Het is voor een aantal mensen iedere keer weer een moeilijke gang naar het kerkhof. Dat heeft natuurlijk alles te maken met een geliefde, die daar is begraven. Een overledene, die je verschrikkelijk mist, met wie je nog zou willen praten, met wie je……… Maar de dood is onherroepelijk en het is voor sommigen erg lastig om dat een plek in hun leven te geven.
Ook de geliefde van Caspar Kouijzer ligt op de Algemene en Rooms Katholieke Begraafplaats begraven. Hij komt daar dus regelmatig en weet hoe het is om daar je verdriet een plek te geven. Op zijn trouwdag bracht hij een bloemetje en werd getroffen door de schoonheid van het kerkhof. Dat klinkt misschien raar, toch zit in die schoonheid een troostrijk perspectief.
Tijdens vakanties in andere delen van het land of ergens in het buitenland bezoekt nagenoeg iedere vakantieganger een kerk of een kerkhof. Wat dan vaak opvalt is het onderhoud van de begraafplaats en vooral hoe de naaste familie nog steeds hun doden eert. Dat kan met een kaarsje, een vers boeket bloemen, een zelf aangelegd tuintje, of een andere manier om de herinnering aan deze dode levend te houden. Op de begraafplaats aan de Alleeweg is het niet anders. De graven zien er verzorgd uit en als het zonlicht zijn stralen laat vallen op al die mooie boeketten, de beeldjes, de kandelaars en de lantaarns, dan geeft dat een heel menselijk, warm gevoel.
Ootmarsum mag trots zijn op deze begraafplaats, die keurig wordt onderhouden en waar familieleden, vrienden, kennissen, buren, collega’s blijven komen om ook op het graf ‘het eeuwige verbond’ met hun gestorven geliefde tastbaar en concreet te maken. Velen lopen ook nog ‘even’ binnen in de prachtige Mariakapel aan de rand van het kerkhof. Een kaarsje opsteken, iets opschrijven en vooral herinneringen ophalen om het hart te laten spreken: “Ik mis je iedere dag”. En het bijzondere is dat je je op een kerkhof eigenlijk nooit alleen voelt. Er zijn vaak andere mensen waar je een praatje mee kunt maken en als ze er niet zijn voel je degene, die gestorven is, ook heel dichtbij. Dat is ‘de andere kant’ van een begraafplaats, een plek om samen te komen, om te delen en ook om naar andere graven te kijken, te letten op details en de warmte en de troost te voelen dat hier het leed gedeeld kan worden.
Caspar Kouijzer voelde dat hij ‘iets’ moest doen en putte na zijn bezoek aan zijn geliefde inspiratie om hier foto’s van te maken. Foto’s van details, die samen laten zien dat een kerkhof een bijzondere plek is waar mensen het moeilijk hebben, maar toch troost kunnen ervaren en daardoor weer een stap of stapje verder zijn om het verdrietige verlies nog beter te kunnen verwerken. Het is mooi, nee hartverwarmend om ook met deze foto’s te laten zien hoe de achtergeblevenen in hun doen en laten betrokken blijven bij hun geliefde doden. Dat maakt ook deze begraafplaats tot een troostrijk perspectief.
De foto’s zijn geplaatst met toestemming van het bestuur van het kerkhof.
