Het voelde weer als ‘nationale’ hooidag toen de vrijwilligers zich traditioneel verzamelden aan het begin van het beekdal aan het Appellaantje. ‘Bewapend’ met hooivorken en harken liep men gezamenlijk naar het achterste deel om daar te beginnen het gemaaide gras bij elkaar te harken. Ondertussen hadden de gebroeders Laarhuis de eerste ‘vliegende tapijten’ al klaar liggen en daar werd het natte, vochtige gemaaide gras opgetast. Door de regenval van de laatste weken was het best een zware klus, maar vele handen maken licht werk.
Twintig vrijwilligers klaarden dit karwei. Het is iedere keer weer een mooi gezicht. Allemaal dragen ze hun steentje bij, maar de verhalen en opmerkingen blijven ook van grote waarde. Het is niet alleen ‘steurig’ doorwerken. Daarnaast zijn en blijven de sociale contacten van groot belang. Regelmatig wordt er naar boven gekeken als op deze herfstdag de vogeltrek nog steeds waarneembaar is. De echte vogelaars herkennen de vogels direct, terwijl de anderen blij zijn met deze informatie. Een muisje, een kikker, de zelfs nog aanwezige wespen worden benoemd, want deze groep bestaat uit allemaal natuurliefhebbers. Zelfs ‘de geelsnavel koekoek’ kwam voorbij, maar daar trapte niemand in. Halverwege de morgen was het tijd voor de koffie en één van de aanwonenden zorgde daarvoor. Stoelen werden in een grote kring gezet en de gezelligheid groeide alleen maar verder binnen deze groep.
Na de koffie met koek werd weer monter de hark en de vork gepakt en gestaag vorderde men om het gemaaide mengsel op de tapijten te leggen. De laatste resten gras werden op één grote hoop gegooid, het Appellaantje schoon geharkt en geveegd. Het werk zat er op. De gebroeders Laarhuis ruimden en rolden de zeilen op. De groep vrijwilligers volgde coördinator Chris van Benthem nog één keer naar de tuin.
Daar werd het werken bekroond met een pilsje en stukjes harde worst. Hans Bolscher dacht een roofvogel, vermoedelijk een valkje, in een boom te zien. Anderen dachten aan een duif. Er volgde een mooie discussie. Niet veel later gaf de vogel zelf het bewijs door naar beneden te duiken en daar vermoedelijk een muisje te bemachtigen. Een torenvalk, die keurig had gewacht tot de vrijwilligers het beekdal ontdaan hadden van het grasmengsel. Tien minuten later kwam de valk opnieuw terug en bemande zijn post daar in die boom aan de rand van het beekdal. Het zegt veel over dit stukje natuur aan de rand van het centrum van Ootmarsum waar de natuur kansen krijgt om tot volle wasdom te komen. Mede door de inzet van de vrijwilligers, die zelf met volle teugen genieten van ‘de nationale hooidag’ aan het Appellaantje.
De filmimpressie is gemaakt door Harry Beld
