Conrad en Evert Groothuis beleven momenteel een geweldig avontuur als Ice Road Tukkers. Ze nemen deel aan de Arctic Challenge en rijden met hun Volvo uit 1986 door een prachtig landschap vol sneeuw en ijs. Elanden, rendieren, bevroren meren , besneeuwde bergtoppen, winterse dorpjes, sneeuwstormen, eenzame schaatser, eindeloze wegen, indrukwekkende fjorden………enzovoorts enzovoorts. Evert en Conrad genieten volop in hun Volvo, die glijdt over de wegen en inmiddels 500.000 kilometer op de teller heeft staan.
Het is een zware tocht vol met uitdagingen. Na 44 uur kwamen ze aan bij het eerste hotel in Finland. Een hele beproeving en de laatste uren waren niet makkelijk, want Conrad zag echter elke steen een eland en Evert ontwaarde mensen, die er helemaal niet waren. Ze hebben het gehaald en na een goede nachtrust waren ze de volgende morgen weer paraat. Inmiddels zijn ze ruim over de helft en het gaat goed met ze. Van de eerste paar dagen hebben de broers Groothuis een mooi verslag gemaakt van hun belevenissen met en in hun vertrouwde Volvo, die volgeplakt is met stickers van sponsors. Ze rijden voor een goed doel en dat is de Twentse Wensambulance. Heren ook de laatste dagen veel succes en vooral genieten van de Arctic Challenge.
Ice Road Tukkers on their way in Arctic Challenge
Zaterdag vertrokken we vanuit Zaltbommel. Dat was al een hele bijzondere happening. Zoals afgesproken met onze fans zouden we via Ootmarsum rijden. Onze monden vielen open van verbazing toen we richting rotonde reden: een groot rookgordijn van fakkels verwelkomde ons onder begeleiding van prachtige muziek van de Dakkapel. Veel mensen, van familie, vrienden tot aan bekenden toe zagen ons een aantal rondjes over de rotonde rijden. In één woord: hartverwarmend!
We moesten toch verder en vervolgden onze route via een binnendoorweg naar Cloppenburg, Bremen en Hamburg. Daar kozen wij voor de boot van Denemarken en daarna naar Zweden. Het eerste coördinaat, dat we bij vertrek in een reep chocolade ontdekten, lag bij Karlstad, waardoor we nog even bij de Volvo fabriek in Trolhattan langsreden. Onderweg koffie gezet met onze eigen koffiezetter. Hier ook de eerste sneeuw gezien. Bij een klein restaurant vonden we het volgende coördinaat : Korkom in Midden- Zweden. Inmiddels was het binnen no time donker geworden. In Korkom vonden we snel het volgende coördinaat bij een tankstation en dat bracht ons verder naar het noorden, naar het eindpunt Töre, zo dachten wij. De wegen werden smaller en er kwam meer sneeuw en ijs op de weg. Toch hadden we geen problemen met de grip van de auto, waardoor we een mooie gemiddelde snelheid konden halen. In Töre volgde een verrassing: we mochten nog 275 km verder naar Levi in Finland. Met elkaar afgesproken vaker te wisselen om zo de vermoeidheid te kunnen bolwerken, want inmiddels waren we al ruim 30 uur onderweg. De concentratie werd er niet beter op: achter elke steen dachten we een eland of rendier te zien. ‘s Nachts om 3.15 uur kwamen we aan in het hotel. We hadden geen energie meer om met andere teams over de tocht te praten, het bed was snel gevonden. Omwille van de nachtrust hebben we het eerste onderdeel op maandag laten schieten.
Eerste plek met de ijsbuggy
‘s Middags naar het circuit voor ijsracen met ervaren rallyrijders. Helemaal geweldig hoe die mensen hun auto beheersen. Daarna zelf het stuur ter hand genomen bij ijsbuggy en funnycars. Daarbij is het belangrijk om rechtervoet goed in bedwang te houden, en toch een snelle tijd te zetten. Met succes: de eerste plek!! Daar ook met de andere teams beter kennis gemaakt. Ze waren allemaal onder de indruk van het uitzwaaimoment. Dat had geen ander team meegemaakt. Onze auto werd ook van alle kanten bekeken en bewonderd. We hebben de meeste sponsoren op de auto en onze Volvo uit 1986 is ook nog eens de oudste auto die meerijdt.
TV opnames over het wisselen van spijkerbanden
Maandagavond Volvo voorzien van de spijkerbanden. Dit duurde langer dan tijdens het oefenen in huis, omdat RTL7 graag een opname van de wissel wilde maken. Je raadt het al: Conrad was veel te snel met de wissel, waardoor de camera het niet goed had opgenomen. De opname moest opnieuw en zodoende moest hij de moeren wel 4 x vastzetten. De auto was er weer helemaal klaar voor en de rustdag had ons ook goed gedaan. Op tijd naar bed ter voorbereiding op de volgende dag. .
‘s Morgens vertrokken we uit Finland. Op het drielandenpunt Noorwegen-Finland-Zweden kwamen we in een zeer zware sneeuwstorm terecht, met zicht van maximaal 5 meter. Wel even spannend, maar onze keuze voor de spikes pakte goed uit. Daarna via ijsbergen verder. Coördinaat leidde naar Harstad. Door slim te navigeren en informeren kwamen we erachter dat we een boot niet op tijd zouden halen en hebben voor een langere weg gekozen. Daardoor reden we wel meer kilometers, maar dat kostte uiteindelijk minder tijd. De kilometerteller van onze Volvo sprong deze dag op 500.000 kilometer, wat een mijlpaal. Resultaat van deze dag: plek 11! Gaaf.
En hoe doet onze auto het? In één woord: TOP!
Vandaag een lange tocht via de Lofoten. Prachtige uitzichten langs de fjorden en bevroren meren. In één woord geweldig. Het is gewoon jammer dat het al rond 15 uur donker wordt. We moesten een oversteek per boot maken en daar moet je dan geluk met de afvaart hebben. De boot wacht zelfs niet op Ice Road Tukkers. Maar het liep verder prima. We zijn nu in Bodǿ en hebben ongeveer 4200 kilometer gereden. Bijna op de helft dus.
Een sneeuwrijke groet van de Ice Road Tukkers
