De trouwe lezers van deze website weten inmiddels dat Ootmarsumse Annet Palthe met haar partner Jan-Willem en de hond Bummel is neergestreken in Canada op Bowen Island. Daar leven ze midden in de natuur en genieten van het heerlijke voorjaar met alle lentevoordelen, die er maar te bedenken zijn. Over hun belevenissen houdt Annet voor ons een blog bij. Dit is al weer de derde bijdrage en het levert weer genoeg gespreksstof op en zeker het bekijken van de fraaie foto’s is de moeite waard.
Canada….door de ogen van Annet Palthe
We lunchen soms beneden in de Snug Cove oftewel The Cove of gewoon “down town” en dan graag in het Snug Café. Dat is nl. één van de weinige plekken waar we, weliswaar buiten, met Bummel kunnen neerstrijken voor een verse eerlijke heerlijke hap. Het is hier vaak overdag al lekker zonnig en zeker in/onder de beschutting van de buitenluifel is het dan al jasje-uit-aangenaam. De kok komt het eten vaak zelf brengen, omdat hij Bummel zo leuk én goed gemanierd vindt, heeft zelf vroeger thuis ook een Ierse Setter gehad en dat schept een (honden)band… Iedereen happy, daarom laat ik hun uithangbord zien, want dat klopt dus helemaal!
The Snug Café maakt helemaal waar wat op het bord staat…
En wat is er leuker als je lekker buiten zit en de natuur bijkans naast je bord rondloopt. In dit geval stak een eekhoorn (the squirrel= fonetisch skworrel) de weg over…op een manier, die ik toch maar even uit de doeken wil doen. Hier beneden in het havenplaatsje Snug Cove is het gewoon niet druk op de weg als de ferry niet in de haven ligt. Dus probeerde de eekhoorn ‘gewoon‘ de rijweg over te steken… kun je je wel voorstellen dat wij op het puntje van onze buitenbanken achter onze lunch zitten om te zien of dat wel veilig lukt! Hij probeert het 2 maal tot halverwege de weg… wij zagen de auto al van verre aankomen en zaten met gekromde tenen en ingehouden adem op het punt van opspringen…. en als het autogeluid óók tot hem doordringt, rent hij toch weer snel, heel verstandig, terug naar de veilige stoep en dito grasrand.
Eekhoorn weer veilig terug op de stoep
Even raken we hem uit het oog en kunnen een hap nemen, om hem dan ineens omhoog in de de mansdikke houten telefoon- en elektriciteitspaal te zien klimmen. En dan klautert die handige donder de paal in, en over de draden rent ‘ie als een volleerde trapezewerker’ zo veilig de weg over en stapt het dak op van het voor ons gelegen pandje.
Mr. Squirrel, de eekhoorn, steekt als een volleerd trapezewerker de weg over
Als wij net opgelucht ademhalen en verder eten, horen en zien we een echtpaar kraai, the crow-tjes, luid scheldend diverse duikvluchten op Mr. Squirrel uitvoeren!! Ze blijken vanuit de rijk met bloesem getooide fruitboom aan te vallen en willen ‘m niet hier hebben….zo’n beetje: “komme van dat dak af…” en kom niet hier! Maar het allergekste volgt dan nog. De eekhoorn trekt zich weinig aan van de (blijkbaar?) schijnaanvallen en gaat juist de boom in…..onderwijl wordt hij steeds luid scheldend belaagt door beide echtelieden kraai.
Hij rent zigzaggend via de boomstam naar beneden en stapt tot mijn stomme verbazing zo het open grasveldje onder de boom op! Dan blijken ze ineens weer gewoon rustig elkaar te kunnen verdragen: de eekhoorn loopt door het grasveldje rond en één van de kraaien zit op de steen en houdt ‘m rustig in de gaten. Geen gescheld meer, noch aanvallen. We denken dat er wellicht een kraaiennest op het dak zit en aangezien eekhoorns als eierdieven bekend staan ….?!
Alles weer pais en vree tussen eekhoorn & kraai
En de eekhoorn? Die kraait victorie en laat zich op z’n gemakje rustig uitgebreid fotograferen.
Mr. Squirrel is dan ook een very good looking guy
Over lekkere (lunch- of borrel) hapjes gesproken.
