Er kwam een bericht van APPLE dat mijn grote iMac waarschijnlijk een productiefout zou hebben en naar de serviceafdeling in Zwolle moest. Keurig thuis op een externe schijf een back up gemaakt en via DHL de pc naar Zwolle laten brengen. Komt deze terug met uitzondering van alle gegevens van 2014 en 2015 op de schijf. Honderden foto’s en documenten, boekmanuscripten, emailverkeer van twee jaar opgelost in het niets. “Niks aan te doen.” zei Zwolle. Mijn back-up bleek blanco te zijn. Gelukkig maak ik van elk document een print en sla die op in de mappen in de grote boekenkast, zodat ik een papieren back up had. De memorykaarten van de camera bewaar ik keurig in een systeem, waarbij vermeld wordt wat er op staat aan ruw materiaal. Dat was mijn redding. Originelen inscannen, memorykaarten opnieuw bewerken en de schade kon beperkt worden.
Ik vraag me wel eens af hoe kwetsbaar we eigenlijk in onze huidige samenleving zijn. Denk maar eens een doemscenario. Stel dat cyber-criminelen er in slagen sturing te krijgen over essentiële voorzieningen in de samenleving. Dat je plotseling nergens meer geld kunt pinnen, of dat in één klap alle energiecentrales uitvallen en er geen licht en warmte meer is, dat de treinen niet meer kunnen rijden, supermarkten niet meer worden bevoorraad, dat ziekenhuizen niet meer kunnen functioneren en de mensen geïsoleerd in hun woningen zitten. Dat kan een tijdje goed gaan, maar je krijgt geheid na verloop van tijd honger, je krijgt het koud, je wilt bij je geld, je wordt ziek, ga maar door. Hoe lang houd je dat vol ? Wat zou je doen ?
Toen de Duitsers de kerncentrale in Lingen bouwden werd er ook hier een rampenplan opgesteld en inventariseerde men wat er kon gebeuren, welke noodmaatregelen er getroffen moesten worden, over welk materieel kon worden beschikt en hoe de mensen geholpen zouden kunnen worden. Zou zoiets ook bestaan voor cyber-criminaliteit ? Wanneer je niet meer kunt pinnen kunnen veel mensen nog wel even rond komen met het geld uit de oude sok, als de supermarkten geen spullen meer krijgen, kunnen we hier in Twente zeker genoeg etenswaren opscharrelen en stellen we de oude melkboer met kar weer in, als er geen energie meer is, moeten de oude openhaarden maar weer dienst doen en kunnen we hout stoken en ‘s avonds bij het licht van een knijpkat oude kranten lezen uit tijden toen alles nog goed was.
Het zou goed zijn er rekening mee te houden dat alles wat in onze welvaartmaatschappij vanzelfsprekend lijkt, toch ook kwetsbaar is en er ergens een back up zou moeten zijn. Al was het alleen maar voor jezelf. Daarbij natuurlijk wel bedenken dat we het welvarendste land van de wereld zijn en dat het voor sommige zaken helemaal niet erg zou zijn wanneer ze eens een poosje stil kwamen te liggen…..
Rob Meijer
