De Zitting van de Othmarridders was op pakweg twee derde van het programma gevorderd. Normaal is er dan overal wel wat geroezemoes in de zaal te horen. Dit keer viel de zaal echter helemaal stil. Het publiek voelde feilloos aan dat er iets bijzonders stond te gebeuren. Drie jonge Siepels stonden daar verkleed als vluchteling en schopten tegen allerlei heilige huisjes aan. Het begin – en slotakkoord was voor Jawdet Jassem, voor vrienden en familie Jawdet Shaabo met zijn Saz, een Turkse gitaar, die prachtige akkoorden over de zaal strooide.
In die tussentijd tussen begin en eind was er op het toneel al van alles gebeurd. Martijn Blokhuis, Mark Loman en Ramon Baasdam als Eritreeërs, trokken Europa in. Lardeerden dat met een hilarische film en beukten flink tegen de bestaande hokjescultuur aan. Het stoere van de jonge Siepels verdween als sneeuw voor de zon op het moment dat de 25-jarige vluchteling Jawdet opnieuw de snaren van zijn Saz beroerde. Een indrukwekkende Martijn Blokhuis, een knaap met een gouden hart, gaf het lied van Claudia de Brey ‘Mag ik dan bij jou’ een prachtig Twents sausje met ontroerende teksten ‘As d’r oorlog is en ik möt vot kroep’n, mag ik dan bie oe….. ‘ om af te sluiten met ‘As ik bie oe mag dan ok bie oons in ’t los hoes, dan krieg ie tuffel of couscous………’ Het laatste akkoord stierf weg van de Syrische vluchteling. Het bleef heel even stil………..De zaal reageerde vervolgens ovationeel op dit unieke eerbetoon aan Jawdet en al die vluchtelingen, die een veilige plek zoeken.
Een sketch op hoog niveau van deze drie jonge knapen, begeleid door leden van de Zittingscommissie, waaruit het begrip, respect en menselijkheid voor de nood van vluchtelingen afspatte. Een absoluut hoogtepunt tijdens de Ootmarsumse Zitting en de hartverwarmende reactie van het publiek gaf wel aan dat Ootmarsum in grote meerderheid geen enkele moeite heeft om de bewoners van de Wyllandrie te accepteren en waar nodig te helpen. Het bleek een absoluut hoogtepunt te zijn van deze Zitting. Maar daar bleef het niet bij, want ook de andere artiesten, die op de bühne stonden, gaven aanleiding om met volle tevredenheid terug te blikken op deze editie 2016.
President Michèl Plettenburg praatte alles weer vakkundig aan elkaar en zorgde er voor dat het programma een vlot verloop kende. Dennis Ikink stond opnieuw als Luuk a like Ikink op het podium en trakteerde het publiek niet alleen op hilarische filmpjes, maar wist daar ook spitsvondige teksten aan toe te voegen.
De Zitting Zanggroep kwam een aantal keren aan bod met swingende bijdrages en ondersteund door de fantastische Hoarnhofbloazers onder leiding van Tim Baars, die dit keer niet voor de Bloazers stond, maar achter de drums zat. De Dansmarietjes, begeleid door Renske Stroot, werkten hun traditionele Polka af en brachten een mooie dans met als thema ‘Dromen’.
Ingrid Velers debuteerde als Dien van de Etos. Dat deed ze op een zeer verdienstelijke wijze. Een aanwinst, die weet hoe ze de accenten moet leggen en haar timing om de dingen op de juiste wijze te zeggen leken heel natuurlijk te verlopen. Aan alles was ook te merken dat ze steun kreeg vanuit de Zittingscommissie om haar debuut op een goede wijze te laten verlopen. Jong en nog nooit op het podium gestaan waren de ‘Gangmakers’. Samen met Dennis Ikink openden zij het programma en dat is in de afgelopen jaren wel gebleken niet makkelijk op de Zitting in Ootmarsum.
Wout Morsink, Bram Wolters en Ralph Baalhuis slaagden er echter wel in om de zaal te laten zien dat deze jonge Siepels capaciteiten hebben om door te kunnen groeien. Natuurlijk was er de plankenkoorts, maar zeker op de tweede en derde avond gaven ze blijk dat ze die koorts al heel snel wisten te overwinnen. Jesse Schulten leek het eerst zonder broer en markies Jochem te moeten klaren.