In de keuken van het golfclubhuis de “Cup Cutter” hebben ze iets wat volgens ons juist iets voor Ootmarsum als Dé Siepel-stad zou zijn…. Rien, we denken dat het voor jouw kaart een leuke aanvulling zou kunnen zijn…!!! Het zijn namelijk gefrituurde uienringen in een krokant korstje met een heerlijk lobbige saus. Ik zie al helemaal de Brasserie-kaart voor me: “Sappige Siepelringen”, gefrituurde uienringen met Bowen droom-saus! Dan komen we gegarandeerd de rest van de zomer extra vaak aanleggen voor een drankje & Siepelhapje.
Het gezellige clubhuis, de “Cup Cutter”, heeft heerlijke:::: Sappige Siepelringen!!!
Wat daar zeker niet op de golfbaankaart staat zijn hert en gans….terwijl er hier van beiden velen zijn. Ze blijven echter zeer rustig als wij mensen daar óók rond lopen, op feitelijk hún grondgebied. Maar wat een ‘gans’ verschillende nestlocaties ganzen kunnen innemen is hier wel bijzonder: een ganzennest boven op een afgeknotte boomstam! Maar ja, ganzen zijn natuurlijk ook vogels alhoewel wij ze, in Nederland, het meeste als een dobberende watervogel zien op een vijver of meer. Hier op Bowen, en sowieso in Canada, vliegen ze heel wat af op zoek naar een voor hen geschikte plek van óf zee- of zoetwaterpartij. De Canadese gans dobbert op beiden rond.
Ra, ra, waar ben ik?
Je moet echt goed kijken om moeder de Gans op haar onverwachte nestplek te zien zitten. Terwijl ze feitelijk op ooghoogte zit zou het in het oog springend moeten/kunnen zijn. Maar waarschijnlijk zien we het, letterlijk, over het hoofd, omdat het een totaal onverwachtse plek is. Ze verroert geen uh…vleugel. Om het totale plaatje goed te doorgronden: Pa Gans loopt heel slim precies aan de andere kant van het paadje en er vlak langs wat rond te scharrelen. Dus kijk je ongewild naar hem…terwijl hij naar de ‘tweebeners’ kijkend meteen ons kan afleiden én zijn liefje letterlijk in het oog kan houden. Dieren zijn zo dom nog niet, dat blijkt hieruit maar weer eens.
Gak-giegel-gak…goed hè!? Die man-mens zag me echt niet zitten…!
Herten zien we thuis op eigen erf duidelijk minder sinds Bummel er is en toenemend volwassen rond loopt. Vooral doordat hij her en der de struiken en bomen wat…uh… extra besprenkelt en op andere manieren de bodem voedt. Het blijkt, zeggen natuurkenners, dat herten door die geurvlaggen van Bummel, veel omzichtiger hier rondtrekken. We zien ze nu feitelijk alleen ’s avonds en ’s nachts. Dat is wel jammer, maar die lieve lummel Bummel is een heerlijke knuffel en kameraad…en dát missen de van nature afstandelijke herten. Zo zitten mens en dier elk op een verschillend spoor.
Maar op de golfbaan én overal langs de wegen en wandelpaden lopen de herten vrij en rustig knabbelend vlak langs je. Altijd weer bijzonder voor ons Nederlanders.
Vrij rondlopende herten lopen rustig etend vlak langs je op de baan
Tuurlijk stapt het hert, net als ik de camera heb gericht, half achter de boom, de rest van de roedel achterna. Herten zie je hier ook zelden echt alleen rondscharrelen: samen heb je meer ogen om uit te kijken naar gevaar en ben je, als onderdeel van het groepje, natuurlijk veel veiliger. Even wachten tot ‘ie de dekking van de boom verlaat, inzoomen, good shot en op naar de volgende hole.
De pluizige wintervacht wisselt nog van dit jonge vermoedelijk 1-jarige hertenkalf
Als we na zo’n 2 uurtjes klaar zijn en de spullen weer in de auto gaan leggen, moét ik dit grappige doorkijkje vanaf het clubhuis de Cup Cutter vastleggen. Jan Willem ziet grijnzend toe, hoe mijn spontane camera-actie ontstaat, onder de totaal verbijsterende blikken van een herengroepje dat nog gaat afslaan. Ik had daar gelukkig geen weet van.
Deze golfkarretjes of buggy’s zijn hier vaak nodig in verband met de steil aflopende grond
Als je alle auto’s zo dicht bij elkaar ziet staan, zie je de maatverhoudingen goed én zie je goed hoe steil de golfbaan afloopt naar de How Sound, de binnenzee, die Bowen Island omgeeft.
