Wat moet je je eigenlijk voorstellen bij een dergelijke titel. Je moet er voor in de historie van het pand, van de panden duiken om er achter te komen.
Als je de oude zwart-wit foto bekijkt, zie je een gevel van een pand, een zijgevel, die al veel wind, regen, hagel en sneeuw heeft moeten doorstaan. De gevel is van een pand, dat al lang niet meer bestaat. Achter die gevel werd van onder andere eikels cichorei gemaakt. Cichorei is een poeder dat vroeger in de koffie werd gedaan om er een sterkere smaak aan te geven. De fabriek waarin dit gebeurde was eigendom van Röbken (die van het Röbkes- of Drostenhuis) en later van W. Bloemen, woonachtig aan het Kerkplein. Als jongen bracht je daar een voorraadje eikels naar toe. Jouw voorraadje werd gewogen en als dat door een wat oudere werknemer gebeurde, die alles niet zo goed in de gaten had, dan ging je met je voet even op de weegschaal staan, zodat de eikels ineens zwaarder waren. Je werd per kilo uitbetaald.
De cichoreifabriek stopte later met de werkzaamheden, het pand werd gesloopt en daarvoor in de plaats kwam een prachtig vakwerkpand te staan. Het kwam uit de Kloosterstraat en behoorde aan de familie van Benthem, ’t Ambacht was hun bijnaam en het huis kreeg die naam. In het pand waren later de Bibliotheek en het Recreatieschap Twente gevestigd. Maar het kreeg gezelschap van nóg zo’n vakwerkpand eveneens uit de Kloosterstraat, maar dan tegenover het Ambachtshuis. Het was de oude hooischuur van Pikkemaat. De overburen van toen, werden naaste buren. Er kwam een verbinding, zodat je één ruimte kreeg.
Om een nog langer verhaal kort te maken: momenteel is daarin het Schoolmuseum Educatorium Ootmarsum gevestigd. De school en alles wat daarin thuishoort kun je daar bekijken. Ook de schoolbordkrijtjes.
Het verhaal is rond en daarmee is de titel verklaard.
Tekst en foto’s Ben Morshuis Stichting
