Hansi, Hansi Kraay junior boeit sponsors KOSC

De sponsoravond van voetbalvereniging KOSC  werd een groot succes. Dat was zeker te danken aan de gast van deze avond, Hans Kraay junior, maar ook aan zijn aangever Ben Gerrits. De anekdotes van de entertainer boeiden de sponsors en andere belangstellenden in de KOSC kantine. De voorzetten van ‘Wilfred Genee Gerrits’ zorgden ook voor de nodige pittige uitspraken van de bekende Nederlander, die in Voetbal International en als interviewer van SBS 6 voor, tijdens en na de interlands van ‘ons Oranje’ de nodige furore heeft gemaakt.
Het enthousiasme, waarmee Kraay junior het publiek raakte, zorgde voor een levendige avond. De rol van Ben Gerrits was in dat opzicht van cruciaal belang, want het hoofd van de Technische Commissie wist de uitspraken van Kraay te relativeren, hem te prikkelen  en te focussen op de situatie bij KOSC.  Het pleit voor Hans Kraay dat hij steeds inspeelde op de gerichte vragen van Ben Gerrits en dat leidde er toe dat de avond voor iedereen heel herkenbaar bleef. Voetbal is een sport, die door miljoenen mensen wordt gevolgd en Kraay junior weet in zijn meer dan onderhoudende vertelsels de sport op een bijzondere wijze te promoten.  De ex-profvoetballer  is openhartig over zijn tak van sport. Met deze manier van presenteren weerlegt hij het beeld dat vaak via de televisie bij de kijkers thuis blijft hangen.  “Het lijkt een arrogante bal, die vaak in de maling wordt genomen door zijn kompaan Johan Derksen, maar  in werkelijkheid dus een hele aardige gozer  is, die veel plezier heeft in zijn werk. Het maakt hem niet uit of hij naar Ootmarsum rijdt om daar een avond te verzorgen of samen met Marco van Basten en Ruud Gullit de wedstrijd van Oranje te analyseren. Hij doet het met evenveel plezier en met dezelfde energie,” liet de sponsorcommissie van KOSC weten.
De avond werd geopend door de voorzitter van de sponsorcommissie Rutger Vrielink.  De preses toonde zich redelijk tevreden over de opkomst en stipte het belang aan van een goede binding tussen sponsors en club. Vervolgens gaf hij de microfoon over aan de KOSC voorzitter Vincent Maaswinkel.

Deze gaf het reilen en zeilen aan van de club in het afgelopen seizoen, maar blikte ook vooruit naar de toekomst.  Uiteraard kwam ook het onderhoud van de velden aan de orde en de verhouding met de gemeente. Duidelijk is dat KOSC opteert voor één of twee kunstgrasvelden, maar die zullen het komende seizoen nog niet gerealiseerd worden. In de komende periode wordt bekeken of het voor KOSC allemaal financieel haalbaar blijkt. “Ik denk echter dat het gaat lukken,” laat een optimistisch gestemde voorzitter weten.  Daarna vertelde Gerrit Wolberink over het nieuwe Jeugdopleidingsplan van KOSC.  Aan de hand van een Power Point presentatie gaf Wolberink aan dat het in de komende jaren draait om Plezier, Kwaliteit, Discipline, Initiatiefrijk en Teambelang. “We gaan naar een vast spelsysteem en willen in de komende jaren het niveau opkrikken en onze doelgroep is dan natuurlijk de trainers, spelers en begeleiders,” vertelt Gerrit Wolberink.

Het plan is geschreven door de Technische Commissie en loopt tot 2017. “Maar dan is het uiteraard niet afgelopen, want we blijven schaven om de zaken steeds verder te verbeteren. Daarbij hopen we op reacties vanuit de club. Als het goed gaat vertel het verder, loopt het even niet, vertel het aan ons,” en daarmee gaf Wolberink aan dat het samenspel tussen de TC en de verenigingsleden van groot belang is.

