Een bijzonder moment, want de vaste schrijvers van de Siepelsaegh hebben met Kerst een warme plek ingeruimd voor twee dames, die dus de eerste Siepelinnensaegh hebben geschreven. In de Weekkrant heeft inmiddels de kortere versie gestaan, maar op deze site In en Om willen we u toch de gehele versie niet onthouden. Het is namelijk een prachtig stuk geworden dat goed leesbaar is onder de kerstboom, voor het open haardvuur met een gezellig glas wijn, of in de sfeer van vele kaarsen. Wij willen Esther Rikmanspoel en Harriët Wiegman in ieder geval heel hartelijk bedanken voor hun Kerstbijdrage. Zij hebben de handschoen opgepakt en wie weet leidt dit tot nog meer bijdragen. Samen met hen wensen we onze lezers in ieder geval hele Fijne Feestdagen en een gelukkig en gezond 2013.
Siepelinnensaegh
Introductie op de Siepelinnensaegh (voor de vrouwen onder ons: die vinden dit namelijk wèl leuk om te lezen, heren Siepels !).
Hoe het is begonnen……
Oh hellup, wat hebben we ons op de hals gehaald? Denk je even gezellig kermis te kunnen vieren bij de La Poste (je weet wel dat mooie hotel van Ernst B., de man van Gerja !), komen we Peter B. tegen met zijn zwangerschaps-vrienden-groepje van vroeger.
Wij, Harriet en Esther lezen allebei graag de libelle en dachten: een gastredacteurschap is wel een keer leuk. Als we kunnen lezen, kunnen we ook schrijven!
Eén keer iets roepen over een kerstspecial en dan moet je het bezuren. We dachten nog heel eventjes: dat onthoudt hij nooit, die Peter B (de man van Karin !). We schrokken ons dan ook de blubber toen we in de siepelsaegh genoemd werden. En je wilt niet weten hoe het voelt als je twee weken achter elkaar genoemd wordt. Wat hebben we gedáán???? We wanen ons nu allebei een soort Linda. Je weet wel die vrouw die altijd zo’n leuk stukje schrijft in haar eigen blad, omdat ze in andere bladen niet aan de bak komt. Wij hebben (helaas?) geen eigen blad, maar wie weet komt dat ooit als Peter ons niet meer wil hebben.
Nu kunnen we het overal over hebben: over ons hobbelgroepje van de OLC, onze sportieve voetbalechtgenoten, de Set-up’65 dames recreanten 4, de volleybaltrainers van CMV4, de gooische vriendinnen en het tennisclubje…..maar dat mocht allemaal niet. We hebben beloofd dat we Paula, Leonie, Marieke, Maureen, Robert, Jan, Sanny, Paulien, José, Francien, Adriano, Marc, Wendy, Veronie, Myra, Jentina, Jacky, Gerda, Monique, Inge, Cindy en natuurlijk Hetty niet gingen noemen. Dus wees niet bang. We noemen ze niet (meer).
Ik (Harriët Wiegman) kom niet uit Ootmarsum, dus ik ken de echte Ootmarsummers niet (ehh…. lees: ik doe nèt of ik ze niet ken, dan hoor ik lekker veel). Ik ken ook geen Marit Wigman, zoals Gait Eertman (de man van Truus !) mij noemde. Maar Gait, mij ken je wel: de vrouw die op Truus haar enkel stond met de volleybaltraining en die toen ‘krak’ zei. En nee, ik ben NIET de vrouw van Robert ter Horst (Robert is de man van Harriet) en ik kom van ver…….: Peize. Weet iedereen waar dat ligt? Daar waar ook de wieg van Martin Schuiling stond (de man van Chantal Kruse), tussen de hunebedden en plaggenhutten (volgens Astrid Zwiers en Denise Scholten).
Ik (Esther Rikmanspoel-Kemna) daarentegen kom uit Ootmarsum. En nee, ik ben niet de vrouw van Jan Rikmanspoel (Jan is de man van Esther, de dochter van Sanny en Bennie Kemna). En ik (Esther) hoor nooit wat, gelukkig……….want ik tennis. En als ik tennis, doe ik dat bij het voetbalveld, waar Jan “Ter” de kantine bestiert. En Jan is mijn collega en die hoort erg veel op het voetbalveld. Die 3e helft-mannen zijn namelijk net theemutsen: echte roddeltantes.
