Vanuit het hoge noorden liet Ignard Eshuis aan toenmalig president Arjan Kruse weten dat hij de 56e prins van de Othmarridders wilde worden. Op dat moment was hij voor zijn werk in Zweden stapte net met een plateau met eten de Mc Donalds uit en zag een oproep op zijn mobiel van de president van de Othmarridders. In de historie van de Ootmarsumse carnavalsvereniging zal het ‘ja-woord’ niet op een dergelijke, unieke plek gegeven zijn.
In feite geen twijfel
“Als vrachtwagenchauffeur rij ik voor mijn bazen van EMD veelal naar Scandinavië. Dus ook deze keer. Nadat ik de oproep zag heb ik mijn eten op een tafeltje buiten gezet en heb Arjan teruggebeld. Na de bekende vriendelijkheden aan het begin van het telefoongesprek vroeg hij mij of ik een vermoeden had waarom hij belde. Ik hoefde niet zo lang te gissen trouwens en al spoedig vertelde Arjan zijn reden waarom hij mij belde. Kruse vroeg mij, en in feite had ik daar al wat langer in stilte op gehoopt, of ik de 56e stadsprins van Ootmarsum wilde worden. Na dit telefoontje heb ik natuurlijk direct mijn eega Jeanet gebeld en die reageerde meteen heel enthousiast: ‘Dat moet je doen hoor’. Dus eigenlijk geen twijfel en dezelfde dag heb ik Arjan bevestigd dat ik deze eer met veel plezier op me wilde nemen,” trapt Ignard het gas van dit interview direct in. Daarna mocht de aspirant stadsprins de namen van zijn gewenste adjudanten doorgeven aan de Prinsenbegeleiders. “Ik wilde heel graag mijn adjudanten uit de boezem van de Siepeljonkers.
De eerste markies was Martin Flims en ik was zijn adjudant, dus hem wilde ik heel graag. We hebben het daar met zijn tweeën wel eens over gehad om de rollen om te draaien. Dus als ik prins zou worden, wilde hij mij ondersteunen als adjudant. Toen ze hem vroegen wist hij niet dat ik hoogheid zou worden, mede daarom heeft hij er toch wel wat langer over na moeten denken als ik,” lacht Ignard Eshuis. “Uiteindelijk kwam na een weekend twijfel het verlossende woord er uit en zegde hij toe met de restrictie dat hij het deed als ik de prins zou worden. Geregeld dus en daar was ik erg blij mee. ” De volgende naam, die Ignard door het hoofd schoot, was Frank Floot een echte kameraad van hem. Frank heeft jaren in de raad van elf van de Siepeljonkers gezeten, maar stond de laatste jaren ‘droog’ voor wat betreft het carnaval. Het trio bestond daardoor uit drie Siepeljonkers van het eerste uur. “Een prachtige mix en met onze hoffotograaf en de dames beleefden we een onmeunig gaaf carnavalsjaar. Daar ging echter wel het nodige aan vooraf. In eerste instantie moest ik wel ‘iets’ regelen met mijn werk. Normaal ben ik een hele week weg, maar in die 8 carnavalsweken is dat absoluut niet mogelijk. EMD heeft me fantastisch geholpen en tijdens de carnavalsperiode kreeg ik dagritten en waar nodig werd ik vrij geroosterd. Dan nog was het best intensief, want er waren dagen bij dat om vier uur ’s ochtends de wekker al weer ging. Eerlijk gezegd ben ik er goed doorheen gekomen en heb het vol kunnen houden en dat met intens veel plezier,” vertelt Ignard Eshuis.