Na een korte pauze werd Hans Kraay junior geïntroduceerd en de duizendpoot uit de voetbalwereld kwam direct met een regionale anekdote door te melden dat hij Ootmarsum wel degelijk kende, en blijkbaar had hij iets gehoord over de rivaliteit tussen DOS ’19 en KOSC. Het eerste wat Kraay junior naar voren bracht was dat hij als trainer van Lienden DOS ’19 de grootste nederlaag ooit had toegebracht. “Het werd 0-8, en daar waren ze in Denekamp niet blij mee,” weet Kraay zich nog als de dag van gisteren te herinneren.  Op de vraag van Ben Gerrits hoe de week was gevuld van deze selfmade man kwam een heel relaas, waaruit bleek dat hij eigenlijk ’s avonds nauwelijks thuis was. Televisieprogramma’s, avonden in het land, trainen van clubs (komend seizoen traint Kraay bij topklasser Cuijk) en interviews met Oranje vormen de basis van het afwisselende leven van het voetbaldier bij uitstek.  Ondanks dat Kraay nagenoeg dagelijks met de grote jongens uit de voetballerij omgaat verloochende hij de amateurclubs niet. “Vaak is het bij de amateurverenigingen nog allemaal echt. Het gaat daar om het pure voetbal. Successen halen zonder te betalen, maakt het alleen maar mooier.”  De volgende voorzet van Ben Gerrits ging over de eigen carrière van Hans Kraay junior in het profvoetbal.  “Jij was een schopper, een verzamelaar van gele en rode kaarten,” wreef Ben ‘Genee’  de voormalige voetbalprof nog maar eens zout in de wonden.  Met pretoogjes gaf Hans Kraay aan dat het allemaal wel meeviel, en dat de wijze van voetballen een duidelijke oorzaak kende. “In de jeugd van Feyenoord waar ik onder meer speelde met René van der Gijp, mijn maatje, ging het echt allemaal op techniek. Vervolgens kwam ik als broekie in Amerika en speelde daar met grote mannen als Guus Hiddink en George Best. Op een bepaald moment wilde ik bij een riante voorsprong de grote technische jongen uithangen en probeerde wat scharen uit en dat was funest, want ik knakte door mijn knie en heb heel lang moeten revalideren. In het vervolg brak ik nog een paar keer mijn been en dan is het erg moeilijk om op een bepaald niveau terug te keren in het profvoetbal. Het enige wat ik kon doen was schaven en bikkelen. Dat heb ik toen maar gedaan,” lacht Kraay nog na,” en later hoorde ik van Dennis Bergkamp dat zijn ouders alle wedstrijden van hun zoon in het stadion volgden. Alleen de wedstrijden, waarin ik meedeed sloegen ze over en zetten ze pas om half vijf de radio aan om te horen of hun zoon de wedstrijd blessurevrij heeft kunnen uitspelen.  Voor Dennis Bergkamp heb ik echter heel veel respect, nooit een grote mond, een geweldige voetballer en een sieraad voor de sport,” geeft Kraay een ode aan Dennis Bergkamp. Hij belicht de trainers van Oranje, die allemaal hun eigen karaktereigenschappen hebben. “Ik volgde alle trainingen van Oranje, omdat je wilt weten hoe de sfeer is en daarnaast kon ik als trainer bepaalde oefeningen meenemen naar mijn eigen clubs. Van Basten, Hiddink en van Marwijk zorgden er altijd voor dat de Oranje spelers met plezier in het vliegtuig naar Nederland stapten. Advocaat wilde alles weten, dat was gewoon een fobie aan het worden voor die man. Het leek wel of hij niemand vertrouwde en voor hij begon aan een interview had hij zijn vrouw al gebeld wat de analisten van de wedstrijd vonden.  Van Gaal joeg zijn spelers over de kling en dat werkte dus niet. De beste man zag na een interland zijn spelers vertrekken en beet dan drie maanden op zijn nagels voor hij ze weer zag. Hij wilde dan weer trainen, trainen, trainen en de spelers wilden ook wel trainen, maar op een meer ontspannen wijze.”  Kraay junior stak zijn mening over het huidige Oranje niet onder stoelen of banken. Hij heeft er een hard hoofd in dat het Nederlands elftal de poulefase overleeft. “Net als iedere Nederlander hoop ik dat ze het wel redden, maar het feit dat dit Oranje zonder linksback afreist naar Polen en Oekraïne is een teken aan de wand. Bert van Marwijk is een prima trainer, consequent en betrouwbaar, maar wel iemand die vasthoudt aan zijn principes. Dat kan wel eens tijdens dit EK funest zijn voor het Nederlands elftal. Het liefste zie ik een Rafael van der Vaar hangend op rechts en dat gaat dan in mijn beleving ten koste van Nigel de Jong. Het is van de zotte dat Oranje met twee verdedigers één spits het leven zuur maakt en ook nog eens twee middenvelders opzadelt met een nummer 10 van de tegenpartij. Wij zetten dan vier verdedigend ingestelde mensen op 2 aanvallende spelers van de tegenpartij.  Dat moet met de kwaliteiten in Oranje ook met 3 tegen 2 kunnen.”  Op de vraag of Nederland de poulefase overleeft schudt  Kraay met zijn hoofd. “Ik ben er bang voor, maar als Nederlander hoop ik natuurlijk wel dat ze zo ver mogelijk komen. Laat daar geen misverstand over bestaan.”

