Ook in Canada melden zich de eerste herfstachtige verschijnselen net als deze week in Nederland trouwens. En waarom zou het in Canada beter zijn dan in…………Hier is het zesde blog van Annet Palthe. Inderdaad met een herfstachtig tintje, maar ook Bambi verschijnt treffend in beeld en dat roept toch weer lenteachtige taferelen op. Maar Annet heeft het ook over een takkenwijf, tsja daar heeft iedereen ook wel een bepaald beeld bij….. Het blog van Annet is opnieuw gevuld met allerlei leuke wetenswaardigheden en natuurlijk zijn daar de prachtige foto’s, die het verhaal helemaal af maken.
Canada…door de ogen van Annet Palthe
De langverwachte regen ging gepaard met flinke, bij vlagen, stormachtige rukwinden. Vandaar ook de verbroken verbindingen. Op het vasteland zaten sommige delen dagenlang zonder stroom, zelfs nu nog. Hoe dat komt? Hier in Canada BC wil men niets van leidingen ónder de grond weten, dat wil zeggen de Netwerk Company. Het zijn mansdikke hoge palen, met vele draden en vertakkingen die de wegen met / naar bebouwing volgen. In een zeer uitgestrekt dunbevolkt land, waar de bodem zéér rotsachtig is, is dat nog wel te begrijpen. Zeker eerder in tijd. Omdat het zeer kostbaar is alle leidingen in ondergrondse geulen of buizen te moeten leggen. Ook de frequent voorkomende aardverschuivingen helpen niet. Maar op den lange duur wordt het, zoals het nu bovengronds blijft, nóg duurder. Want nu moeten ze heel veel schadevergoedingen uitkeren in verband met ontdooide en bedorven diepvrieswaren, door langdurige stroomuitval. Je zal maar een visopslag hebben….Jakkie-bah! De regen laat op de snelweg soms spattende regenfonteinen ontstaan: gevaarlijk, maar levert wel prachtige, letterlijke regenbogen op.
Letterlijke regenbogen op snelweg
De eerste Herfsttinten zijn prachtig, de dagen worden duidelijk korter en de sunsets zijn schitterend: grillige kleurrijke kortstondige avonturen….te genieten tussen raam en open haard.
Grillige herfstig kleurrijke sunsets
Je trekt langzaamaan, met de eerste “R” in de maand, toch eerder iets met lange mouwen aan en de open haard maakt haar hartverwarmende overuren. Dat betekent meteen flink doorgaan met bomen uitdunnen, hun stammen in hanteerbare moppen zagen, ze door de kloofmachine laten splijten en netjes opstapelen om te laten drogen. Jan Willem doet het meest zware werk ….
Jan Willem doet het echte mannenwerk
….en ik sleep, als een volleerd takkenwijf de afgezaagde takken bijeen, gooi ze als een raket óf sleep ze verder naar beneden. Daar maak ik er één grote hoop van: net een mini Paasvuur-stapel. Nu durven we ze nog niet aan te steken: het brandgevaar is ondanks de regen nog steeds te groot. Misschien later een kleintje voor een Siepel-herkenbare foto….?!
Bevorderd tot opper “Takkenwijf”…
Wie ook bovengrondse bezigheden heeft, is de van origine Nederlander van der Veen. Hier verworden tot “Vanderveen”. We zagen deze schone slaper tijdens de ferry-overtocht naar Vancouver. Netjes gevraagd of het oké was zijn foto te gebruiken in het Dutch Blog en welke relatie er naar de vast wel van oorsprong Nederlandse familienaam van der Veen is: “Yes of course, very nice you’r asking. Just resting now. My Dutch grandparents did start in Canada BC!” Wij merken met JW’s naam ook al dat zijn “van der” vaak vanzelf aan de familienaam wordt vastgeplakt. Hij sprak zelf geen woord Nederlands meer!
Van der Veen junior, als Sleeping beauty
De najaarsuitingen zijn ook zichtbaar in de bijna allemaal verdroogde, van paars naar grijs ritselende halmen van de lavendel. Zij zijn juist nú een lekkernij voor een hele zwerm vogels door ons Zwartkopjes genoemd, maar te boek staan als de Dark-Eyed “Oregon” Junco.
Dark-Eyed “Oregon” Junco
De maandelijks vernieuwende Art Show op Bowen Islands is altijd een gezellige bijeenkomst, waarbij de hele collectie wordt vervangen voor meestal minimaal 3 nieuwe kunstenaars. Centraal in de ruimte staat een grote vleugel, die tijdens een opening afgedekt wort en helemaal volgepakt staat met zelf meegebrachte lekkernijen. Borreltijd nodigt uit tot kunst(ig)netwerken.
Vleugel als centrale hapjes- en praattafel van Art-show
Een opening, beginnend rond borreltijd, mét hapje & drankje doet het, ook hier, prima. Het is dan ook een sociaal gezellig gebeuren, waar Art lovers altijd wel op af komen. En uiteraard de laatste nieuwtjes en praatjes rondzingen. Vorige maand zaten er meteen al heel veel verkocht-stikkers op, nu nog niets op de avond zelf…dat kan nog komen. Wij vinden het werk van Janet Esseiva het beste. Jan Willem volgde al 2 x een Paint-class bij haar. Ze wil uiteindelijk toch, wel verlegen!, poseren voor het Dutch Blog. Kijk maar eens op haar site: www.janetesseiva.com
Kunstenares Janet Esseiva tussen haar werk
Wie ook erg ‘verlegen’ en erg schuw zijn, zijn de raven. We weten wel dat ze hier vlakbij rondscharrelen, want dat laten ze wel horen. Hun schorre keelschreeuw is onmiskenbaar en moeilijk op te schrijven in mensentaal. Kakras Dit raven-koppeltje, ze zijn trouw-voor-het-leven, waande zich hier even onbespied, zaten ook op een flinke afstand: ze meten 60-70 cm lang. Wat een grote snavels en poten hebben ze toch! Je ziet dat ze heel slim rondkijken: de ene links en de ander naar rechts uitkijkend. De telelens maakte gelukkig dit zeldzame paar-plaatje.
