Slechts weinigen zullen zich de ruimte nog kunnen herinneren voordat op deze locatie de Beeldentuin van tegenwoordig werd gesitueerd. Nog minder inwoners weten dat hier ooit de binnentuin van de familie Budde – juwelier, horlogemaker en antiquair – lag. Toen kon je overigens ook nooit iets zien van wat zich daarbinnen afspeelde. De schutting langs de Gasthuisstraat en de Kloosterstraat was wel zo aanzienlijk dat je slechts hoog opspringend af en toe een glimp kon opvangen. Dan zag je stoelen, tafels en af en toe een persoon: een levend beeld. Dat was alles.
Meer openheid kwam er, toen die schutting werd afgebroken, de stoelen en tafels verdwenen en ook de personen. Er kwamen andere personen voor in de plaats.
Werklui, die alles egaliseerden en bestrating aanlegden. Kunstzinnige bestrating, passend bij de wensen van de nieuwe eigenaar.
Nadat die werklui waren verdwenen, kwamen er kunstvoorwerpen te staan. Voorwerpen, waarvan je slechts kon raden wat ze voorstelden. Maar ook echte ‘mensenbeelden’, ranke figuren. Rank en slank. In elk geval ranker en slanker dan de werklui, die deze Beeldentuin realiseerden.
Tekst en foto’s Ben Morshuis Stichting