Daarna kreeg Truus Dijkhuis na een reactie van haar ineens de entertainer op haar schoot en dat leverde natuurlijk vanuit de zaal de nodige lachsalvo’s op.  Natuurlijk had Kraay ook aandacht voor Nederlands zuurpruim eerste klas, Willem van Hanegem. “Hij was in sommige opzichten geniaal en had iets tegen autoriteit. In mijn AZ tijd met George Kessler als trainer ging het er natuurlijk heel serieus aan toe, maar dat doorbrak van Hanegem. Kessler wilde op zijn Duits een uniforme selectie, dus allemaal in hetzelfde strakke pak. Willem ging op een bepaald moment pontificaal in de kleedkamer zitten met één gele en één groene sok aan. Bij het binnekomen fronste Kessler zijn wenkbrauwen en vroeg aan Willem ‘Jungen was hast du gemacht, du hast eine gelbe und eine grüne socke an, waarop Willem antwoordde dat hij thuis nog zo’n paar had.”  In zijn Amerikaans avontuur speelde hij nog tegen Cruijff en bemachtigde Hans Kraay na afloop het shirtje van de nummer 14 van Ajax. “Het was mijn droom om dit shirt te krijgen en dus vroeg ik het voor de wedstrijd al op een hele verlegen manier aan mijn grote idool en Nederlands beste voetballer.  Hij stemde toe, als hij tijdens de wedstrijd maar geen last van me had. Zijn ploeg won en Cruijff n scoorde drie keer. Ik vond het niet erg, want ik had zijn shirt. Het grappige is dat hij mijn shirt ook kreeg en later hoorde ik dat zijn vrouw met mijn shirt hun hond na een heftige regenbui schoon heeft gemaakt.”  Na deze anekdote kwam ook de episode SVZW aan de orde na een vraag vanuit de spelersraad van KOSC 1 of de kwaliteit in de Topklasse nou zoveel beter is dan de klassen daaronder. “Uiteraard is de kwaliteit beter, maar dat heeft ook met de omstandigheden, de mentaliteit en het randgebeuren te maken. Niet iedere voetballer kan zomaar in de Topklasse meedraaien, daar moet  je wel iets extra’s voor hebben. Maar met de nodige discipline en  het vertrouwen van een trainer kun je heel ver komen. Bij SVZW kwam ik trouwens op een hele bijzondere wijze binnen.  Hun voorzitter Freddie  Nijhof belde mij in Hamburg toen Nederland een dramatische wedstrijd speelde tegen Duitsland. Hij vertelde me dat de trainer was ontslagen. Ik zei nog van harte gefeliciteerd en vroeg wat hij van me wilde. Hamburg ligt vlakbij Wierden dus ik nodig je uit om naar die Twentse dorp te komen. Na 4 ½ uur rijden kwam ik daar en het frappante  is dat we er binnen tien minuten uitkwamen. In mijn eerste wedstrijd stonden we binnen no time met 3 -0 achter. Van een Hans Kraay effect was dus geen enkele sprake.  Ik zei nog tegen mijn assistent, we kunnen twee dingen doen. We verstoppen ons in de dug out en maken ons na de wedstrijd stiekem uit de voeten of we halen alles uit de kast. En we hebben de ploeg naar voren geschreeuwd. Aan de Wierdense elftalbegeleider vroeg ik bij de stand 4 – 1 of er nog aanvallers op de bank zaten. Hij liet weten dat er nog een spits een buitenspeler op de bank zaten. Warmlopen en zo snel mogelijk invallen. Ik haalde er twee verdedigers af en het werd ver in blessuretijd nog 4 – 4. Helaas hebben we het niet gered, maar het was een geweldige periode in Wierden met een klasse voorzitter.”

Veel indruk maakte Hans Kraay junior met zijn slotakkoord. “Ik heb in mijn privéleven best de nodige sores meegemaakt. Door die escapades betaal ik me scheel aan alimentaties,”  vertelt hij zijn verleden op een nog lacherige manier,” maar met mijn huidige vrouw Sofie is mijn leven verandert. Ik voelde dat zij de ware voor mij was en binnen de kortste keren woonden we samen. Het leven veranderde drastisch toen zij een herseninfarct kreeg. De dokters vertelden ons dat ze voor haar hele leven aan een rolstoel gekluisterd zou blijven. Zij bewees echter door een ongelooflijke positieve instelling het tegendeel.  Vanaf dat moment besefte ik dat het leven aan een zijden draadje hangt, maar dat je met 100% positivisme uit een op het oog verloren situatie terug kunt komen. Mijn Sofie heeft dat bereikt en daar ben ik ongelooflijk trots op. Daarom graag niet een applaus voor mij, maar voor mijn vriendin. Zij symboliseert de mogelijkheden, die er zijn, om uit een diep dal toch de ‘top’ te kunnen bereiken,” vertelt de 51-jarig Hans Kraay junior.  De aanwezige mensen in de KOSC kantine luisterden ademloos naar deze laatste woorden van Hans Kraay om vervolgens met een klaterend applaus  dit bijzondere levensverhaal van de flamboyante ex-voetballer  te waarderen.  Hans Kraay junior heeft in Ootmarsum de nodige indruk gemaakt tijdens deze sponsoravond van KOSC. Een unieke persoonlijkheid, die zijn eigen weg gaat, maar ook op een menselijke wijze en dat is in de glamour en glitter wereld van het hedendaagse profvoetbal een verrijking voor de mensen, die werkzaam zijn in en de amateursport in optima forma ondersteunen.