Nu we ons netjes hebben voorgesteld, kunnen we dan eindelijk beginnen met de Siepelsaegh. Hoewel…….de afgelopen weken waren erg stil: ijz(el)ingwekkend stil. Niemand wilde meer het achterste van de tong laten zien. We hebben ons in allerlei bochten moeten wringen om maar aan informatie te moeten komen… die we nog steeds niet hebben…. Daarom gaan we het maar hebben over ‘bezinning’. Een uitermate geschikt onderwerp voor de Siepelsaegh, die we voor deze ene keer graag ‘Siepelinnensaegh’ willen noemen. Wij doen dit namelijk noooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooit weer. Over nooit weer gesproken: Peter Baanstra zal zich de volgende keer wel bezinnen als hij een Schalke’04 -sjaaltje koopt zonder zoonlief. Peter was namelijk met Ruben en diens schoonpapa naar een voetbalwedstrijd van Schalke’04. De afspraak was dat de 3 SAMEN een sjaaltje zouden kopen bij het stadion. Ruben had echter last van een zwakke blaas en moest de bossen in voor een sanitaire stop. Toen hij even later opgelucht zijn route vervolgde, waren zijn maatjes in geen velden of wegen te vinden. ‘Attent’ als Peter en schoonpa zijn, waren ze gewoon doorgelopen en hadden nog attenter al twee sjaaltjes gekocht. ,,Och sorry zoonlief, we hebben er geen voor jou gekocht: Vergeten……had je maar mee moeten lopen’’. Maar zoals vaker: Onze Lieve Heer straft vrijwel meteen. Het duurde nog geen 10 minuten of Peter was zijn sjaaltje van slechts € 20,= al weer kwijtgeraakt tijdens het hosseklossen. Tijdens de laatste winterse buien werd er ook behoorlijk gehosseklost in Ootmarsum. Jan Luttikhuis dacht even zijn anti-vries van de auto bij te vullen. Maar na een paar liter vroeg hij zich af of zijn reservoir groter was geworden. Het duurde namelijk wel erg lang voordat de tank vol was….. Eén ding is inmiddels zeker: Jan hoeft dit jaar geen sneeuw meer te schuiven op zijn oprit. Daar ligt zoveel antivries op, die bevriest het hele jaar niet meer. Een andere hosseklosser tijdens de sneeuwval is Danielle Meijer. Deze ‘import-siepellin’ uit de Van Bodelswingstraat vond het wel een goed gebaar om de otto’s in de van Ghernaerstraat met haar auto enigszins bij te schuiven. Jammer dat één van de Siepelsaeghschrijvers even daarvoor ook al de containers in beweging had gezet en dus wist dat deze gladde sneeuwbocht iets te ruim was genomen.
Maar goed dat die otto’s niet met vuilnis en al op straat lagen: dan was er naast sneeuwoverlast ook nog stankoverlast geweest. Die stankoverlast kan zich trouwens ook voordoen bij Ernst Busscher, want hij heeft namelijk onderdelen gedemonteerd uit overjarige mestdroogkasten die door de firma Plettenburg in kippenstallen worden gebruikt. Nu vragen wij ons af wat Ernst daarmee moet in zijn hotel…… Wellicht worden de behoeften van de gasten gerecycled en is Ernst duurzamer bezig dan menigeen denkt.
Duurzaamheid is in deze tijd trouwens geen overbodige luxe. We hebben het dan niet alleen over duurzaamheid als het gaat om ‘natuurlijk’ en ‘lang meegaand’, maar vooral om duurzame ontwikkeling. Dat wil zeggen evenwicht tussen ecologische, economische en sociale belangen. Ondernemers in Ootmarsum zien namelijk met lede ogen aan dat steeds meer aanbestedingen naar bedrijven buiten de gemeente gaan. In plan Brookhuis zijn bomen geplant door een Hengeloos bedrijf en de tuin van Natura Docet wordt door een landschapsarchitect uit Rotterdam gerestyled. Je zou haast denken dat we in Ootmarsum en omstreken geen kennis en kunde hebben. Gelukkig is de gemeente Dinkelland een samenwerking aangegaan met Tubbergen (of was het andersom?). Nu kan na jaren eindelijk hardop gezegd worden dat de gemeente-uitjes wèl ‘plaatselijk’ worden geregeld, via een reisbureau uit Tubbergen.
Hardop mag ook wel gezegd worden dat Peter en Ernst de kers in de appelmoes, de kaars op de taart en de ballen in de kerstboom zijn. Zij kunnen omdenken en maken van roddels een leuke positieve saegh waarin Siepels, Siepelinnen en de gemeente Dinkelland op een leuke manier worden neergezet. Daar kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen en hopelijk is het glas dan met de kerstdagen en Nieuwjaar halfvol in plaats van halfleeg. We wensen iedereen fijne feestdagen en …………………. bezint eer ge begint !!!!!
Mocht u trouwens lekker willen eten met de kerstdagen dan hebben wij nog wel een tip: Bij restaurant Rouwers kunt u afspreken om te gourmetten. Of het dan gebeurt, is echter maar de vraag. In een telefoongesprek sprak een groepje Ootmarsummers af om te komen gourmetten. Op de afgesproken dag komt de groep binnen bij Herman. Ze zien echter allemaal lege tafels en vragen “Goh, Herman staat er nog niets klaar voor het gourmetten?” Waarop Herman zegt “Gourmetten?? Ik dach’n da’j woll’n komm’n ett’n.”
