Twee weken geleden vierde Ootmarsum op een druilerige zondag het eeuwfeest van de Oriënteertafel. Mooie toespraken daalden neer op de top van de Kuiperberg, maar het gedicht van Rob Meijer sprak iedereen aan. Tevens creëerde de Ootmarsummer, die al zoveel voor de Siepelstad heeft betekend, een boekwerk over de historie van de 100-jarige Oriënteertafel. Deze link geeft een mooi beeld van dit boekwerk. https://www.albelli.nl/onlinefotoboek-bekijken?widgetId=b7140409-c6d4-4b9e-a555-4bb5c1a199ae
HONDERD JAAR EEN HOOGTEPUNT
Er staat een tafel op een berg,
daar kun je niet aan eten.
Maar dat is ook helemaal niet erg,
je kunt je honger hier zo vergeten !
Die tafel op die berg, die staat in Twenteland,
het stadje Ootmarsum ligt er aan zijn voet,
en is een fraaie verhoging in het platteland,
die zorgt dat iedereen de Kuiperberg op moet !
Die tafel staat daar nu honderd jaar de weg te wijzen :
trotseerde twee oorlogen door de jaren heen.
Ontelbare toeristen die naar Twente kwamen reizen,
schaarden zich om deze tafel opgebouwd met grijze steen.
Toen al, nam een prille ANWB het besluit,
dat je de mensen de weg moet wijzen.
Dan pas komen ze op de mooiste plekken uit
en halen ze het beste uit hun reizen.
Honderd jaar geleden was hier Koningin Willemien
om het panorama even te ondergaan.
Ze zei : wat laten jullie me nu hier zien :
moet hier niet een duidelijke wegwijzer staan ?
Edo Bergsma van de ANWB
heeft toen het heft in handen genomen
en deelde aan de leden mee
hier moet een Oriënteertafel komen !
De grond van Aarnink werd toen aangekocht,
en aan een tafel van marmer werd begonnen.
Voor een feestje werden vele gasten aangezocht
waardoor deze plek geweldig aan waarde heeft gewonnen !
Ja, al velen hebben het hier ondergaan :
dat mooie groene land en al die kleur.
Daar moet je wel even stil bij staan :
het haalt je uit de dagelijkse sleur.
Er is de afgelopen jaren hier heel wat voorbij gekomen,
en ook het panorama veranderde gedwee :
je ziet geen textielschoorstenen meer stomen.
de horizon van Twente ging met de welvaart mee.
De gemeente Dinkelland nam hier de omgeving op de schop,
er werd ‘gerenatureerd en dat is heel wijs.
Het geheel knapte er geweldig van op
en is voor fietsers en wandelaars nu een paradijs.
Voor mij is het hier, ja zeker weten,
net zo als vroeger , bij ons in huis.
“aan tafel” klonk het dan zo voor het eten :
maar ook aan deze tafel voelden we ons thuis….
Honderd jaar hier vieren, is niet overbodig :
in onze jachtige tijd zal niks beklijven.
Bezinning en afstand nemen zijn soms ook nodig ;
een magische plek zal het hier steeds blijven.
Daarom, aan eenieder een wijze hartenkreet:
kom ook aan tafel, kijk in het rond.
onderga het en voor je ’t weet,
voel je je thuis op Twentse grond…..
Rob Meijer
2022
