Meerdere bestemmingen dus voor de diepe kuil op het hoogste punt van Ootmarsum. Een vreemde plek; je zou hebben gedacht dat deze veel lager zou liggen.
Het ontstaan heeft te maken met de kleiafgraving, die in de negentiende eeuw begon door onder andere een zekere Avéres. Maar de meer intensieve afgraving vond plaats, nadat Scholten het gebied had gekocht, inclusief de veldovens en de plek waar de klei werd afgegraven. Scholten bouwde de steenfabriek verder uit en dat betekende dat de kuil steeds dieper werd. Totdat in 1968 de laatste directeur tot de ontdekking kwam dat hij niet verder kon, vanwege het ruimtegebrek. In dat jaar werden de stookovens gesloten en stopte de afgraving.
Een tijdlang werd de kuil, waarin steeds meer water kwam te staan, als een soort vuilnisbelt gebruikt, totdat men op andere ideeën kwam. Betere beplanting leverde een fraai aanzien op en langs de rand van de kuil kwamen woningen te staan.
Aanvankelijk bedoeld als een soort vakantiewoning, dus voor tijdelijke bewoning, maar naarmate de tijd vorderde nam menig eigenaar er definitief zijn intrek. Hiermee is de titel van dit Heukske verklaard
Op de foto’s is allereerst de vuilstort en later de eerste vakantiewoning te zien.
Inmiddels is er een prachtige muur gebouwd aan de voet van de Watertoren. Hierin komen kunstwerken van Desirée Groot Koerkamp en het geheel wordt een knipoog naar het verleden, waaronder ook het tijdperk ‘steenfabriek’.
Tekst en foto’s Ben Morshuis Stichting