Buggy’s en de veelal stoer forse terreinwagens zijn zeer verschillend in maat…
Weer thuis springt Big Mister B. graag “zijn” kleine boven vijver in, gaat daar graag helemaal midden in staan, om lekker ongegeneerd te slobber-drinken. Bij aankomst stond deze poel helemaal tot de rand toe vol. Maar nu, we zijn al weer precies 14 dagen hier!, is het nog slechts een opgedroogde modderige bodem…tot groot verdriet van Bummel uiteraard. Een Ierse Setter, zoals hij, is nu eenmaal een waterhond. Wellicht dat we later de leeggelopen opgedroogde bodem met klei en plastic gaan bedekken om zo een drinkpoel voor het wild zoals de herten, én voor Bummel als we er zijn, te creëren.
Bummel zoekt tevergeefs naar het verdwenen water in de bovenpoel
Wie ook tevergeefs aan het zoeken was is deze donkere dwars geel gestreepte sluipwesp.
Sluipwesp schaatsend, Brrrrr-Binnen, over ruit.
Een eng, één heel kootje groot vliegend gevaar…voor alles wat vliegt én kruipt. Maar wij mensen, zeker als je overgevoelig bent voor insectenbeten, griezelen ook voor deze mini ‘helikopter’. Daar lijkt ‘ie wel wat op, want hij laat z’n pootjes met opstijgen vaak naar beneden hangen. Eenmaal gefotografeerd hebben we ‘m uiteraard buiten op reis gestuurd…
Sluipwesp op zoek naar prooi is net een helikopter: ready for take-off!
Nog een veelvraat, die we nou juist weer een beetje tammer proberen te maken door overvloedig elke ochtend zaad te strooien: de kraai. Er is een kraaienkoppeltje dat ’s morgens al tijdig komt kijken of we al aan tafel gaan, want dán pas strooien we, omdat we dan lekker relaxt kunnen kijken terwijl we rustig zitten te ontbijten. We moeten ook absoluut blijven zitten, want zodra we opstaan vliegen ze veilig naar de naastgelegen boom…zodat ze “hún” rijkgevulde ontbijttafel in de gaten kunnen houden! Ze komen elke morgen, en vinden dat ze voorrang hebben op de verontwaardigde Blue Jay’s en duiven. De kleine vogeltjes hippen wel gewoon rond en eten rustig door, veilig op de grond, dat wel.
Kraai als vaste veelvraat is nog erg schuw
Als we een dagje familie in Vancouver doen, gaan we vaak ook, ge4-en of samen, naar de stad Vancouver om wat te kopen wat op het eiland niet te krijgen is. En altijd, bijna altijd, moet je dan, vanaf onze richting tenminste, als vanzelf over deze Lions Gate of Leeuwen Brug, die noord en west Vancouver verbindt. Met Slechts 3 rijbanen is het altijd oppassen geblazen. Heel vaak zijn er dan ook aanrijdingen en is het wachten en dringen geblazen!
Lions Gate, de verbinding tussen Noord- en West Vancouver
Eenmaal Vancouver en haar agglomeratie binnenrijdend, samen een ware miljoenenstad met totaal ruim 2,3 miljoen inwoners, staan de wolkenkrabbers te dringen om aandacht en ruimte.
Heten ze daarom soms wolkenkrabbers???
Maar elke keer dat we de ferry naar Bowen-Home pakken zijn we weer blij, heel blij om naar dat heerlijke thuishuis terug te gaan. Momenteel, feitelijk sinds het najaar, is de ‘eigen’ ferry voor groot onderhoud op de werf, en hebben we een veel kleinere vervanger. Die kan dus minder passagiers tegelijk vervoeren. Dus ga je, zeker als je wat afspreekt, flink op tijd al in de rij staan. De mensen hier zijn het gewend en zetten de auto alvast op een plek in de rij en gaan bijvoorbeeld ontbijten, boodschappen doen en gewoon ff lekker bijkleppen beneden bij de koffie. Wij doezelen meestal een beetje in de auto en komen dan lekker uitgerust aan de overkant aan.
Zo, deze verhalenserie vanaf de “overkant” van Europa’s vasteland zit er weer op. We bereiden ons voor op een midweekje Victoria, de hoofdstad van Canada. Daarover dus volgende keer.
Heb het goed allemaal dan doen wij dat hier ook…
Hartelijke groetjes Jan Willem, poot Bummel en
tot BLOGSE van Annet Palthe.