Heel vernuftig, net als al hun andere goochelcapriolen, mengde Jochem Schulten zich toch in deze ‘goochel’sketch, die geen moment verveelde. Voor de fijnproevers is Ernst Busscher als Teun van den Vondel niet weg te denken op de Ootmarsumse Zitting.
Zonder een blad voor de mond te nemen nam deze buutreed’ner weer heel wat Ootmarsummers en gebeurtenissen uit de Siepelstad op de korrel. Van de vele mutaties in de horecawereld tot en met het afscheid van huisarts Rob Barenbrug en voorzanger van de Poaskearls Ben Morshuis. Ernst Busscher stond trouwens voor de 22e keer op het toneel en vierde dus een heus carnavalsjubileum.
Na de pauze brandde het spektakel in de Schalm helemaal los. Trompettist Ruben Oude Avenhuis zorgde voor een topbijdrage door samen met de Hoarnhofbloazers het ‘Zilverdraden tussen goud’ te spelen. Een geweldige trompetsolo bracht het publiek op de banken. De Siepeljonkers gaven opnieuw blijk van hun talenten. Met Pim Bank en Fabian Geerdink als Jeroen Enkelaar en Jeroen Dubbelaar wisten ze een zestal Chinezen vanuit Giethoorn naar Ootmarsum te lokken. In het groenste stadje van Nederland werden deze Aziatische toeristen rondgeleid en dat leverde tal van humoristische situaties op. Ignard Eshuis is vorig jaar solo begonnen en stond na het succes van de editie 2015 opnieuw alleen op het podium. Hij maakte er in zijn buut over de Siepelmarkt een feest van herkenning van.
Als papa van zijn kinderen zat hij ook op de Rommelmarkt met allerlei lusten, maar vooral met veel lasten. Het was voor jonge ouders allemaal heel herkenbaar en tussendoor lardeerde Eshuis de nodige passende moppen door zijn tekst heen. ‘Ja wat’! ‘Is toch zo?’ Indrukwekkend was de manier, waarop Ignard Eshuis verschillende typetjes als Richard Steggink, Martin Gaus en Hans Kamphuis neerzette. Het publiek genoot met volle teugen. Niet meer weg te denken is ook Eddy Keupink.
Hij volbracht in de voorgaande drie jaren een trilogie als zwerver. Dit keer volgde een volledige metamorfose naar een vrouwspersoon, die na een scheiding haar weg alleen moest te vinden. De sketch heette ‘Rollatorplanet’. Mevrouw ‘Eddy’ was een dating site begonnen en wilde het publiek een presentatie presenteren. Zover kwam het niet, maar dat hoefde ook niet, want de rasartiest vermaakte het publiek van begin tot eind met een scala aan treffende moppen. Eddy bleef heel knap in zijn rol als vrouw en wist van ‘deze tweeslachtigheid’ mooi gebruik te maken van een zware hoest. “Moet er toch maar eens mee naar de dokter”, liet Eddy weten, “Dokter heeft u iets tegen hoesten.” “Nee hoor, ga uw gang.” Vaak onnavolgbaar ligt het publiek regelmatig slap van de lach om ook hem te belonen met een staande ovatie.
Complimenten verdient ook de grimeploeg onder leiding van Judith Kienhuis, want de artiesten zagen er stuk voor stuk geweldig uit. Maar ook alle lof voor al die andere commissies, die achter de schermen nagenoeg een hele week in touw zijn geweest om het allemaal goed te laten verlopen. Vorig jaar hebben we het op deze site ook al genoemd, maar een grote pluim is er ook voor de Zittingscommissie. Zij weten het ‘verleden’ met buuts, sketches, zang en dans te combineren met de moderne digitale hulpmiddelen en dat leverde een strak, maar ook flitsend programma op. Dat lijkt controversieel, maar het is wel het beeld van de Zitting van de Othmarridders anno 2016. Goed geregisseerd, maar ook met ruimte voor eigen inbreng en creativiteit. Nu al weer zin in 2017!!!!
Maar eerst blijven we genieten van het trio van de Othmarridders, prins Rob en zijn adjudanten Robin en Arjan. Zij genoten zichtbaar van deze drie avonden. Voor hen een onvergetelijke Zitting van een hoog niveau, waarover nog lang zal worden nagepraat in Oatmössche.
Foto’s Caspar Kouijzer
