Veel Ootmarsummers kennen Ben Morshuis, die het stadje heel veel heeft geschonken. Zijn nalatenschap zal nooit verloren gaan voor het stadje waar ‘onze’ Ben zo van hield. In de voor Ben Morshuis zo vertrouwde Simon en Judaskerk werd afscheid van hem genomen.
Zijn geliefde vrouw Miny, familieleden, vrienden en bekenden zagen hoe Ben werd binnengedragen door Harrie Oude Elberink en Hans Bolscher als oud-bestuursleden van de BMS. Ook Rob Peters en Herman Silderhuis van de foto-werkgroep en Gerard Groener en Harrie Munsterhuis namens de bouwploeg van het Heemhuis hielpen mee om de kist de kerk in te dragen. Christa Bolscher en Ria Bossink gingen voor in deze afscheidsviering. Lievelingsmuziek van Ben werd gedraaid en ook werden gedichten van hem voorgedragen. De dienst werd afgesloten met het lied over Oatmössche dat Ben Morshuis voor één van de zittingsjaren heeft gemaakt en dat hij destijds zelf zong. Een lied met een indrukwekkende Ootmarsumse tekst op de melodie van ‘Mijn dorp’ van Wim Sonneveld. Hans Bolscher nam het In Memoriam voor zijn rekening, waarin hij het leven van zijn vriend Ben Morshuis op intense wijze heeft beschreven. Na afloop droegen de huidige zes Poaskearls de kist naar buiten. Een prachtig eerbetoon van deze jongemannen aan Ben Morshuis, die in de Siepelstad nooit zal worden vergeten.
In memoriam Ben Morshuis
Met Ben Moshoes is d’r nen markant’n en biezunder Oatmösscher oet de tied kömm’n. Ben die zoveel om zijn lieve vrouw Miny en zijn mooie Oatmössche gaf is niet meer. Ben, die zo veel voor onze stad en voor velen van ons betekend heeft.
Hij werd in 1936 aan de Ganzenmarkt geboren. Daar heeft hij ook zijn onbezorgde jeugd doorgebracht met pa en ma Morshuis, zijn zussen Sinie en Gerda en niet te vergeten zijn vrijgezelle oom Gait, die bij het gezin in woonde.
Met zijn oom Gait trok Ben heel veel op. Samen gingen ze vaak wandelen door de stad en haar omgeving, gingen ze samen naar het voetbal kijken, vlöggelden ze samen en maakten ze in de nieuwjaarsnacht de Rondgang van de Nachtwacht. Logisch ook dat Ben de functies van voorzanger en nachtwacht van zijn oom Gait overnam.
Oom Gait heeft hem echter ook altijd verwend met vele boeken, die Ben dan bij Reinders mocht kopen en flinke financiële ondersteuningen bij de aankoop van een scooter en zijn eerste auto.
Klemtoon op de OO
De liefde voor OOTmarsum werd hem met de paplepel ingegoten. En dan moet u allen goed in uw oren knopen dat Ben er zeer op gesteld was dat je OOTmarsum met de klemtoon op de OO moet uitspreken, want je zegt immers ook Oatmössche en Othmar!
Hier maakte Ben alles en iedereen steeds weer attent op en kon hij het niet laten je hierin te verbeteren. Het ging zelfs zo ver dat wij ooit eens samen bij de notaris waren voor het ondertekenen van een akte en hij voor de derde keer de notaris gewezen had op OOTmarsum, dat hij bij zijn vierde verspreking zei: “Nog één keer, dan weiger ik te tekenen en vertrek ik wear noar Oatmössche!”
Zijn geliefde vrouw Miny
Zijn andere grote liefde Miny leerde Ben kennen in café Luttikhuis aan de Markt, in het café van de ouders van zijn boezemvriend Jan Lut. Miny was werkzaam in de winkel van Essink, pal tegenover het café.
Na een aantal jaren verkering trouwden Ben en Miny en gingen ze wonen aan de Oostwal, waar ze samen met de ouders van Ben een dubbelwoonhuis hadden gebouwd.