Golfen tussen herten en ganzen
De trouwe lezers van deze website weten inmiddels dat Ootmarsumse Annet Palthe met haar partner Jan-Willem en de hond Bummel is neergestreken in Canada op Bowen Island. Daar leven ze midden in de natuur en genieten van het heerlijke voorjaar met alle lentevoordelen, die er maar te bedenken zijn. Over hun belevenissen houdt Annet voor ons een blog bij. Dit is al weer de derde bijdrage en het levert weer genoeg gespreksstof op en zeker het bekijken van de fraaie foto’s is de moeite waard.
Canada….door de ogen van Annet Palthe
We lunchen soms beneden in de Snug Cove oftewel The Cove of gewoon “down town” en dan graag in het Snug Café. Dat is nl. één van de weinige plekken waar we, weliswaar buiten, met Bummel kunnen neerstrijken voor een verse eerlijke heerlijke hap. Het is hier vaak overdag al lekker zonnig en zeker in/onder de beschutting van de buitenluifel is het dan al jasje-uit-aangenaam. De kok komt het eten vaak zelf brengen, omdat hij Bummel zo leuk én goed gemanierd vindt, heeft zelf vroeger thuis ook een Ierse Setter gehad en dat schept een (honden)band… Iedereen happy, daarom laat ik hun uithangbord zien, want dat klopt dus helemaal!
*…5714
The Snug Café maakt helemaal waar wat op het bord staat…
En wat is er leuker als je lekker buiten zit en de natuur bijkans naast je bord rondloopt. In dit geval stak een eekhoorn (the squirrel= fonetisch skworrel) de weg over…op een manier, die ik toch maar even uit de doeken wil doen. Hier beneden in het havenplaatsje Snug Cove is het gewoon niet druk op de weg als de ferry niet in de haven ligt. Dus probeerde de eekhoorn ‘gewoon‘ de rijweg over te steken… kun je je wel voorstellen dat wij op het puntje van onze buitenbanken achter onze lunch zitten om te zien of dat wel veilig lukt! Hij probeert het 2 maal tot halverwege de weg… wij zagen de auto al van verre aankomen en zaten met gekromde tenen en ingehouden adem op het punt van opspringen…. en als het autogeluid óók tot hem doordringt, rent hij toch weer snel, heel verstandig, terug naar de veilige stoep en dito grasrand.
*……5678
Eekhoorn weer veilig terug op de stoep.
Even raken we hem uit het oog en kunnen een hap nemen, om hem dan ineens omhoog in de de mansdikke houten telefoon- en elektriciteitspaal te zien klimmen. En dan klautert die handige donder de paal in, en over de draden rent ‘ie als een volleerde trapezewerker’ zo veilig de weg over en stapt het dak op van het voor ons gelegen pandje.
*…..5683
Mr. Squirrel, de eekhoorn, steekt als een volleerd trapezewerker de weg over
Als wij net opgelucht ademhalen en verder eten, horen en zien we een echtpaar kraai, the crow-tjes, luid scheldend diverse duikvluchten op Mr. Squirrel uitvoeren!! Ze blijken vanuit de rijk met bloesem getooide fruitboom aan te vallen en willen ‘m niet hier hebben….zo’n beetje: “komme van dat dak af…” en kom niet hier! Maar het allergekste volgt dan nog. De eekhoorn trekt zich weinig aan van de (blijkbaar?) schijnaanvallen en gaat juist de boom in…..onderwijl wordt hij steeds luid scheldend belaagt door beide echtelieden kraai.
Hij rent zigzaggend via de boomstam naar beneden en stapt tot mijn stomme verbazing zo het open grasveldje onder de boom op! Dan blijken ze ineens weer gewoon rustig elkaar te kunnen verdragen: de eekhoorn loopt door het grasveldje rond en één van de kraaien zit op de steen en houdt ‘m rustig in de gaten. Geen gescheld meer, noch aanvallen. We denken dat er wellicht een kraaiennest op het dak zit en aangezien eekhoorns als eierdieven bekend staan ….?!
*…5695
Alles weer pais en vree tussen eekhoorn & kraai
En de eekhoorn? Die kraait victorie en laat zich op z’n gemakje rustig uitgebreid fotograferen.
….5708
Mr. Squirrel is dan ook een very good looking guy.
Over lekkere (lunch- of borrel) hapjes gesproken.
In de keuken van het golfclubhuis de “Cup Cutter” hebben ze iets wat volgens ons juist iets voor Ootmarsum als Dé Siepel-stad zou zijn…. Rien, we denken dat het voor jouw kaart een leuke aanvulling zou kunnen zijn…!!!
