Het is ‘buurman’ Bert Damhuis eindelijk weer eens gelukt om een eerste prijs te behalen bij de Othmarvliegers. Daar bleef het niet bij, want tevens eindigde hij met deze nazaat van Lambrechts als eerste van de afdeling Hart van Twente. De vlag kan dus uit en dit keer niet om de duiven op te jagen. Het geheim van de overwinning zit er misschien wel in dat Damhuis zijn doffers en duivinnen voor het inkorven ‘aan elkaar getoond heeft’. Dat betekent dat ze een tijdje in elkaars ogen hebben gekeken met alle gevolgen van dien. De eerste prijs was er en dat geeft moed voor de volgende wedstrijden. Het afgelopen weekend waren er nog meer vluchten, waaronder een marathonvlucht. Dan zijn de duiven van ausdauer Jan Luttikhuis top en dat bleek, want ook provinciaal vlogen ze mee met de top. En dan was er nog een midfondvlucht en dit werd een prooi voor Frans Oude Nijeweme. Het werd door de onrust in de atmosfeer een moeizame vlucht voor de duiven, maar gelukkig keerden de meesten terug in hun hok. Hoe het allemaal verlopen is, leest u in het verslag van de Vliegende Lattropse reporter Jim van Ingen.
Othmarvliegers aan de provinciale top!
Het was een doldwaas weekend voor de Othmarvliegers die met maar liefst drie vluchten geen gebrek hadden aan ‘tuur-uren’ in de lucht. Die atmosfeer wisselde regelmatig naar de meest uiteenlopende omstandigheden. We hadden een marathonvlucht vanuit Periqueux, zo’n 925 km, en op vrijdagmiddag gelost om 15:30 uur. Vervolgens werd zaterdagochtend de GrandPrix vlucht Vierzon gelost om 09:45 voor een afstand van 675 km en we hadden een midfondvlucht vanuit het inmiddels bekende Dizy le Gros op 371 km, die werden gelost om 08:30 uur. Het werd een weekend met hoogte- en dieptepunten, maar op alle vluchten noteerden de Othmarvliegers vroege duiven in zowel de gehele regio én de provincie.
Periqueux, 925 km:
Deze zogeheten Marathonvluchten worden gelost in de middag, waardoor de duiven (is de gedachte) min of meer verplicht worden de nacht in te gaan, waarmee meestal een goede nachtrust gepaard gaat. De duif die het kortst pauzeert en het snelst weer de wind onder de vleugels laat stromen, is meestal het snelst. De weersomstandigheden waren echter van dien aard dat er een heel opmerkelijk fenomeen massaal werd waargenomen. De duiven kenden namelijk over de gehele vlieglijn een wind uit zuid / zuidwestelijke stroming, waardoor de snelheid er – op zijn zachtst gezegd – goed in zat (ruim 130km/h voor de 1e duiven nationaal). Waarom stoppen als ze dan eenmaal zo lekker gaan? Dat zullen de duiven ook gedacht hebben, want mede dankzij de heldere nacht werd het een vlucht die massaal in de hele vroege ochtend van zaterdag zijn apotheose kende. De 8573 duiven van heel Midden- en Noord Nederland werden om 15:30 uur gelost op vrijdag en al om 01:15 uur ’s nachts arriveerden de eersten in en om de regio Lopik. Het zogeheten nachtvliegen word meestal door slechts enkele duiven gedaan, maar nu waren het complete colonnes die de gang er goed in hadden. Maar liefst zo’n 150 duiven deden dit nachtelijke kunstje, de rest kwam er echter vlak achteraan. Zo ook bij onze marathon specialist Jan Luttikhuis, die op deze vlucht 5 duiven inzette. Als enige trouwens in de club en dat komt door zijn liefde voor deze discipline. Speciale duiven zijn het, die waarschijnlijk ook niet of slechts kort hebben gerust. Zaterdagochtend waren ze er al vroeg bij, 06:40 – 06:43 – 07:00 en 07:03 kwamen 4 van zijn 5 duiven binnen, goed voor plek 9 – 10 – 20 en 22 in de gehele regio Hart van Twente! Puike prestatie Jan!!
