In deze rubriek stellen de bestuursleden van ‘75 jaar Vrijheid Ootmarsum 2020’ zich aan u voor. Fons Temmink vertelt over de wijze, waarop hij gevraagd werd om 75 jaar Vrijheid Ootmarsum, samen met anderen, vorm te geven. Daarnaast is Fons Temmink vanaf 2013, met hulp van een aantal anderen, bijzonder actief geweest om de oorlogsslachtoffers uit de voormalige gemeente Ootmarsum in beeld te brengen. Dat is verwerkt in een prachtig boek.
Er komt echter meer aan de orde, waaronder de motivatie van Fons om samen met het bestuur en de vele vrijwilligers er een bijzonder gebeuren van te maken.
Fons Temmink stelt zich voor
Ik ben geboren en getogen in Enschede en heb in die periode veel gelogeerd bij familie in Ootmarsum. Mijn werkzame leven heb ik doorgebracht in Nijmegen en Brabant. Ik ben gehuwd en heb drie kinderen en inmiddels vijf prachtige kleinkinderen. Na mijn pensioen in 2009 zijn mijn vrouw en ik verhuisd naar Ootmarsum.
In 2013 ben ik voor de Vereniging Heemkunde Ootmarsum e.o. lid geworden van de Werkgroep Herdenking Oorlogsslachtoffers Dinkelland, dat geleid heeft tot een mobiel herdenkingsmonument in het gemeentehuis. Tegelijkertijd ben ik onderzoek gaan doen naar de verhalen achter de 96 oorlogsslachtoffers uit de voormalige gemeente Ootmarsum. Dit heeft geresulteerd in een boek, dat op 3 april zal worden gepresenteerd in het kader van 75 jaar Vrijheid 2020.
Vanuit de Werkgroep Herdenking Oorlogsslachtoffers Dinkelland zat ik in een coördinatieteam, dat de festiviteiten in het kader van 75 jaar Vrijheid 2020 per voormalige gemeente moest aansturen. Dat heeft geleid tot een stichting, bestaande uit meerdere enthousiaste leden, die de organisatie van de festiviteiten in Ootmarsum voortvarend ter hand heeft genomen. Hartverwarmend!!
Dankbaarheid, dat ik mijn leven lang in vrijheid en welvaart heb kunnen leven in een democratisch land, is de reden waarom ik mij actief wil inzetten voor de organisatie. Deze vrijheid is zwaar bevochten door mensen, die met risico voor eigen leven voor ons gestreden hebben. Velen hebben daarbij hun leven gegeven. Velen hebben zich opgeofferd of zijn opgeofferd, opdat wij in vrijheid kunnen leven. De oorlogsslachtoffers verdienen het om een naam en een gezicht te krijgen, zodat zij blijvend zullen worden herinnerd. De verschrikkingen van een oorlog zouden voor ons en de volgende generaties een bron moeten zijn om zich in te zetten voor het behoud van vrijheid en democratie. Bovendien zijn voor mensen, die de oorlog bewust hebben beleefd, de festiviteiten rond de bevrijding in 2020 wellicht de laatste mogelijkheid om nog mee te kunnen maken.