Het zijn namelijk gefrituurde uienringen in een krokant korstje met een heerlijk lobbige saus. Ik zie al helemaal de Brasserie-kaart voor me: “Sappige Siepelringen”, gefrituurde uienringen met Bowen droom-saus! Dan komen we gegarandeerd de rest van de zomer extra vaak aanleggen voor een drankje & Siepelhapje.
…5962
Het gezellige clubhuis, de “Cup Cutter”, heeft heerlijke:::: Sappige Siepelringen!!!
Wat daar zeker niet op de golfbaankaart staat zijn hert en gans….terwijl er hier van beiden velen zijn. Ze blijven echter zeer rustig als wij mensen daar óók rond lopen, op feitelijk hún grondgebied.
Maar wat een ‘gans’ verschillende nestlocaties ganzen kunnen innemen is hier wel bijzonder: een ganzennest boven op een afgeknotte boomstam!
Maar ja, ganzen zijn natuurlijk ook vogels alhoewel wij ze, in Nederland, het meeste als een dobberende watervogel zien op een vijver of meer. Hier op Bowen, en sowieso in Canada, vliegen ze heel wat af op zoek naar een voor hen geschikte plek van óf zee- of zoetwaterpartij. De Canadese gans dobbert op beiden rond.
….5935
Ra, ra, waar ben ik?
Je moet echt goed kijken om moeder de Gans op haar onverwachte nestplek te zien zitten. Terwijl ze feitelijk op ooghoogte zit zou het in het oog springend moeten/kunnen zijn. Maar waarschijnlijk zien we het, letterlijk, over het hoofd, omdat het een totaal onverwachtse plek is. Ze verroert geen uh…vleugel. Om het totale plaatje goed te doorgronden: Pa Gans loopt heel slim precies aan de andere kant van het paadje en er vlak langs wat rond te scharrelen. Dus kijk je ongewild naar hem…terwijl hij naar de ‘tweebeners’ kijkend meteen ons kan afleiden én zijn liefje letterlijk in het oog kan houden. Dieren zijn zo dom nog niet, dat blijkt hieruit maar weer eens.
….5936
Gak-giegel-gak…goed hè!? Die man-mens zag me echt niet zitten…!
Herten zien we thuis op eigen erf duidelijk minder sinds Bummel er is en toenemend volwassen rond loopt. Vooral doordat hij her en der de struiken en bomen wat…uh… extra besprenkelt en op andere manieren de bodem voedt. Het blijkt, zeggen natuurkenners, dat herten door die geurvlaggen van Bummel, veel omzichtiger hier rondtrekken. We zien ze nu feitelijk alleen ’s avonds en ’s nachts. Dat is wel jammer, maar die lieve lummel Bummel is een heerlijke knuffel en kameraad…en dát missen de van nature afstandelijke herten. Zo zitten mens en dier elk op een verschillend spoor.
Maar op de golfbaan én overal langs de wegen en wandelpaden lopen de herten vrij en rustig knabbelend vlak langs je. Altijd weer bijzonder voor ons Nederlanders.
… 5942
Vrij rondlopende herten lopen rustig etend vlak langs je op de baan
Tuurlijk stapt het hert, net als ik de camera heb gericht, half achter de boom, de rest van de roedel achterna. Herten zie je hier ook zelden echt alleen rondscharrelen: samen heb je meer ogen om uit te kijken naar gevaar en ben je, als onderdeel van het groepje, natuurlijk veel veiliger. Even wachten tot ‘ie de dekking van de boom verlaat, inzoomen, good shot en op naar de volgende hole.
…5943
De pluizige wintervacht wisselt nog van dit jonge vermoedelijk 1-jarige hertenkalf.
Als we na zo’n 2 uurtjes klaar zijn en de spullen weer in de auto gaan leggen, moét ik dit grappige doorkijkje vanaf het clubhuis de Cup Cutter vastleggen. Jan Willem ziet grijnzend toe, hoe mijn spontane camera-actie ontstaat, onder de totaal verbijsterende blikken van een herengroepje dat nog gaat afslaan. Ik had daar gelukkig geen weet van.
…5953
Deze golfkarretjes of buggy’s zijn hier vaak nodig in verband met de steil aflopende grond
Als je alle auto’s zo dicht bij elkaar ziet staan, zie je de maatverhoudingen goed én zie je goed hoe steil de golfbaan afloopt naar de How Sound, de binnenzee, die Bowen Island omgeeft.