Dizy le Gros, 371km:
De duiven werden vroeger gelost dan de rest van NL en dat wierp wat vraagtekens op bij diverse liefhebbers. Uiteindelijk kunnen we concluderen dat het wederom een goede beslissing was van de luchtverkeersleiders, die hiermee inspeelden op de betere trek en koelere temperaturen. De eerste duiven van deze lossing (totaal 11.386 deelnemende postduiven) maakten namelijk 1747 meter per minuut snelheid, hetgeen omgerekend 104km per uur is. Andere wedvluchten maakten op dezelfde afstanden met latere lossingen slechts 1250 mpm, ofwel 76 km per uur gemiddeld. De grote verassing kwam uit enigszins onverwachte hoek, maar we weten dat hij meestal ieder jaar goed is voor een verrassing. Bert Damhuis klokte om 12:10 uur zijn 972. Toen Bert ruim 34 minuten moest wachten op de nummer 2, was al wel duidelijk dat het een vroege moest zijn. Kijkend naar de meldingen op diverse duiven-media wist hij ook dat zijn snelheid van 1682 mpm een kopduif moest zijn. Na wat lang wachten op diverse uitslagen kwam het verlossende woord dan ook bevestigend tot ons. Bert Damhuis wint de 1e prijs tegen 1.528 duiven van de gehele regio Hart van Twente en daarnaast een 13e Provinciaal tegen 11.386 duiven. De winnares is een duivin uit 2019, die als jong slechts wat taartvluchtjes (trainingen) gehad heeft, vervolgens in 2020 slechts 8 vluchtjes voorgeschoteld kreeg en vanaf dit jaar iedere week mee geweest is. De vader is een rechtstreekse Lambrechts, kleinzoon van de beroemde Nieuwe Rossi. De moeder komt van Ronald Veenendaal. Opmerkelijk is dat Bert afgelopen week voor het inkorven voor het éérst dit jaar de duiven ‘getoond’ heeft. Dat wil zeggen dat men ter motivatie even de doffers en duivinnen bij elkaar laat voor wat ‘plezier’. Die motivatie zal bij zowel het baasje als diens duiven goed werken met een werkelijke topprestatie als uitkomst. Wellicht toch méér plezier nu in (en rondom) de hokken van Bert Damhuis? De gehele uitslag in de Othmarvliegers tegen 115 duiven:
1: Bert Damhuis
2,3,4,5,6,7,8,9,10: Kas en Karel Meijers
Twee zussen uit het Wyniakoppel winnen GrandPrix Vierzon, 675 km:
Het feit dat de voorgaande midfondvlucht een relatief hoge snelheid had en de later geloste afdelingen drastisch zakten met de snelheid gaf al aan dat het een draak van een vlucht ging worden. Duiven in opperste conditie, concentratie en een flinke dosis geluk zullen de winst opeisen. Verwacht werd duiven rond 17:30 / 18:00 te draaien maar dat kon al snel worden bijgesteld. De weersomstandigheden waren drukkend qua warmte, heiig en de nasleep van de windhozen / valwinden en tornado’s. Ook in Nederland was dat in de lucht op de één of andere manier merkbaar. De vele storingen (onweer) zorgden wellicht dat de duiven wat moeite hadden het kompas goed af te stellen richting de thuisbasis. Het duurde dan ook tot 20:14 uur voordat de winnaar van PV. De Othmarvliegers viel. Deze keer bij Frans oude Nijeweme met een dochter van zijn inmiddels beroemde Wyniakoppel. Dat dit koppel (inmiddels getransfereerd naar de hokken van Jim van Ingen) over uitzonderlijke kwaliteiten beschikt bleek wel uit de 2e prijs, gewonnen door Jim, met een andere dochter uit ditzelfde koppel. Een gemiddelde snelheid van 1066 meter per minuut is omgerekend 63 km per uur. Inderdaad, deze duiven leverden een enorme prestatie door 10 uur en 29 minuten te vliegen! De vlucht was van zo’n zwaarte dat ’s avonds slechts een klein deel thuis kwam. Gelukkig en zoals verwacht waren echter zondagochtend bij het opkomen van de zon reeds vele duiven weer vertrokken of thuis gekomen op de hokken zodat er weer met volle moed gekeken kan worden naar de vlucht van komende week.
De volledige uitslag vanuit Vierzon:
1,9: Frans oude Nijeweme
2,3,5,6,7,8,10: Jim van Ingen
4: Douwe & Gerard Kuipers
Het was een lang weekend, en daarom ook een wat langer verslag. Wij wensen iedereen weer succes met de voorbereidingen en geniet van deze week.
Jim van Ingen
