Cabaretier en vooral Twentenaar Herman Finkers neemt in een mail naar minister Kamp duidelijk stelling tegen de afvalwaterinjecties van de NAM in Twentse bodem. Finkers laat duidelijk weten vooral bang te zijn voor politieke onwil, die de duidelijke boodschap vanuit Twente en met name de Stichting Stop Afvalwater Twente al een tijdlang laat horen. Zijn eerdere ervaringen met het vliegveld Twente zijn een belangrijke drijfveer om deze mail met een heldere boodschap aan minister Kamp te sturen. De inhoud van deze mail vindt u hieronder en het geeft een treffend beeld van de grote zorg van Twentenaar Herman Finkers over de politieke keuzes en de toekomst voor het Twentse landschap.
Geachte heer Kamp/Beste Henk,
Allereerst wil ik je, al is het twee jaar na dato, hartelijk danken voor de warme woorden die je schreef in het Liber Amicorum bij mijn 60e verjaardag. Dat heb ik heel erg gewaardeerd!
Hoewel de ervaringen met politieke processen, die ik heb opgedaan tijdens m’n bemoeienissen inzake vliegveld Twente, me proberen te weerhouden voel ik me geroepen je deze mail te sturen.
Het gaat over de afvalwaterinjecties in Twente, en ik doe dit in de hoop niet wederom geconfronteerd te worden met mechanismes, die geschaard kunnen worden onder het begrip ‘politieke onwil’.
Die hebben me destijds flink verbouwereerd achtergelaten, moet ik zeggen. Wat ik je graag wil zeggen is het volgende:
Het maatschappelijk draagvlak in Twente voor de NAM-injecties is nagenoeg nul. En dat is begrijpelijk. Iedereen heeft gezien wat de gevolgen van menselijk handelen in diepere bodemlagen zijn geweest in Groningen, in Limburg en bij de waterinjecties in Amerika. Geen enkel rapport kan dat wantrouwen wegnemen. Sterker nog, ze bevestigen dat wantrouwen alleen maar omdat blijkt dat alleen rapporten, die direct of indirect zijn aangestuurd door de NAM/SHELL dan wel de overheid, serieus worden genomen. En nu er zelfs een gratis aangeboden pilot om waterzuivering te proberen wordt afgewezen en kapotgerekend, is er iets geknakt bij de burgerij. De frustratie zit zeer diep, de teleurstelling is immens en met name het vertrouwen in de politiek is (wederom) weg. Het zal zowel voor de NAM als voor de overheid een reusachtige taak zijn dit vertrouwen weer terug te winnen.
Hoe meer activiteiten in de diepere grondlaag hoe groter de kans op aardbevingen en ander ongemak. Ook als de injecties gaan met een zogeheten ‘aanvaardbaar risico’ (wat dat ook wezen mag), wil men die hier niet. De mijnbouw in Limburg en de aardgaswinning in Groningen kenden eveneens zo’n ‘aanvaardbaar risico’, en ook toen werd er verteld dat het ondenkbaar was dat het scheuringen en bevingen zou opleveren. Twente wil vrij blijven van een ‘aanvaardbaar risico’. Het wil honderd procent zekerheid dat het hier veilig en schoon is. Die honderd procent zekerheid krijg je alleen door de ondergrond met rust te laten.
Als het ministerie en de NAM werkelijk bereid zijn de waterzuivering als serieuze optie uit te proberen dan heeft het weer zin om rond de tafel te gaan zitten. Er moet dan wel een volledig onafhankelijke partij het bindende einddoordeel over de proef uitspreken. Het is aan de inwoners van Twente, vertegenwoordigd door de SAT, die onafhankelijke partij aan te wijzen.
De NAM en de overheid hebben zeer veel kwaad bloed gezet bij de Nederlandse burgers. Processen zoals deze maken dat burgers zich murw en moe van de politiek afwenden. En helaas, niet weinigen laten zich daardoor in de armen drijven van populisten, die overigens de zaak alleen maar zullen verergeren.
Wat ook zeer demotiverend werkt is dat burgers van de politiek in plaats van een bondig inhoudelijk antwoord een lange beschrijving krijgen van procedures. Het gaat niet om procedures, het gaat om een zeer ingrijpende gebeurtenis in de Twentse bodem, die ongewenst is.
Als de NAM en de overheid nog iets van het vertrouwen terug wil winnen dan kan dat dus, wat Twente betreft, op een vrij eenvoudige manier:
Ga heel alsjeblieft voor de waterzuivering!
Dan kan de SAT, namens de burgerij, weer aan tafel zitten met de NAM en met het ministerie. Ook de Twentse gemeenten willen de injecties niet.
Het is toch meer dan jammer om, vlak voor de transitie naar een duurzame energievoorziening, op de valreep nog snel de Twentse bodem voor eeuwig vol te gooien met afval. De zogenaamde afdekkende zoutlagen zijn zeer hoogstwaarschijnlijk niet één ononderbroken laag. Overigens kan niemand precies weten hoe de situatie onder de grond precies is, laat staan zeker weten dat die veilig is. En bovendien is het afvalwater niet volledig verzadigd met zout, zodat de zoutlaag kan oplossen. Diverse onafhankelijke deskundigen hebben hiervoor gewaarschuwd.
Ik hoop van ganser harte dat je de Twentse bevolking op deze eenvoudige manier tegemoet wilt treden. Door het alternatief van de waterzuivering-pilot is er feitelijk geen enkele reden om dat niet te doen.
Met hartelijke groet,
Herman Finkers
