Het wordt na de grote vakantie wennen als vakdocent bewegingsonderwijs Patricia Kroeze niet meer de gymlessen geeft voor de basisscholen uit Agelo, Tilligte, Ootmarsum en Lattrop. Wat is zij een vertrouwd gezicht tussen de gymtoestellen om de leerlingen, allemaal op hun eigen niveau, te leren sporten. Niet alleen het leren bewegen heeft ze hoog in het vaandel, maar vooral ook het samen sporten, het rekening houden met elkaar en leren respect voor elkaar te hebben. Duizenden leerlingen heeft Patricia Kroeze aan zich voorbij zien trekken. In haar ogen is elk kind uniek en zo heeft zij ook altijd haar leerlingen benaderd. Het leek jaar na jaar een passend plaatje, maar het begon begin dit jaar bij Patricia te knagen. Ze zocht naar andere wegen om een verfrissende uitdaging te vinden. Dat is haar gelukt en dus ‘transformeert’ ze van gymjuf naar hoofdnanny. Een ambitieuze job, want ze krijgt de kans om in Twente ‘Nannys & Grannys’ op te zetten. Deze organisatie wil er voor iedereen zijn, dus jong en oud, die hulp nodig hebben. Patricia Kroeze heeft diverse gesprekken gevoerd met de initiatiefnemers van ‘Nannys & Grannys. Haar zoektocht naar iets nieuws en de warmte, die ze voelde bij deze organisatie, heeft haar over de streep getrokken om met veel elan te beginnen aan deze nieuwe episode in haar leven.
Altijd een volgende stap willen zetten
Patricia Kroeze werd geboren in Oldenzaal, groeide daar op en doorliep in de Boeskoolstad het basis – en voortgezet onderwijs. Ze vervolgde haar opleiding op de ALO in Groningen. Haar kennende nam ze niet alleen de hoofdweg om haar diploma te behalen, maar volgde ze ook andere cursussen, waarin ze een uitdaging zag. “Ik wilde mezelf ontwikkelen om op deze wijze zo goed en zo breed mogelijk lessen te kunnen geven. Gym is niet alleen om die koprol te kunnen maken of in de touwen te kunnen klimmen. Juist de kinderen, die daar moeite mee hadden, intrigeerden me. Het waarom en vooral om ze toch de volgende stap te kunnen laten maken, heb ik altijd voor ogen gehad. Het omgaan met kinderen is voor mij een proces. En iedere leerling is anders, dus heb je in een jaar tijd heel veel processen om die in goede banen te leiden. Dat gaf mij juist ook heel veel voldoening,” vertelt Patricia Kroeze.
Na de ALO werkte ze voor meerdere organisaties in Enschede. “Niet alleen op scholen, want toen ik begon waren er nog niet veel banen vrij voor gymleerkrachten. Ik werkte bij de gemeentelijke dienst ‘Sport en Recreatie’ en heb daar geleerd om toernooien te draaien. Veel ervaring deed ik op in het buurtwerk in Enschede Zuid. Een leerzame periode, want werken met jongeren uit deze wijk vergde een consequente aanpak. Een mooi voorbeeld is een jongen, die niet wilde opruimen. Ik liet hem weten dat hij voorlopig niet meer hoefde te komen. Niet veel later bood hij zijn excuses aan en had ik hem voor mij gewonnen. Een band opbouwen met kinderen dat streefde ik altijd na. Ondanks dat ik streng of noem het consequent was, vonden de kinderen me toch wel lief,” lacht Patricia.
Van Agelo naar Ootmarsum
Het is inmiddels 33 jaar geleden dat ze naast haar werk in Enschede ook een functie als gymleerkracht kreeg in Agelo. Na 7 jaar verkaste ze ook naar Ootmarsum waar ze Bennie Nootkamp opvolgde. Het was nog de tijd dat er twee katholieke scholen waren in de Siepelstad. Dus kreeg ze te maken met de directeuren Jan Luttikhuis van de Scheepersschool en Clemens Loves van de Jozefschool. “Ik moest echt wennen aan de cultuur in eerst Agelo en later Ootmarsum. Het oogde passief, terwijl ik juist in Enschede gewend was om te overleggen en de kinderen bewuster en zelfstandiger te maken. Dus ook hier voelde ik direct een mooie uitdaging om dat te realiseren. Ik kreeg de gelegenheid om sociale vaardigheidstrainingen te geven. Hoe mooi is het om kinderen te leren een eigen mening te hebben en/of zelf keuzes te maken.”
