en champagne onder de douche. En na heel wat gezelligheid in de kantine vervolgden we, uiteraard samen met dames 3, onze weg naar de stad waar tot in de late uurtjes gefeest werd. Misschien iets té veel, want onze beker/schaal verdween op mysterieuze wijze en onze oh zo verstandige aanvoerster Esmee Huzen zag aan het eind van de avond een stoeprandje over het hoofd. Maar geen paniek: de laatste wedstrijd was al gespeeld en gelukkig voelde ze op dat moment door al het bier niet zoveel pijn als de volgende ochtend.
Zaterdag feestten we nog even verder: op een platte wagen gingen we door de stad, moedigden we coach Ruud Hesselink aan, aten we wat bij ‘t Pläske en dronken we nog heel wat drankjes (sommigen heel wat shotjes) bij het Stadscafé en ‘n Deurloop. Onze schaal vonden we (of eigenlijk kregen we) samen met een grote coupe ijs bij het Bakhoes terug. Bedankt vriendjes! Inmiddels is het meeste gefeest achter de rug, maar blijven we nagenieten. Want wat was het een geweldig weekend (en jaar!). Natuurlijk willen we alle supporters en vrijwilligers bedanken. Én dames 3, want samen kampioen worden was wel heel speciaal. Dus wij zeggen: volgend jaar weer?????”
Het succesvolle team bestaat uit de volgende speelsters en hun trainer/coach:
Esmee Huzen; Bianca Oosterik; Anne Bonnes; Sharon Telgenhof Oude Koehorst; Mariah Leussink; Joyce de Winder; Kylie Leussink; Lieke Bruns; Elke Wiegink; Hanneke Lohuis; Julia ter Telgte; Swenja Jongman; Lisanne Kreuwel; Sanne Nijhuis en trainer/coach Ruud Hesselink
Foto’s Bas Oude Alink website Springendal Set-Up ’65
