Voor velen van ons is de vraag over de zin en nut van het leven geen voor de hand liggende vraag. Net zomin als we onszelf de vraag (willen) stellen waar we waren voordat we naar de aarde kwamen en waar we zullen zijn na ons vertrek. Voor een atheïst is het simpel; er was niks en er zal niks zijn dus ik leef gewoon mijn leven en als het afgelopen is…einde oefening. Terug, of verder, van en naar het niks!
Degene die zich afvraagt, en dat schijnen velen van ons te doen, waar we waren voor ons arriveren in dit leven en waar we zullen zijn na dit leven, ligt de zaak ietwat gecompliceerder. Immers, wàt was er dan voor dit leven en wàt zal er zijn als we zijn uitgestapt?! De antwoorden op deze vragen kunnen alleen maar beantwoord worden als er een geloof, of weten, is in het bestaan van reïncarnatie; een terugkomen in het aardse bestaan na het afsluiten van een vorig leven.
Stel u nou eens dat er iemand of iets is die heeft bepaald dat reïncarnatie niet bestaat! Die uitmaakt of een mens, of ziel, in een bepaalde periode eenmaal op aarde mag leven. Ik zou een van de eersten zijn om die iemand hartelijk te danken voor dit mooie en relatief makkelijke leven! Immers, als ik om me heen zie dan zijn er velen die veel minder fortuinlijk zijn. Velen van mijn medemensen gaan al dood in hun eerste levensmaanden wegens gebrek aan water en voedsel, velen sterven door oorlogsgeweld en natuurrampen, worden verkracht en/of vermoord, op de brandstapel gezet, gek verklaard of op andere, minder vriendelijke manieren naar een vroegtijdig levenseinde gebracht. Wat jammer toch; al die mensen die jong sterven en die niet de kans gekregen hebben (van God?) om iets te bereiken in hun leven! Al was het alleen maar het halen van een hoge leeftijd.
Dan hebben we het nog helemaal niet over de enorme en schrijnende ongelijkheid op deze planeet. Het lijkt mij toch dat iedereen die nu op aarde is evenveel recht zou mogen hebben om een stukje van deze aarde te bezitten. Waarom zouden al die mensen toch hier zijn? Of zijn die andere mensen inferieur en hebben ze gewoon domme pech dat ze in minder gelukkige omstandigheden leven? Misschien wel een zaak van ‘dikke bult eigen schuld’!? Misschien ben ik gewoon superieur aan die anderen; een soort van übermensch? Moet haast wel als dit een eenmalig leven is! Hoe zit dat dan met die één of vijf procent van de mensheid die zo ongeveer alles bezitten? Die zijn dan wel héél erg superieur t.o.v. de andere mensen!
Het leven is verdomd onrechtvaardig als die wedergeboorte niet bestaat. Het zou immers een waardeloze god zijn, een god van willekeur, die aan één individu veel kansen en mogelijkheden geeft en anderen daarvan uitsluit. Het zou een ellendige en onrechtvaardige god zijn, die dit laat gebeuren. Is het niet veel logischer dat er een reis bestaat die we als ziel maken, door vele levens heen, en dat dit leven er slechts een ervan is? Dat we van vorige levens datgene meenemen wat we toen hebben gezaaid en we in dit leven te maken krijgen met de resultaten hiervan?
Misschien zijn we als individu onze persoonlijk geschiedenis kwijt en lijden we als mensheid aan een collectieve amnesie? Of is het misschien wel zo makkelijk om te doen alsof we de boel vergeten zijn en dat we niet willen nadenken over verleden en toekomst? Afijn, vandaag is het zondag, de zon schijnt en het is lente! Waar zeuren we toch over?
Frederick