Later verhuisde het echtpaar naar de Stobbenkamp waar ze samen heel veel gelukkige jaren hebben doorgebracht. Tot hun beider verdriet bleef hun huwelijk kinderloos. Gelukkig lieten ze zich daardoor niet uit het veld slaan en traden ze vaak op als oppas voor de kinderen van vrienden en bekenden.
Onderwijzer
Na het doorlopen van de ULO ging Ben aan de slag als kantoormedewerker in Enschede. Dat was echter niets voor hem. Hij stopte met die baan en ging naar de kweekschool om onderwijzer te worden. Dat beroep gaf hem heel veel voldoening.
Hij werd eerst als onderwijzer aangesteld in Geesteren en verhuisde later op verzoek van Gerard Steinmeijer naar de Paus Johannesschool in Denekamp. Ben was zeer geliefd onder zijn leerlingen.
Ik heb in de periode dat ik met Ben optrok diverse keren meegemaakt dat Ben door oud-leerlingen uit Geesteren of Denekamp werd aangesproken met de woorden “Ie wan’n de fijnste meester den ik ooit had heb!’
Helaas moest Ben wegens een nimmer aflatende hoofdpijn deze droombaan voortijdig beëindigen.
Een veelzijdig man
Ben was een veelzijdig man. Hij heeft zich op héél veel fronten ingezet voor zijn stad OOTmarsum en haar inwoners. Iedereen kent hem als Nachtwacht en Voorzanger tijdens de Paasdagen. Of als Buut’nreedner tijdens de zittingsavonden of zelfs als Prins Benny 1 bij de Othmarridders.
Maar hij was ook misdienaar en acoliet in deze kerk, voetballer, leider en bestuurslid van KOSC, medeoprichter en tekstschrijver bij het KOSC-cabaret, biljarter bij OBC, Sinterklaas, correspondent voor Tubantia, Twentsche Courant en Vizier op Noord Oost Twente.
En niet te vergeten Stadsgids voor de VVV en Kerkenwacht, kegelaar bij NOS, bezorger bij Tafeltje Dekje, medeoprichter van het onderwijsmuseum Educatorium en organisator van de Open Monumentendagen.
Schrijver van boeken, gedichten, Siepelliks, buuts en fotograaf.
Maar het allerbelangrijkste vond hij wel dat hij betrokken was bij de oprichting van de Ben Morshuis Stichting en dat hij daarvan bijna dertig jaar voorzitter was.
In het belang van zijn stadje
De oprichting van de BMS werd hem ingegeven door burgemeester en destijds ook zijn buurman Willem Urlings. Die drong er steeds bij hem op aan om zijn enorme verzameling van alles wat met OOTmarsum van doen heeft onder te brengen in een stichting om zo het voortbestaan daarvan te waarborgen.
Samen met Harry Oude Elberink en mijn persoontje hebben we onder voorzitterschap van Ben een heleboel mooie zaken tot stand kunnen brengen. Naast het schrijven en uitgeven van vele boeken hebben we ook het Mencomonument aan de andere kant van de Kuiperberg opgericht even als het Jodenmonument aan de Kloosterstraat. We hebben meegewerkt aan de totstandkoming van de standbeelden van de Zusters van het internaat en de fabrieksarbeider en de herdenkingsplaquette voor onze Indiëgangers aan het Bergplein.
Vele tentoonstellingen over diverse onderwerpen zijn er ingericht en samen met zijn goede vriend Rob Meenderink hebben we een aantal prachtige films samengesteld. Geweldige tijden hebben we samen doorgemaakt.
Ben was heel blij dat het overleg en de samenwerking met de Heemkunde OOTmarsum tot stand kwam. Samen met de voorzitter van de heemkunde heeft hij een stip op de horizon gezet om uiteindelijk te komen tot een samenvoeging van beide historische verenigingen. Dat is gelukkig zeer goed geslaagd, met uiteraard als hoogtepunt dat de nieuwe stichting, mede namens de enorme steun van Ben en Miny, het pand Poorten Frederik hier aan het Kerkplein kon aankopen. Het oudste pand van OOTmarsum is behouden voor de stad en wordt nu ingericht als Heemhuis. Er wordt boven een archief ingericht en er komt daar een mooie werkruimte voor onze verschillende werkgroepen. Beneden wordt een tentoonstellingsruimte ingericht.
