“Geen afscheid en dag maar tot ziens met dank en een grote glimlach” staat op de uitzwaaikaart te lezen van Ans de Visscher. Na 40 jaar en 4 maanden neemt ze ‘afscheid’ van haar Zorglandschap waar ze als fysiotherapeut en als duizendpoot ruim 4 decennia met heel veel plezier heeft kunnen werken. Een aantal maanden geleden bracht ze haar praktijk Fysiotherapie en Fitness Ootmarsum onder bij FYON dat inmiddels acht vestigingen heeft in Noordoost Twente. Dat maakte de stap om af te zwaaien een stuk makkelijker, omdat Ans de Visscher weet dat al haar personeel blijft en met dat team heeft ze de afgelopen tien jaar zonder noemenswaardige mutaties met heel veel plezier mogen werken.
“Geen enkele noodzaak om uit Ootmarsum weg te gaan”
Veertig jaar en vier maanden geleden slaagde ze voor de opleiding fysiotherapeut. “Het was op een vrijdag dat ik mijn diploma haalde en maandag had ik al een baan. Ik ben bij Hans Silderhuis begonnen. Ik heb in die beginjaren voor mijzelf een andere wereld leren kennen. Dat heeft me zeker gevormd. Het was in alle opzichten heel afwisselend, er gebeurde van alles en het voelde om in het diepe gegooid te zijn. Ik heb daar leren knokken, maar dat heeft zeker zijn vruchten afgeworpen,” vertelt Ans de Visscher over die eerste periode in haar werkzame leven. “Na een maatschap kwam ik in 1994 op eigen benen te staan. Ik zocht ruimte om een praktijk te beginnen en maakte een afspraak met de toenmalige burgemeester Jos Verbeeten.” Ans was in dat gesprek kort en krachtig en liet de burgervader weten dat ze dringend verlegen zat om ruimte. Jos Verbeeten wist een mooie plek en dat was de voorbouw van de oude sportzaal, die na de verbouwing naar een sporthal leeg kwam te staan. “Ter overbrugging hebben we nog een tijdje in de Melchior Winhoff Mavo gezeten en gebruikten we de oude gymzaal om oefeningen te doen. Een mooie tijd. Ik ervaarde ook geen enkele reden om uit Ootmarsum te vertrekken. Reuring voldoende en er gebeurde eigenlijk altijd wel iets. Ik vond en vind dat prachtig, want het houdt je in beweging en uitdagingen om oplossingen te zoeken en nieuwe ontwikkelingen te ontdekken. Een tijd, waarin je je fantasie, maar ook durf en lef nodig hebt.”
Passie voor mens en werk
In de fysiotherapie is er in al die jaren het nodige veranderd, al is er ook genoeg hetzelfde gebleven. De passie voor mens en werk heeft Ans de Visscher altijd gehad en dat is in die 40 jaar nooit veranderd. “In die eerste jaren was het toch meer freewheelen. We schreven wel op welke behandelingen we met patiënten uitvoerden en wat de klachten waren. Van dossiervorming was nauwelijks sprake. Toch heb ik me altijd verdiept in mijn werk en om dat goed te kunnen doen verdiepte ik me ook in mijn patiënten. Ik had ook niet echt een eindtijd, want als de mensen me ’s avonds nodig hadden, dan wilde ik er voor hen zijn. Na de basisopleiding heb ik verschillende aanvullende opleidingen gevolgd. Onder meer sensomotoriek, sportfysio, oedeemtherapie, longfysiotherapie en andere grote en kleinere cursussen. Ook waren deze vaak gericht op klachten, die patiënten hebben. Ik heb mogen werken met iemand met een kunsthart en een ander met ‘nieuwe longen’ Dan moet je heel goed weten hoe je dat kunt behandelen en dus moet je je daar verder in specialiseren. Wij hebben een heel afwisselend beroep en dat maakt het noodzakelijk om opleidingen te blijven volgen. Mijn laatste heeft alles te maken met de ziekte Parkinson. In mijn eerste jaren hadden we één patiënt in de vijf jaar met Parkinson, nu zijn het er vijf in een jaar. Daarnaast leer je je patiënten heel goed kennen en ontstaat er vaak een vertrouwensband. Heel belangrijk is om dat vertrouwen nooit te beschamen. Je krijgt soms hele onverwachte, diepe, vertrouwelijke gesprekken en dat maakt me heel blij en dankbaar en zeker als je het compliment krijgt dat je voor een patiënt op het juiste moment gekomen bent.” vertelt een dankbare Ans de Visscher.
