Het eerste damesteam van Springendal Set-Up ’65 heeft na de intensieve eerste fase van de competitie een trainingskamp belegd in het vaderland van hun trainer Brahim Abchir. Niet alle meiden van de eerste selectie zijn mee, maar de groep is wel aangevuld met een aantal jonge gasten uit het tweede damesteam van Springendal Set-Up ’65. De heenreis naar het vliegveld verliep nogal hectisch, want de dames bleken op het verkeerde vliegveld te zijn…………………
Hieronder het eerste reisverslag gemaakt door Ilse Kamphuis.
Düsseldorf of Weeze of toch Düsseldorf of was het nou Weeze
Zondag was het dan zo ver, op naar Marokko! Om half 12 zouden we vertrekken, maar we kwamen erachter dat een band van het busje nogal leeg was. Dus na wat geregel konden we dan eindelijk vertrekken naar het vliegveld Düsseldorf/Weeze, of toch niet? Daar waren we dan op het vliegveld, 2 uur voor vertrek van de vlucht op vliegveld Düsseldorf….. Toch het verkeerde vliegveld, dus gaspedaal in en snel naar Weeze! Ondertussen bellen dat we eraan kwamen en zo waren we nog precies op tijd voor vertrek, al kostte het een hoop stress. Heerlijk 3 uur en een kwartier vliegen, wat voor Marleen van Benthem en Carine Elferink een wereldbelevenis betekende, omdat ze nog nooit eerder hadden gevlogen. Hun luchtdoop dus…..
Eenmaal geland op Marokkaanse bodem (Fes) moesten we door de controle, waar Wieke Brons haar charmes in de strijd gooide om een huilende peuter stil te krijgen. Hierna werden we ontvangen door een aantal mensen van het team en de Marokkaanse bond en konden we beginnen aan nog eens een busreis van 3 uur richting Rabat. Hier kregen we een appartement toegewezen, waarna we de kamers konden uitzoeken. Eenmaal alles verdeeld maakten we een wandeling over de campus en waren sommigen blij met het vinden van de WiFi-plek. Weer terug in het huisje was het inmiddels een mooie tijd om te slapen, wetende dat de wekker op half 8 stond voor het ontbijt. Anne Hesselink en Merle Baasdam waren blijkbaar nog niet echt moe, want hun stemmen waren nog lange tijd door het huisje te horen! En dan is het altijd fijn als je wakker wordt door een wekker die om 6 uur gaat, bedankt Carine.
De maandag begon voor ons met lamme hoofdjes bij het goed verzorgd ontbijt. Gezellig eten samen met de zwerfkatten, die bij je bedelen om hen iets te geven.
Rond half 10 begonnen we met onze eerste training. Deze bestond voornamelijk uit krachttraining, omdat het nationaal Marokkaans zitvolleybalteam ook in de hal aan het trainen was voor het WK. Dit was bijzonder om te zien. ‘s Middags werd de stad Rabat bezocht. Hier hebben we een aantal zaken geregeld wat nogal veel tijd in beslag nam. Carmen en Anne kregen een blos op hun wangen toen ze erachter kwamen dat ze het nummer van een charmante Marokkaan hadden ontvangen. Actie werd er echter niet ondernomen. Terug vervoer regelen ging lastiger dan verwacht, waardoor we bij terugkomst ons meteen moesten omkleden en vertrekken richting sporthal. Hier stond de tweede training van vandaag op het programma. We trainden samen met het militaire team van Marokko. Dit was een bijzondere ervaring, Brahim leidde de training en het was erg leuk om te zien hoe de Marokkaanse meiden hierop reageerden.
Ze waren erg fanatiek en wilden graag meer leren. Carine leerde te communiceren met de Marokkaanse begeleiding door middel van Google translate, wat zorgde voor veel gelach en zo creëerde ze een prima sfeer. Manon van ‘t Rood heeft echter geen internet nodig, want de Marokkaanse taal wordt haar inmiddels bijna eigen. ‘s Avonds hadden we tijd voor onszelf, die door ieder op eigen manier werd ingevuld. Brahim haalde een streek uit met Marell oude Avenhuis door te vertellen dat haar vlucht van vrijdag veranderd was. En aangezien Marell altijd alles gelooft, zat bij haar de schrik er goed in. Dit waren de eerste twee dagen van onze trainingsweek, hopelijk zijn de volgende dagen net zo leuk als deze! Wij houden u op de hoogte!
