Het is voor de redactie van deze site altijd weer een feest als er een mail van Harry Wolbers binnenkomt. En steeds voorzien van prachtige foto’s, die zijn verhaal nog kleurrijker maakt. Harry fietste de afgelopen week op een vroege morgen naar het natuurgebied Ottershagen. Dan laten we hem graag zelf aan het woord in zijn ‘fotodagboek’.
‘Vroeg opstaan loont zich’
“De afgelopen week was het fantastisch weer. Een ‘vroege zomer’ diende zich aan. Ik besloot op tijd mijn bed uit te gaan om in alle vroegte naar Ottershagen te fietsen. Hoe prachtig is het dan dat de dauw nog over de velden hangt tijdens de zonsopkomst.
Aan de Kerspelweg tegenover de Vogelkijkhut was het gras gemaaid en daar liepen een tiental grutto’s te foerageren. Oei, dacht ik, en schrok al een beetje: ‘wat gaat er hier mis’. Ik besefte me al heel snel dat alle dieren, zo gauw ze wakker worden, aan eten denken. Zo zit het ecosysteem van mens en dier nu eenmaal in elkaar. Wat ik bij de kijkhut zag, overtrof mijn verwachtingen. Maar liefst vijf paar grutto’s met jonge pullen (kuikens), die hevig alarmerend rondstruinden. En wat deden de ouders, die foerageerden om de beurt, dus was er altijd eentje dicht bij de kuikens om ze te beschermen.
Grutto’s zonder kuikens waren er ook en volgens mij vol van jaloezie, want er brak een vechtpartij uit,” zag Harry met eigen ogen.
Het hield echter niet op, want deze ochtendstond zorgde voor goud in de mond. “Langs het zandpad werd ik getrakteerd op een waar concert van kleine zangvogels, waaronder de roodborsttapuit, graspieper en de kneu. Een bergeend met jongen duldde geen andere watervogels in de buurt van de pullen en joeg ze allemaal weg tot en met een brutale nijlgans toe. Ondertussen warmde het flink op en het bont zandoogje liet zich bewonderen. Tureluurs waren er wel, maar ik zag nog geen jonge kuikens. Verder veel watervogels en ook jonge kieviten, die al bijna vliegvlug waren.”
Terug via een andere natuurlijke oase
Na al het moois van Ottershagen en dat de weidevogels als grutto’s en kieviten hun jongen krijgen en groot brengen, fietst Harry terug naar huis. “Ik besluit om toch nog even langs de waterzuivering te gaan. Onderweg zag ik een mooie mannetjes fazant. Dat blijft een plaatje in de natuur.
Bij de waterzuivering is het prachtig om het zwanenechtpaar te zien. Dit jaar met vier jonge zwaantjes. Het is echt zwaan kleef aan, want de kleintjes wijken nauwelijks af van het ‘waterspoor’ door de beide volwassen zwanen. Dan klinkt ineens het geroep van een koekoek. Met zijn kenmerkende roep is zij zich aan het oriënteren in welk nest van bijvoorbeeld de kleine karekiet ze haar eitje(s) kan leggen. Daar houdt het echter niet op, want bij het insectenhotel zag ik dat de jaarlijkse zwavelzwam zich ook weer aan het hout gevestigd had. Een schitterende morgen en dus heeft morgenstond goud in de mond,” besluit Harry Wolbers.
