Jarenlang was (een deel van) de huidige Kloosterhof het domein van de heren Velers en Bekhuis. Ook enkele zusters van het klooster knoopten wel eens een soort schort over hun dagelijkse kledij en waagden zich aan de werkzaamheden in de tuin. Ze volgden daarbij getrouw de aanwijzingen van de heren op bij het wieden, schoffelen, plukken, afsnijden e.d. Er stond een varkenshok, want jarenlang werden enkele varkens vetgemest en geslacht. De dagelijkse gang naar het kippenhok leverde altijd een flinke partij eieren op. Je zou kunnen zeggen dat het klooster dankzij de kloosterhof selfsupporting was.
Aan alles komt een einde. Ook aan de functie van de kloosterhof. Er kwam een schooltje te staan met de naam Johan Willem Friso, maar ook dat verdween.
Nadat er huizen werden gebouwd, kreeg dit knusse hoekje een eigen naam: Kloosterhof. (nu met een hoofdletter).
Tekst en foto’s Ben Morshuis Stichting