Stoeien op allerlei niveaus
“Leerlingen zijn allemaal verschillend en zeker tijdens de gymlessen is dat misschien wel het meest herkenbare. Ik gaf in groepen aan op welke manier ze met andere kinderen wilden stoeien. Dan verdeelde ik ze in drie verschillende groepen en dat zorgde dan toch voor een stuk gelijkwaardigheid en dat leidde tot saamhorigheid. Begrijpen en begrepen worden. Dat kwam ook zeker tot uiting op het jaarlijkse handbaltoernooi waar de verschillen onderling groot zijn. Hoe mooi is het dan om te zien dat de ‘beste’ leerling de bal afspeelt naar een kind met minder sportieve mogelijkheden. Dat was voor mij het hoofddoel,” geeft Patricia aan.
Een eigen toko
Een gymleerkracht draait de lessen in de sporthal of een gymzaal. Het is vaak buiten de school en dus zijn de contacten met de leerkrachten anders dan anders. “Het voelde wel eens als een buitenbeentje, maar er was altijd een goed overleg met de klassenleerkrachten. Ik vind het ook prettig om een eigen toko te draaien binnen de school. Jaarlijks beschreef ik mijn plannen en deze besprak ik met het team en de directie. Ik zette de leerlijnen uit voor alle groepen en op deze wijze was ik zeer bewust met mijn vak bezig. De handbaltoernooien, de sportdagen en de FBK games waren de krenten in de pap. Met de schoolkampioenschappen atletiek selecteerden we in eerste instantie de sterksten van de Ootmarsumse scholen, maar daar zijn we op terug gekomen. Met de organisatie van de FBK schoolgames heb ik veel discussies gehad om in meerdere categorieën te werken om de kleinere scholen ook kansen te geven. Dat verliep echter zeer moeizaam. Toen hebben we zelf een andere koers gevaren, want ieder kind telt mee,” laat Patricia weten.
Een knagend gevoel
Na vele jaren het vertrouwde gezicht te zijn voor de leerlingen in Lattrop, Tilligte, Agelo en Ootmarsum begon het toch te knagen bij Patricia. “Voor mij was er een soort van verzadigingspunt. Het werken is in al die jaren anders geworden. Leerlingen veranderen, al geldt dat zeker niet voor alle kinderen, maar sommigen vragen enorm veel energie. Dat beseffen ze zelf niet eens, maar als leerkracht merkte ik dat zeker. Het zijn de momenten, die vele mensen ervaren om na te denken over hun toekomst. Ik was niet helemaal mezelf meer. Het leidde bij mij tot onrust. Ik ben toen begonnen als vrijwilliger bij het Hospice en daar ervaarde ik hoe hele kleine dingen heel waardevol kunnen zijn. Ik sliep in die periode slecht. Ik kon weinig prikkels hebben en gevoelsmatig was het op. Na een spirituele sessie met iemand voelde het echt heel goed. Ik werd ’s nachts wakker en ben ‘out of the blue’ gaan schrijven. Daarna ben ik rustig in slaap gevallen en werd ’s morgens wakker met het woord ‘Gezinshulp’, refereert Patricia aan die periode.
Daarna ben ik gaan zoeken op internet en vond in Drenthe het Nannys & Grannys project. Dat sprak me heel erg aan en op 13 mei had ik een heel fijn gesprek met deze organisatie. Ze hebben me overtuigd om hun plannen en vooral hun hulp aan gezinnen ook naar Twente uit te breiden. Samen gaan we er voor om deze organisatie ook in Twente een kans te geven. Hoe mooi is het om met vrijwilligers en beroepskrachten hulp te kunnen bieden in gezinnen, zowel jong als oud. Na mijn periode bij de ATOL basisscholen ga ik aan de slag om een team om me heen te bouwen. We willen hulp met veel gevoel bieden om anderen te helpen. Een nieuwe uitdaging en daar heb ik ongelooflijk veel zin in, ”besluit Patricia Kroeze.
Het vertrouwde gezicht van Patricia is straks niet meer te zien in sporthal de Schalm. Op donderdag 18 juli neemt ze afscheid en dat zal niet ongemerkt voorbij gaan. Zij is toch de juf geweest, die er altijd was voor haar kinderen. En wat hebben ze fijne gymlessen, sportdagen, handbaltoernooien mogen beleven. Vanuit het hart: Dankjewel Patricia!
