“Dit concert hadden we eigenlijk niet willen geven,” vertelde dirigent Jeroen Weierink na het eerste nummer van Camerata Amsterdam. Hij doelde daarmee op het Vredesconcert in de Protestantse kerk in Ootmarsum. De geboren en getogen Ootmarsummer wist met zijn charme veel mensen, instanties en bedrijven te enthousiasmeren om op enigerlei wijze dit Vredesconcert te ondersteunen. Eén ding stond als een paal boven water: Oekraïense vluchtelingen en ontheemden moesten geholpen worden en dus ging de volledige opbrengst van dit concert naar dit goede doel.
Te gek
Na afloop wist zelfs Jeroen Weierink nauwelijks woorden uit te brengen. “Te gek”, liet hij direct na het concert weten. “Het is onbeschrijflijk wat wij als musici hebben ervaren tijdens deze middag. Het doet zo goed hoe de reacties zijn en hoeveel medewerking we hebben gekregen. Echt te gek.” Jeroen Weierink liet in een anekdote weten hoe hij met de Oekraïners is begaan. “Na een concert in dit land zocht ik met één van de musici een terrasje op om wat te drinken. Het was voor de inval van de Russen. We kwamen in gesprek met twee soldaten en één van hen gaf mij zijn militaire badge. Na het uitbreken van de oorlog denk ik iedere dag aan deze twee jongemannen en vraag me af hoe het met ze is.” Het werd mede door deze anekdote een bijzonder hartverwarmend evenement vol emoties. Camerata Amsterdam opende het indrukwekkende concert met Larghetto voor strijkers dat gecomponeerd is door Edward Elgar. De compositie van Peter Tsjaikovski is het orkest op het lijf geschreven.
Het eerste Oekraïense tintje kwam in het Melodia van Boris Lyatoshinsky. Arturo Muruzabal zorgde voor een prachtige bijdrage met zijn cello. Eén van de hoogtepunten van dit Vredesconcert waren een viertal werken van Leopald Mozart, de vader van……, waarbij ook nog eens de midwinterhoorn een belangrijke rol speelde.
Cyrille van Poucke raakte met zijn hoorn en vooral de warme tonen van zijn instrument de harten van de belangstellenden in de goed gevulde Protestantse kerk.
Kippenvel
Na de pauze genoot het publiek van de werken van Wolfgang Amadeus Mozart. Het Andante voor fluit en orkest kreeg een emotionele lading, want de Oekraïense Kniaszhna Tarakovna speelde de solo.
Echt een kippenvel moment, omdat zij één van de vluchtelingen is die een warm onderdak in Ootmarsum heeft gevonden met haar beide zoons. Het verdriet blijft, want haar man is nog in Charkov en niemand weet hoe de oorlog daar echt verloopt. De soliste liet haar vingers op onnavolgbare wijze over haar dwarsfluit glijden en zorgde voor een stille golf van emotie bij de mensen in de kerk, maar ook bij de musici. Het werd een muzikaal samenspel vol hartstocht om nooit meer te vergeten. Het Vredesconcert werd besloten met de Symfonie nr. 29 van Wolfgang Amadeus Mozart en deze luchtige, vrolijke muziek streelde de oren van de belangstellenden. Daar bleef het niet bij, want heel toepasselijk in het karakter van dit concert besloot Camerata Amsterdam met het Oekraïense volkslied.
Bij het horen van de eerste klanken van dit volkslied kwam Kniaszhna Tarakovna vanuit de consistorie de kerk weer binnen om haar volkslied met de hand op haar hart uit volle borst mee te zingen. Mooier kon dit Vredesconcert niet eindigen. “Te gek” of beter gezegd “Laat die zinloze oorlog direct stoppen”.
