Indrukwekkend. Op deze donderdagmorgen, als de hemel een mengeling is van opklaringen en bewolking, staat Eric Camolese nagenoeg op de plek waar zijn halfbroer Frank in april 1945 een tijdelijk graf vond. Bovenop de Kuiperberg, naast het hekwerk van de Joodse Begraafplaats heeft deze Canadese militair een rustplaats gekregen samen met zes andere Canadese collega’s, drie Engelse militairen, één Pool en één Belg en ook een onbekende Amerikaanse of Canadese soldaat. Heel bijzonder is ook dat één Canadese soldaat destijds in de berm aan de Oostwal is begraven.
Er is op deze bijzondere locatie op de Kuiperberg geen enkel herdenkingsteken te vinden, maar uit overlevering is duidelijk geworden dat deze omgekomen militairen, die het leven lieten voor de bevrijding van Nederland, daar tijdelijk zijn begraven. Ongeveer een jaar later vonden de Canadese militairen met de namen Boucha, Camolese, Fallon, Ferguson, Hodder, MacLaren, MacMillan, Warpula en de onbekende soldaat hun definitieve graf op de Canadese Begraafplaats in Holten.
De drie Engelse militairen Anderson, Bannon en Dye, de Poolse soldaat Lampert en de Belg Devignez zijn in maart 1947 vanuit dit tijdelijke graf overgebracht naar de Algemene Begraafplaats Jonkerbos in Nijmegen.
Na de bevrijding van Ootmarsum op 4 april 1945 richtten de Canadezen in het klooster Maria ad Fontes een militair hospitaal in. In dit noodziekenhuis zijn de genoemde militairen gestorven aan hun verwondingen.
Dat gold ook voor Frank Camolese, die op 22 augustus 1923 in Toronto werd geboren. In deze plaats groeide hij op. Zijn vader was in 1913 vanuit Italië naar Canada geëmigreerd, hij was arbeider. Zijn moeder was een Engelse weduwe met vijf kinderen. Haar man was omgekomen in de Eerste Wereldoorlog. Uit het huwelijk met Romolo werden Frank en zijn broer Ross geboren. Zijn moeder overleed in 1933, waarna zijn vader later met de kinderen verhuisde naar Montreal. Frank was machine operator. Hij kwam in februari 1942 in dienst en landde in juli 1944 in Normandië. Hij diende in het legeronderdeel Royal Canadian Artillery 23 Field Regiment.
In oktober 1944 leerde hij bij de bevrijding van Boxtel een Nederlands meisje kennen met wie hij serieuze toekomstplannen had. Die toekomst eindigde voor Frank echter in Ootmarsum.
Noodlottig ongeval kost Frank Camolese het leven
Het regiment was begin april 1945 in de buurt van het Duitse Sogel en wilde zich na de gewonnen strijd verplaatsen, toen Frank een achtergelaten Schmeisser MG vond. Hij pakte het machinegeweer op om het weg te gooien, waarbij het wapen afging. Frank werd in zijn gezicht geraakt en zwaargewond overgebracht naar het Canadees Militair Hospitaal te Ootmarsum, waar hij is overleden.
De halfbroer van Frank, Eric Camolese, was vandaag te gast van de Werkgroep Herdenken Oorlogsslachtoffers Dinkelland. Marriët Blokhuis, Bert Wolbert en Fons Temmink begeleidden de Canadees naar het tijdelijke graf van zijn broer, die hij nooit heeft gekend. “Ik ben in 1950 geboren uit het tweede huwelijk van de vader van Eric. We hebben natuurlijk veel over de Tweede Oorlog gesproken en ook over Eric, die zo noodlottig is omgekomen, terwijl de bevrijding gloorde. Zelf ben ik beroepsmilitair geworden en opgeklommen tot captain. In 2009 en 2010 heb ik het graf van Eric in Holten bezocht. Ik was echter nog nooit in Ootmarsum geweest en ben erg blij de plekken te zien waar Eric nog verpleegd is en deze indrukwekkende locatie op de Kuiperberg waar hij een tijdelijke rustplaats vond. Ik kende emoties bij het graf van mijn broer in Holten op de Canadese begraafplaats. Maar nu ik dit heb gezien en nu ik loop op plaatsen, waar mijn (half)broer is verzorgd, overleden en begraven, krijg ik een completer beeld van hem. En dat doet me wel iets”, vertelt de Canadese halfbroer. Hij stelt het zeer op prijs, dat ook de jeugd van dit alles op de hoogte blijft. Fons Temmink had hem daarover in een inleidend gesprekje over verteld.
Ook bracht gezelschap een bezoek aan het gemeentehuis in Dinkelland waar ter gelegenheid van dit bezoek van Eric Camolese het monument met daarin de gegraveerde namen van de slachtoffers werd bezocht. “Voor mij is dit een hele bijzondere dag geworden en ik ben diep onder de indruk met welke waardering Nederland omgaat met de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Dat geeft een warm en fijn gevoel en dat neem ik mee naar mijn thuisland Canada,” besluit Eric Camolese.