…5955
Buggy’s en de veelal stoer forse terreinwagens zijn zeer verschillend in maat…
Weer thuis springt Big Mister B. graag “zijn” kleine boven vijver in, gaat daar graag helemaal midden in staan, om lekker ongegeneerd te slobber-drinken. Bij aankomst stond deze poel helemaal tot de rand toe vol. Maar nu, we zijn al weer precies 14 dagen hier!, is het nog slechts een opgedroogde modderige bodem…tot groot verdriet van Bummel uiteraard. Een Ierse Setter, zoals hij, is nu eenmaal een waterhond. Wellicht dat we later de leeggelopen opgedroogde bodem met klei en plastic gaan bedekken om zo een drinkpoel voor het wild zoals de herten, én voor Bummel als we er zijn, te creëren.
….6268
Bummel zoekt tevergeefs naar het verdwenen water in de bovenpoel
Wie ook tevergeefs aan het zoeken was is deze donkere dwars geel gestreepte sluipwesp.
….6242
Sluipwesp schaatsend, Brrrrr-Binnen, over ruit.
Een eng, één heel kootje groot vliegend gevaar…voor alles wat vliegt én kruipt. Maar wij mensen, zeker als je overgevoelig bent voor insectenbeten, griezelen ook voor deze mini ‘helikopter’. Daar lijkt ‘ie wel wat op, want hij laat z’n pootjes met opstijgen vaak naar beneden hangen. Eenmaal gefotografeerd hebben we ‘m uiteraard buiten op reis gestuurd…
…6251
Sluipwesp op zoek naar prooi is net een helikopter: ready for take-off!
Nog een veelvraat, die we nou juist weer een beetje tammer proberen te maken door overvloedig elke ochtend zaad te strooien: de kraai. Er is een kraaienkoppeltje dat ’s morgens al tijdig komt kijken of we al aan tafel gaan, want dán pas strooien we, omdat we dan lekker relaxt kunnen kijken terwijl we rustig zitten te ontbijten. We moeten ook absoluut blijven zitten, want zodra we opstaan vliegen ze veilig naar de naastgelegen boom…zodat ze “hún” rijkgevulde ontbijttafel in de gaten kunnen houden! Ze komen elke morgen, en vinden dat ze voorrang hebben op de verontwaardigde Blue Jay’s en duiven. De kleine vogeltjes hippen wel gewoon rond en eten rustig door, veilig op de grond, dat wel.
…6226
Kraai als vaste veelvraat is nog erg schuw
Als we een dagje familie in Vancouver doen, gaan we vaak ook, ge4-en of samen, naar de stad Vancouver om wat te kopen wat op het eiland niet te krijgen is. En altijd, bijna altijd, moet je dan, vanaf onze richting tenminste, als vanzelf over deze Lions Gate of Leeuwen Brug, die noord en west Vancouver verbindt. Met Slechts 3 rijbanen is het altijd oppassen geblazen. Heel vaak zijn er dan ook aanrijdingen en is het wachten en dringen geblazen!
….6081
Lions Gate, de verbinding tussen Noord- en West Vancouver.
Eenmaal Vancouver en haar agglomeratie binnenrijdend, samen een ware miljoenenstad met totaal ruim 2,3 miljoen inwoners, staan de wolkenkrabbers te dringen om aandacht en ruimte.
…6061
Heten ze daarom soms wolkenkrabbers???
Maar elke keer dat we de ferry naar Bowen-Home pakken zijn we weer blij, heel blij om naar dat heerlijke thuishuis terug te gaan. Momenteel, feitelijk sinds het najaar, is de ‘eigen’ ferry voor groot onderhoud op de werf, en hebben we een veel kleinere vervanger. Die kan dus minder passagiers tegelijk vervoeren. Dus ga je, zeker als je wat afspreekt, flink op tijd al in de rij staan. De mensen hier zijn het gewend en zetten de auto alvast op een plek in de rij en gaan bijvoorbeeld ontbijten, boodschappen doen en gewoon ff lekker bijkleppen beneden bij de koffie. Wij doezelen meestal een beetje in de auto en komen dan lekker uitgerust aan de overkant aan.
Zo, deze verhalenserie vanaf de “overkant” van Europa’s vasteland zit er weer op. We bereiden ons voor op een midweekje Victoria, de hoofdstad van Canada. Daarover dus volgende keer.
Heb het goed allemaal dan doen wij dat hier ook…
Hartelijke groetjes Jan Willem, poot Bummel en
tot BLOGSE van Annet Palthe.