De voorbereidingen en de garage binnen fietsen
Op het moment dat het trio bekend is starten ook de voorbereidingen op het Prinsenbal en de daaropvolgende periode met de inmiddels vijf dolle dagen als afsluiting. “De voorbereiding moet natuurlijk altijd in het geheim gebeuren. En dan fietste ik door Ootmarsum naar een van te voren afgesproken locatie en dacht bij mezelf dat iedereen het nu wel in de gaten zou hebben dat ik de hoogheid zou worden. Normaal fiets ik nooit door Ootmarsum, behalve op zaterdag als we naar de Bölter gaan. Op onze secret locaties stond de garage deur al open en fietste ik zo naar binnen. Verder moest je in die voorbereidingsperiode heel alert blijven. In het begin lukt dat zeker, omdat je nog scherp bent. Daarna denk je het routinematig te kunnen doen en dat zijn de momenten dat je op moet passen. En dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor de direct betrokkenen. Degene, die het door had, was kameraad Toon Peters. Ik heb het nooit tegen hem gezegd, maar naderhand toen het eenmaal bekend was, vertelde hij het voor 99,9% zeker te weten. De Zittingscommissie werd een ander probleem. Ze rekenden weer op een bijdrage van mij, maar dat kan echt niet en lukt je ook niet in deze hectische periode. Ze trokken aan alle kanten aan me en dus heb ik het mijn tekstschrijver Hans Snoeijink verteld, ” beschrijft Ignard de spannende momenten tijdens de voorbereidingen.
In aanloop naar het Prinsenbal
De dag van de waarheid, het Prinsenbal, nadert. De spanning stijgt en de zenuwen nemen toe. “Dat is zeker waar. Op de zaterdag van het Prinsenbal hebben we het geheim aan onze kinderen Stig en Lotta verteld. Die waren helemaal door het dolle heen en Stig liet weten dat deze mededeling veel mooier was dan welk verjaardagscadeau ook. En wat is er nog mooier dan dat hij een paar weken later ook nog eens schoolprins werd. Op de avond van het Prinsenbal werden we naar hotel van der Maas gebracht om te proberen ongezien naar binnen te komen. Dat is ons gelukt. Op één van de kamers zagen we gelukwensen van de oud Prins. Dan de kennismaking met de raad van elf en vervolgens loop je je als trio moed in te spreken. Even boksen met elkaar, we gaan ervoor, we gaan knallen en dergelijke uitspraken, passeerden de revue. Vlak voor de opkomst werd ik achter het podium geroepen en daar bleef ik maar heen en weer lopen en het grappige was dat het publiek in de zaal mijn veer kon zien, die dus ook ‘heen en weer’ liep.”
De opkomst was voor Ignard Eshuis een mengeling van ontlading, emotie, trots en enthousiasme. “Dat was echt een geweldig moment. Eindelijk mag je je als prins vertonen en komt er een einde aan een maandenlang geheim. Het thema was disco en mede daarom was mijn keuze gevallen op een veelkleurig pak en dat leverde veel reacties op en louter positief. Ook kreeg je de bevestiging van de leden van de Versiercommissie, waar ik ook deel van uitmaak, dat ze dit wel een keer verwacht hadden. Tevens sprak ik Jan Raatgerink, die me al jaren geleden voorgehouden had dat ik één van de kandidaten was om ooit prins te worden. Die profetie kwam nu uit en dat is dan toch wel heel bijzonder,” blikt de prins terug op zijn Prinsenbal.
De carnavalsfilm van prins Ignard
De carnavalstijd vanaf het Prinsenbal tot en met Siepeldinsdag heeft het trio, de hoffotograaf en hun dames als iets fantastisch ervaren. Ze hielden zich aan de protocollen, maar mochten ook hun eigen invulling geven aan het carnaval. “Van onze vorstenbegeleider Tim Kienhuis kregen we een mooi compliment na afloop, want hij zei dat we het carnaval echt gevierd hebben en voor een heel groot deel op de manier, die wij graag wilden. We hebben samen ontzettend veel gelachten en vooral plezier kunnen maken. De Mors bewoners, die ineens allemaal carnaval vierden als de familie Flodder, maar ook collega’s, die er niets van moesten hebben en naderhand helemaal om waren. Die hele carnavalsfilm kan ik iedere minuut terugdraaien, omdat we dit heel intens hebben mogen ervaren in iedere vezel van ons lichaam. Ik ben dan ook iedereen dankbaar dat we deze onmeunig gave carnavalsperiode hebben mogen beleven. Prins worden is een aanrader en het knappe van de Othmarridders is dat in feite iedereen hoogheid kan worden. En voor mijn opvolger geef ik het advies om het carnaval op dezelfde wijze te vieren. Maak plezier, dompel je onder waar nodig, het is echt een supermooi gebeuren dat een bijzonder waardevol gedeelte van je leven wordt. Onmeunig gaaf,” sluit Ignard Eshuis zijn carnavalsfilm 2018-2019 af.
