Twee avonden zorgden de leden van de Hènige Slepvèènt voor een gala ‘bie Heintje’ waar zo’n 600 bezoekers volop van genoten. In de feestelijk versierde tent op de Witte Berg voelde het voor iedereen gemoedelijk en vertrouwd. Het ons kent ons. Samen luisteren, kijken en vooral feest vieren op een ongedwongen wijze. Een gala dat je niet moet vergelijken met andere gala’s. Deze avonden passen bij de Hènige Slepvèènt- en wichter. Er mag van alles fout gaan en niemand die zich daaraan lijkt te storen. Met een brommer door de zaal ‘scheuren’. Dat kan allemaal bie Heintje. Het epicentrum van deze carnavalsvereniging, die hun 22-jarig bestaan viert.
Henk Heerink vulde op vertrouwde wijze de rol van spreekstalmeester in. Recht door zee en met de nodige humor kondigde hij op vlotte wijze alle programmaonderdelen aan. Een gala zonder opperslepper en zijn metsleppers is ondenkbaar en dus werden Stef de Witte en zijn kameraden Robbin Beld en Jan Hunder de zaal ingezongen. Helaas geen Bloasbrothers meer, maar de carnavalsvereniging is niet voor één gat te vangen en dus schalde er ‘inbloas’ muziek uit de speakers.
Daarna was het de beurt aan een debutant op het podium. Rick Kamphuis had ook nog eens ‘het nadeel’ dat hij het spits moest afbijten. Als Jopie Vogelenzang wist hij toch mooie grappen en grollen door de zaal te laten klinken. Hij vroeg zich af of zeven dagen werken zonder te drinken wel een goed alternatief voor hem is. “Zeven dagen drinken zonder te werken lijkt mij een beter plan.”
Een lekker enthousiaste groep Dansmarietjes loste hem af en met een mooie choreografie maakten ze veel indruk en werden dan ook beloond met een gul applaus.
Stefan Oude Nijhuis en Robert Eppink waren ‘op de camping bie Heintje’. Prachtige vondsten op de woorden ‘No Calander’. Het duo schuwde niet om namen te noemen en kwam een aantal keren heel droog uit de hoek.
Een mooie aanvulling was de komst van Siebe Arens op zijn brommer, die zijn weg door de zaal vond. De helm af en met zijn frisse kop is hij nu al een welkome aanvulling op het gala van de Slepvèènt.
De kameraden van het trio maakten er een feestje van met onder meer de gevleugelde woorden ‘Hoe voelt het om een dwerg te zijn. Wij zijn groot en Beld is klein’. Het kan allemaal en nogmaals, dat ongedwongene, is de kracht van dit gala.
De lotenverkoop in de pauze liep als een trein en daarna was het de beurt aan een vaste kracht binnen de gala-artiesten en dat is Peter Veelers. Als Bernard van het Springendal ritste hij de ene mop na de andere aan elkaar.
Henk Heerink vertelde vervolgens over het afscheid van de Bloasbrothers. Op de foto stond RIP, maar daar gaf de spreekstalmeester een eigen invulling aan: De R van Relax, de I van Inventariseren en de P van Probeer het nog een keer.
Daarna volgden Remi en Remia. Anita en Jan ten Bokum, die gepokt en gemazeld zijn in de galawereld waar ze zelfs al prijzen hebben gewonnen. Een voltreffer waar het publiek enorm van genoot.
Dan was er nog het bezoek aan een jarige en dit keer was Gert Jan Heerink degene, die verrast werd. Jorrit Lubbers heeft met een dochter verkering en noemde Gert Jan de beste schoonvader, die er is. Dat was een opmerking, die verbale gevolgen had. “Je bent een echt slijmbal Jorrit.”
Daarna volgde de trekking van de loterij en Gert Smoes wist een viool te winnen, die beschikbaar was gesteld door de accordeonkoning. Natuurlijk moest deze Slepvèènt van het eerste uur geluid uit dit instrument proberen te krijgen. Wie binnenkort in het Springendal kattengejank hoort, ter hoogte van het woonhuis van Gert Smoes, weet dat hij aan het oefenen is.
Gerald Wassink en Robert Kamphuis hadden de sketch ‘Magie bie Heintje’. Dit was niet hun beste optreden, maar het publiek weet wat ze in hun mars hebben en dus zijn alle pijlen gericht op een spetterende sketch in 2024. Het hofkoor van de Slepvèènt bestond uit zes meiden, die een prachtige Abba-medley brachten en deze is door iedereen mee te zingen. Na afloop werd nog wel de vraag gesteld of wethouder Benno Brand zich als dansmarietje wilde opgeven.
Traditiegetrouw vulden de gebroeders Küper de slotsketch in. Al jarenlang bewijzen de drie broers dat ze daar helemaal op hun plek zijn. Dit keer was het decor een kapsalon. Daar kun je natuurlijk alles vertellen. Joost Lansink kwam in beeld als de ambassadeur van Agelo en Daan Heerink zag je op de fiets ‘voorbij komen’. Dat was echt lachen en zeker de anekdote over Richard van de Bölter, die een dag na de brand op zijn camping, bij de Welkoop aanmaakblokjes kwam halen. Een waardige afsluiting van een gala dat weer zeer de moeite waard was om er bij te zijn. Volgend jaar komt er vast weer een vervolg met nieuwe en vertrouwde artiesten. Zeker een compliment verdienen de mensen achter de schermen voor wat betreft geluid, podium, en schmink. Bie Heintje ‘doar zit ie good’ ook tijdens de gala-avonden van de Hènige Slepvèènt.
