De presentatie van het 36e jaarboek van de Vereniging Heemkunde Ootmarsum en omstreken zorgde voor een bijzondere avond. Afscheid werd genomen van Marlou Raatgerink, die 26 jaar lang de spil is geweest van de redactie van het jaarboek. Diverse betrokken Heemkunde mensen staken de loftrompet over de energie, de inzet en de wijze waarop zij in al die jaren het jaarboek, de kroon op het werk van de Heemkunde, mede vormgegeven heeft.
Daarnaast was er ook nog eens het optreden van Guus Klaas, de zoon van Gustaaf Klaas, die in Ootmarsum als KOSC – en Heemkundeman zijn sporen heeft verdiend met het runnen van deze voetbalclub en het schrijven van prachtige verhalen over de Siepelstad. Maar ook over gebeurtenissen uit die tijd. Guus Klaas droeg een verhaal van zijn vader voor in het Twents over een geit, die vervoerd moest worden naar een bok in Tubbergen. Hij introduceerde zich echter eerst en deed dat op een treffende wijze. Guus Klaas was getroffen door het verhaal van Marlou Raatgerink en met name over de Denekamperstraat.
“Daar ben ik geboren en heb daar mijn jongste jeugd meegemaakt voordat we naar de Commanderiestraat verhuisden. De foto’s uit die tijd zorgden bij mij al direct voor emotie. Ik weet nog dat er kermis was tegenover de Rozenstruik en de hele dag draaiden ze voor mijn gevoel jet lied ‘Zwei kleiner Italiener’ en op weg naar Ootmarsum, ik heb nagenoeg altijd radio 5 op, klonk deze melodie door de autospeakers. En dan die foto’s van de vroegere Denekamperstraat. Dan geeft dat toch een heel herkenbaar gevoel,” vertelt Guus Klaas. “Mijn vader stak vele tijd in KOSC en de Heemkunde. Hij dacht in het Twents, schreef in het Twents, maar thuis mochten we dat niet spreken. Hij was een onderwijzer en gaf aan dat hij zijn Twentse leerlingen Nederlands moest leren. Dat wilde hij ons niet aandoen en dus spraken wij thuis het ABN. Het verhaal van mijn vader over de geit en de bok is in het Twents geschreven en dus ben ik bij Ben Morshuis geweest, trouwens een neef van me, om te vragen of hij me wilde helpen om het verhaal op een goede Twentse wijze te kunnen vertellen. Ik kreeg van hem een zes voor wat betreft mijn uitspraak,” lacht Guus Klaas. Vervolgens bracht hij op intrigerende wijze dit verhaal en de zaal genoot.
Bijzonder werd ook het afscheid van Marlou Raatgerink. Collega redactielid Ine Hulsman had een gedicht gemaakt over de redactionele spin in het web. Daarin werd duidelijk hoe betrokken Marlou is bij het samenstellen van het jaarboek. Niets ontging haar en ze zette altijd de puntjes op de i. “Het moet geen Libelle uitgave worden, “ bleek één van haar gevleugelde uitspraken.
Ook Heemkunde voorzitter Nettie Aarnink stak haar bewondering voor Marlou niet onder stoelen of banken. “Wat is dit een mooie, en bijzondere avond,” waren haar eerste woorden. Ze refereerde nog aan de bijdrage van Guus Klaas. “Ik kreeg les van leraar Klaus en die leerde me juist Nederlands. Tot op de dag van vandaag heb ik daar geen spijt van.“ Vervolgens richtte de voorzitter zich op de scheidende Marlou Raatgerink. “Ik ben een trotse voorzitter van een prachtige vereniging. Samen bouwen we aan het heem en dit Jaarboek is wat dat betreft steeds weer een kroon op ons werk en daar zorgen jullie als vijfkoppige redactie voor. Deze avond staat in het teken van het afscheid van Marlou en we willen jou een aandenken geven dat bij jou pas. Je bent een parmantige, dappere en fiere vrouw, die iets in haar mars heeft. En dat hebben we laten uitbeelden in dit beeld van Berend Seiger dat ik je met oprechte dankbaarheid wil overhandigen voor alles wat je voor de Heemkunde en met name het Jaarboek hebt gedaan.”
Daar bleef het niet bij, want stadsdichter Freddie Mensink had een gedicht gemaakt als ode op de scheidende Marlou Raatgerink. Het werd een waardig afscheid van de spin in het redactionele web en zoals ze zelf na afloop zei: “Dit was een genoeglijke avond.” Maar meer dan dat, want de inspirator, coördinator en animator heeft afscheid genomen. De waardering is groot en voor de achtergebleven redactie een mooie uitdaging om dit gemis op een goede wijze invulling te geven. Eén ding is zeker: In de kroniek in het volgende jaarboekje zal het afscheid van Marlou Raatgerink ongetwijfeld worden genoemd.
Foto’s Caspar Kouijzer en Ine Hulsman