De ruime archiefruimte was een hele geruststelling voor Ben, omdat zijn enorme verzameling hier een goed onderkomen kan krijgen. U moet weten dat Ben in zijn huis aan de Stobbenkamp 95 meter aan boekenplanken vol had staan met ordners gevuld met foto’s, boeken en geschriften, die allemaal op de één of andere manier met zijn ‘kindje’ OOTmarsum van doen hadden. Een droom van Ben is met dit nieuwe Heemhuis uitgekomen.
Zwarte bladzijde voor OOtmarsum
Zijn enorme inzet voor onze stad is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Ben is daarvoor Koninklijk onderscheiden, er kwam een fuchsia met zijn naam en op de laatste dag van 2022 werd er zelfs een plein naar hem vernoemd. Namens onze gemeente werd hij uitgezonden naar Amsterdam om daar de inhuldiging van onze koning en koningin bij te wonen.
Ben heeft helaas toch een flink aantal ziektes moeten doormaken. Daarbij werd hij steeds zeer liefdevol verzorgd door zijn grote liefde Miny en zijn nimmer verzakende schoonzus Fien. Het ontbrak hem daarbij aan niets. Ook daarbij kwam wel eens naar voren dat Ben af en toe best een verwend mannetje was.
De meeste pijn heeft Ben echter geleden op zijn verjaardag in 2000. Juist op die dag viel in Den Haag het definitieve besluit om OOTmarsum samen te voegen met Denekamp en Weerselo. En dat ons daarbij dan ook nog de naam Dinkelland werd opgedrongen heeft hij nooit kunnen verkroppen! Een zwarte bladzijde in het boek “OOTmarsum 2000” getuigt daar van.
Nooit zonder stropdas
Dat Ben een man van tradities was weten we allemaal. Dat voerde hij echter ook in zijn privé leven helemaal door. Zo heb ik hem nog nooit zonder stropdas gezien. Ook al was hij in de tuin aan het werk, hij droeg altijd een das. Kwam je bij hem thuis, dan was vaak het eerste wat hij zei: “Wil ie ’n zuurtje hebb’n?”.
Op een feestje had hij altijd graag “een taartje bie de koffie”. Als je hem ergens tegen kwam was het altijd: “Moin” waarmee hij je aansprak en jaren lang had hij steevast zijn fototoestel om zijn nek. Hij reed altijd rond in een Saab. Bij het afscheid zei hij vaak ‘Goodgoan’.
Het ging niet meer in hun fijne huis aan de Stobbenkamp. Miny en Ben werd het huis met de grote tuin te veel en ze hadden beide meer verzorging nodig. Samen hebben we er voor gezorgd dat ze een kamer konden krijgen in Franciscus. Hoewel de overgang daarheen een flinke stap achteruit was, hebben ze de verzorging daar steeds heel erg gewaardeerd.
Samen hebben ze daar ook hun 60-jarig huwelijksfeest gevierd met een prachtig feestje, waarbij de medebewoners echt ‘greun gehaald’ hebben en een boog met roosjes hebben opgericht.
Veertien dagen terug werd Ben doodziek door een dubbele longontsteking. Hij voelde aankomen dat hij dit niet zou overleven. Daarom droeg hij mij uitdrukkelijk op dat ik er voor moest zorgen dat hij niet naar een ziekenhuis gebracht zou worden.
Gelukkig is dat na enig aandringen gelukt en kon hij in zijn geliefde OOTmarsum blijven om daar te sterven.
De laatste woorden die ik van hem kreeg waren: “De BMS is in goede handen en ook Miny is in goede handen”.
Bedankt Ben voor al het moois dat je ons nagelaten hebt!
Hans Bolscher
Oatmössche 13 februari 2024
Foto’s Alphons Weierink en archief In en Om Ootmarsum