Raven koppel van the Common Raven
We zijn met twéé koppeltjes op stap gegaan. Wij hebben, samen met Jan Willems zus Yvon & Randy, in Vancouver mijn verjaardagsetentje ingehaald: gezellig en heerlijk.
Zus Yvon met echtgenoot Randy
We hebben elkaar altijd wat te vertellen en genieten van de tijd, die we samen mogen meemaken.
Jan Willem met AnNèt 65jaar…
Direct gezeten aan de Burrard Inlet (= de ingang naar de haven van Vancouver), in The Beach House. Met zicht op de Lionsgate Bridge(verbinding van Vancouver centrum met West/ Noord Vancouver). Overdag zijn het net allemaal strandjes, omdat er toch wel enig verschil is in de waterstanden, al is het geen eb en vloed zoals je van de zee kent.
Nachtelijke contouren van de Lionsgate Bridge
Om nog even terug te komen op de verschillen tussen kraaien en raven. Ter vergelijking is de American Crow, zeg maar onze kraai, ‘slechts’, 40-50 cm. Dus 40 cm kleiner dan de raaf. De kraai is veel tammer, komt ook wel op de voedertafel, propt snel z’n snavel zo vol mogelijk, vliegt dan een stukje verder om het daar rustig te gaan oppeuzelen. Sinds we appelschillen en -klokhuizen rondstrooien, eigenlijk om Bambi dichterbij te lokken!!!, zijn zowel Bambi als de kraai daarvan aan ’t genieten.
Kraai met een echte Appel…
Maar gelukkig kwam Bambi, op dezelfde plek, al eerder op de appelpartjes af. Ze stond, toen we thuis kwamen, vlak achter het huis: we schrokken er beiden van. Ze stond werkelijk slechts op 3 meter van het raam en terras af. Bambi liep voorzichtig wat terug naar achteren, waar ik haar mooi vanuit de open terrasdeur mocht en kon fotograferen.
Bambi bekijkt ons óók…
Ze bleef daar, vlak bij haar vluchtroute steil de helling af, zo’n 3 minuten nog staan, ons nauwlettend gadeslaand….elkaar mag ik wel zeggen. Want jullie begrijpen dat de cameralens het druk had. Dus nog maar eens een echte mooie close-up dan maar….haar tongpunt piept (op de foto links) van spanning ietsje tussen haar bekkie naar buiten. Sorry dat ik in herhalingen val wat Bambi betreft zeker, maar wel de moeite waard, toch?!.
Beauty Bambi Bright Eyes
En als je dan in Vancouver boodschappen gaat doen in de grote supermarkten kijk je je ogen soms uit. Want wat te denken van allerlei levende vissen: om vers mee te nemen, want alleen zo zie je dat ze vers zijn is het motto, van Osaka, dé Japans/Chinese grootgrutter.
Wat te denken van een bak vol met kreeften, …
Eén van de vele levende kreeften
Maar wat ik er óók tegenkwam…onze eigen echte Siepelse Kniepekes! Hier heet het de “Royal Egg Roll”!!! En ook hier zijn ze er in naturel en met zaadjes, wel sesamzaadjes, maar toch. Ook een goed idee om het een Koninklijk predicaat te laten geven, toch???
Gewoon wat lekker knieperkes in een propere theedoek aanbieden aan ons jonge Vorstenhuis, en klaar is Kees. We hebben ze niet meegenomen om te proeven, wellicht doe ik dat toch nog. Gewoon voor de lol én om m’n nieuwsgierigheid ernaar te bevredigen én om ze te proeven ter vergelijking van onze echte Twentse Knieperkes.
Royal Egg Roll…look-a-likes van Twentse Knieperkes
Maar, de verse vis gezien hebbende, wilden we toch wel wat lekkers meenemen naar huis. We kozen voor Krab. Je kiest ze zelf uit, doet ze in een mandje en geeft het aan het keukenpersoneel. Hij weegt ze en maakte ze alvast een beetje schoon en….begon met een flinke mep, gewoon niet gekeken!
Levende krabben
Thuis hoef je ze dan alleen nog maar kort te koken: ze worden door de hitte knalrood.
Krabben knalrood koken
Jan Willem kookt, zoals eigenlijk altijd, ik maak sla en dek tafel…Och heden, waarmee gaan we die krabben te lijf? Hoe krabben we het schild en de pootjes leeg? We hebben hier in Bowen (tot nu toe) geen peutervorkjes, wat nu gedaan. Jan Willem denkt na en haalt wat echt volwassen nijptangen, die leggen we in heet water: wel op tijd eruit om geen brandblaren te krijgen uiteraard. Chinese eetstokjes blijken ook prima te kunnen peuteren…
Een ludiek maar zéér smaakvol Crab-candlelight-dinner.
Crab-candlelight-dinner met knijptangen en Chinese stokjes
Vervolgens zit je gezellig een héle poos samen te knabbelen en peuteren, vooral peuteren. En natuurlijk van je koel witte wijn nippen. Alleen wat mayonaise en sla er naast is voldoende. De open haard loeit ook al met roodgloeiende blokken hout…wat wil een mens nog meer: ík weet in elk geval niets beters dan samen met Jan Willem genieten van het leven dat ons gegund wordt. PROOST en..
Tot Blogse.
Annet Palthe