Duizendpoot
Haar collega’s laten wel eens weten dat ze niet te stuiten is. “Dat klopt misschien wel. Ik zoek steeds nieuwe oefeningen, nieuwe uitdagingen. Ik ben ook iemand, die bij problemen het niet gauw bij een ander zoekt, maar meer bij mezelf. Je geeft leiding aan je collega’s en de praktijk. Daarbij komt de nodige administratie en tevens nog je werk en wat daar allemaal bij komt kijken. In het zorglandschap van Ootmarsum en omgeving zijn de lijnen kort, maar dat vergt wel het nodige overleg om het zover te krijgen. Ik heb gewoon een hele mooie baan en thuis wordt ik hartverwarmend gesteund door mijn partner Ans Damhuis. Wij hebben beiden onze fysieke problemen ook gekend, en dan ervaar je hoe belangrijk het is om elkaar te steunen,” zegt Ans de Visscher.
‘Rust in de tent’
De laatste jaren heeft Ans de Visscher leiding mogen geven aan een team dat nauwelijks meer mutaties kende. “Ik wilde dat voor mezelf goed invullen. Om allerlei redenen heb ik de nodige collega’s zien vertrekken. Het heeft er bij mij toe geleid om goed rond te kijken naar jonge therapeuten uit de buurt van Ootmarsum. Maar ook gedreven vakmensen en dankzij deze jonge gasten kregen we wat dat betreft ‘rust in de tent’. Het zijn inmiddels vertrouwde gezichten geworden en het mooie vind ik wel dat we het ook echt samen doen. Natuurlijk heb ik de eindverantwoordelijkheid, maar dat gaat altijd in overleg. Ik ben dan ook heel blij dat we nu opgegaan zijn in FYON. Alle collega’s mochten blijven en dus is er sprake van samenhang en kunnen onze patiënten behandeld worden door de hen bekende therapeuten. Met deze invulling, deze structuur en vooral de continuïteit ben ik heel erg blij,” benadrukt Ans de Visscher dat ze met een gerust hart de deur van de fysiotherapie achter zich dicht kan doen.
Het mensen mens Ans de Visscher is in en met haar praktijk ook actief als Buurt (sport)coach in samenwerking met de gemeente Dinkelland. “Dat hebben we heel breed getrokken en dus is onze doelgroep van 0-100 jaar. Het gaat er om dat we de mogelijkheden bieden om mensen meer te laten bewegen, maar ook om ze invulling in hun leven te geven. Tevens om ze mogelijkheden te bieden waar ze terecht kunnen en om oplossingen te zoeken als het dan toch ergens vastloopt. Het jammere is dat we (nog) geen betaalbare ruimte kunnen vinden om daar activiteiten te laten plaatsvinden. Misschien is dat nog iets wat ik verder op ga pakken,” laat Ans de Visscher weten. Ze is in Ootmarsum nog niet uit beeld, want stilzitten zal ze zeker niet gaan doen. “Ootmarsum ligt me na aan het hart en dus ben ik zeker niet uit beeld. De deur van de fysiotherapeut sluit ik, maar dat opent misschien wel weer andere deuren om aan nieuwe avonturen, ook met mijn partner, te beginnen. Geen afscheid en dag maar tot ziens met dank en een grote glimlach,” besluit Ans de Visscher haar relaas.
Op 3 oktober is haar laatste werkdag. Op 11 oktober kunnen de mensen haar uitzwaaien tijdens een bijeenkomst in Gasterij Oatmössche. Deze begint om 15.00 uur en duurt tot 18.00 uur.
