Het eerste Twentse songfestival, als onderdeel van het Twentse Kleinkunstfestival, kende in Frank Droste met het memorabele nummer ‘Sterrenstof’ een terechte winnaar op. De zanger schreef dit prachtige nummer na het te vroeg overlijden van zijn collega Sandra. Frank maakte om het allemaal te kunnen verwerken een wandeling door het Manderse Streu en thuis componeerde hij het lied in een kwartier tijd. “Santje, Sandra, vergeten we nooit en voor haar hebben we ook niemand anders in dienst genomen. Zij was uniek en dat heb ik geprobeerde te vangen in dit lied,” vertelt een geëmotioneerde Frank Droste. Deze ode aan Sandra kwam helemaal over bij het publiek, want ondanks de hitte kregen vele toeschouwers kippenvel van het lied ‘Sterrenstof’ dat nooit daalt, maar er altijd is.
Onder een strakblauwe lucht en een stralende zon speelde zich het vierde Twentse Kleinkunstfestival af. Het decor in het Openluchtmuseum lijkt er voor gemaakt en de artiesten voelen zich prettig in de Kapberg als podium en het publiek heeft daarop een uitstekend zicht. De toeschouwers zochten heel duidelijk de schaduwkanten op van het terrein en daar zat het gezellig vol. Theo Scholte Lubberink praatte het gehele programma als vanouds en in raszuiver Twents aan elkaar. De jury voor het songfestival bestond uit voorzitter Monique Sleiderink, die geflankeerd werd door Hans Barkel en Toon Lansink.
Het koor VOÏSZ Vocal Projects uit Utrecht beet het spits af. De afgelopen weken hadden ze zich met veel elan gestort op het Twents en begonnen met het lied ‘Ik heb ’n Tukker kend’. Zij zongen ook een nummer dat door Wim Leverink, een noeste vrijwilliger bij het Openluchtmuseum, is voorzien van een Twentse tekst over de profclub FC Twente en het verval van deze Twentse voetbaltrots. Vervolgens werden de deelnemers aan het songfestival aangekondigd en regionale artiesten wisselden het programma af.
Het was al direct genieten van het Duo TIZ NIX met ‘Me too’.
Dat gold ook zeker voor de jeugdige inbreng van het trio Fenne, Yke en Lois met ‘Ik verstoa wa plat’. Dat de sfeer onderling tussen de artiesten wel snor zat gaf de bijdrage van Gerard Groener wel aan.
Deze kreeg steun van ‘zijn concurrent’ Frank Droste, die spontaan aanbood tijdens de selectiewedstrijden om hem op gitaar te begeleiden. Met een prachtstem en de begeleiding kwam het ‘Hoal meer van die’ volledig tot zijn recht.
Tussendoor gaf Marcel Snijders als buutreedner zijn visitekaartje af en vermaakte hij het publiek met zijn bijdrage doorspekt met humor.
Het festival werd vervolgd met Twee Freemde Manne, die met het nummer Wichel Wachel en Hiphop indruk maakte.
Ook vader Lucien en dochter, met Anne Jet eigenlijk voor het eerst op de planken, overtuigden met een mooi lied over asielzoekers ‘In ’n zölfde weend, ’n zölfde zun’.
‘Hoe dreug woj ’t hebb’n’ van het Tubbergse duo Thomas Olde Hampsink en Wessel Grobbink deed de titel van hun buut alle eer aan. Drogere humor kon haast niet.
De laatste twee deelnemers aan het Twents songfestival waren van Frank Droste met ‘Sterrenstof’ en MUSK Bas Morsink, die het ‘Als ze danst’ ten gehore bracht. Prachtige bijdrages, waarbij het Twents op treffende wijze werd gebruikt om het gevoel van deze liedjes over te brengen.
De jury trok zich na deze laatste deelnemers terug om te bepalen wie de winnaar zou worden van het eerste Twentse songfestival. Ondertussen kon het publiek genieten van het tweede optreden van het koor VOÏSZ met onbder meer het lied ‘Op de fietse’ van Daniël Lohues, maar dan vertaalt in het Twentse decor van Agelo. De uitsmijter van het programma was Karel van de Kate, die met zijn spitsvondige humor zorgde voor veel lachsalvo’s.
Vervolgens was het de beurt aan juryvoorzitter Monique Sleiderink om de winnaar bekend te maken. Het bleek een unaniem besluit te zijn van de drie juryleden, terwijl ook de publieksstem Frank Droste aanwees als de winnaar van dit eerste Twents songfestival.
Natuurlijk kende het evenement nog wat kinderziektes en dat gold een aantal keren voor het geluid dat de artiesten in de steek liet, maar dat werd tijdens de optredens wel weer opgelost. Het publiek reageerde daar steeds alert en positief op door de deelnemers met een hartelijk applaus een volgende kans te bieden.
Foto: de prachtige trofee
Het belangrijkste van dit evenement is echter dat de Twentse taal een impuls krijgt en dat doel werd door iedereen met hart en ziel nagestreefd. In haar afsluitende woorden gaf Monique Sleiderink dat ook. “Ik heb een geweldige middag gehad en het is gewoon fantastisch hoe Twentse woorden de sfeer kunnen typeren. Het maakt een dergelijk evenement intiem, sfeervol en zeer de moeite waard om te beluisteren. “ Vervolgens maakte zij de winnaar Frank Droste bekend, die een prachtige herinnering ontving, gemaakt door kunstenares Desirée Groot Koerkamp. Nog één keer bracht hij de prachtige ballade ‘Sterrenstof’ als een uniek monument voor zijn gestorven collega Sandra. Theo Scholte Lubberink sloot het evenement af en bedankte iedereen voor hun bijdrage, de komst en de vrijwilligers van het Openluchtmuseum voor hun inzet. “Dit is een evenement dat we moeten koesteren alleen al vanwege de Twentse taal. Hopelijk hebben we vandaag de basis gelegd voor een festiviteit dat kan uitgroeien tot een bijzonder gebeuren. Die mogelijkheid is er zeker en wat dat betreft is tijdens dit Twents Kleinkunstfestival het fundament aangebracht om nog vele jaren dit amusement te bieden met de Twentse taal als leidraad.”
Foto’s Herman Steigstra
