Ook het geharrewar rond de Agenda van Twente een beetje gevolgd ? Die Agenda is een programma van de Regio Twente. Dat is een samenwerking van 22 Twentse Gemeenten die zich de wettelijke status van Gemeenschappelijke Regeling (met vast geld van de centrale overheid) hebben laten afnemen en vanaf 2015 op basis van vrijwilligheid verder moesten. Dat lukt dus niet zo best. Het eeuwige gehakketak van de grote steden tegen de kleine en een oerwoud van bureaucratie zorgt er voor dat we ook nationaal gezien in Twente : zoals we hier zo mooi zeggen “ An den lesten tiet liggen”. Dat agenda-programma zit ook raar in elkaar, maar het principe is prima. Wij moeten als inwoners van Twente € 7,50 extra gaan betalen aan de Regio Twente om een aantal vaststaande en een aantal nieuwe projecten mee te financieren. Met onze 627.000 inwoners brengen we dan bijna 5 miljoen op de plank. Geld dat als cofinanciering kan worden ingezet en geld waarmee projecten ondersteund kunnen worden die uit meerdere potjes gefinancierd kunnen worden. Maar ja, wie beslist waar dat geld naar toe gaat en gaat er niet het meeste geld naar de grote steden ? Twente is geen eiland, er wordt ook hier nationaal en internationaal gewerkt. De samenleving, de industrie, de economie is vervlochten in een netwerk. Wanneer je daarmee als overheid wilt meespelen moet je echt meedoen. Denk alleen eens aan de rijksbegroting en de geweldige bedragen die er jaarlijks worden besteed : krijgt Twente daarvan haar deel ? Kijk ook eens naar de Europese geldpotten. We betalen als Nederland per jaar 6 miljard aan Europa en we krijgen hiervan nog geen 4 miljard terug aan subsidies. Maar het is wel een pot van 4 miljard, die via deze subsidiestroom Nederland weer binnen komt. Om voor deze subsidie in aanmerking te komen moet je altijd voldoen aan de voorwaarde dat ook de regionale overheden aan de financiering van projecten moeten meedoen. Dus die pot van de agenda van Twente kan in waarde enkele keren over de kop wanneer er met dat geld goed omgegaan wordt. Ik kan me nog herinneren in mijn Euregio-tijd he grote verschil tussen de Tukkers en de zuiderlingen. Zaten we in Twente ons zelf steeds dwars en werden we het nooit eens : in het zuiden trokken de gemeenten en provincies gemeenschappelijk op : bliezen hoog van de toren en wonnen in veel gevallen. Kijk maar naar de vele Europese instellingen in Maastricht, kijk maar naar de miljarden subsidies die naar Limburg en Brabant zijn gegaan. Wat doen die slimme zuiderlingen ? Ze slaan groot op de trom, zorgen dat de centen binnenkomen en maken dan wanneer de knip vol zit met elkaar ruzie. Wel zo verstandig, want dan heb je de buit in ieder geval binnen. Wat doen we in Twente ? We maken vooraf ruzie onderling en komen steeds verder van de provincie af te staan waardoor we als lastig worden afgedaan en er steeds minder tot stand komt in onze regio. De uitgestoken hand van onze nieuwe minister van Binnenlandse Zaken Carola Schouten moeten we met beide handen aangrijpen want ze heeft bijna een miljard op de plank liggen voor regionale knelpunten. Is het dan toch de Twentse mentaliteit dat we vaak alles relativeren en niet enthousiast genoeg zijn ? Kunnen we niet de gemeenschapszin hebben door eens lekker enthousiast te reageren op iets wat voor ons allemaal goed is of gunnen we elkaar het licht niet in de ogen ? De Twentse samenwerking is een complexe zaak geworden. Wanneer er straks extra geld naar Twente gaat, mogen dan de dissidenten daar dan ook van meeprofiteren ? Regionale samenwerking is net als een goed huwelijk : af en toe je zegje doen, af en toe je mond houden, de eenheid bewaren en af en toe een oogje dichtknijpen en gebruik maken van het goede. Het is een methode om het Twentse Ros weer goed in de race te krijgen.
Rob Meijer Maart 2018
