Het vierde zomerblog al weer van Annet Palthe en weer is ze er in geslaagd om er iets afwisselends van te maken. Wat te denken van een prachtige Bambi in je achtertuin en ook nog eens een wedstrijd voor honden, waarbij de bazen meer hijgen dan hun trouwe viervoeters. Natuur, kunst, cultuur en gezelligheid hebben een mooie plek gekregen in dit vierde blog. En laten we de prachtige foto’s niet vergeten.
Canada…..door de ogen van Annet Palthe
Allereerst dan onze “eigen Bambi”, ons huis-hertje. Letterlijk natuurlijk wel het tuinhertje, dat begrijp je, maar dat klinkt gewoon niet qua alliteratie en zo.
’s Morgens vroeg rond half zes is het hele hertengezin al weer op het beplante dak. We horen ze lopen “over de slaapkamer heen” en gaan voorzichtig boven kijken, camera in de hand uiteraard. Maar op die foto’s zijn slechts schimmen te zien, dus niet goed genoeg voor de site. Je houdt je adem in, zo’n pure beleving op enkele meters afstand te mogen zien! Maar….tussen koffie- en lunchtijd al, liep de kleine Bambi hier in haar eentje lekker links en rechts te knabbelen. In volledig vertrouwen dat ze op bekend terrein is. Ze liet zich zelfs goed fotograferen.
Bambi in volle glorie
Eerst door het raam, daarna toch voorzichtig naar buiten gelopen/geslopen en vanaf het achter- én voorterras kunnen fotograferen. Maar toen werd het haar toch te veel, ondanks mijn sussende woordjes. Ze keek me vol en onbevangen, met die prachtig grote ogen aan, twijfelde tussen links en rechts, verdween ineens met een enkele huppelpas rechtdoor…Slechts licht bewegende takken vertelden van haar aanwezigheid. Alsof er niets was geweest. Gelukkig laten de foto’s haar in al haar jeugdige schoonheid zien.
Bambi kijkt me aan…en vertrekt
Een nieuwkomer in ons kijkgeluk is een eekhoorntje: hij is echt heel klein. Bummel is helemaal in love met de mini rakker en zit letterlijk uren onder Rakkers huisboom, een spar. Vlak voor onze vijver, onze ontbijt- en borrel plek, dus we zitten 1e rang. Deze zgn. Douglas’s squirrel, een boomeekhoorn dus, leeft speciaal in bossen waar veel coniferen staan, daarom ook onder andere hier op Bowen Island. Wij kennen ook de Douglas-spar…vandaar zijn naam.
Eekhoorntje Rakker
Het deert Bummel zelfs niet dat Rakker hem van bovenaf bekogeld: rustig peutert hij zijn dennenappel-zaadjes er uit en gooit de restjes, uitdagend brutaal, boven op Bummels kop. Is net een slapstick om te zien: als ik kon tekenen zou ik er zo een heel verhaal van willen maken…!
Aj! Bijna raak op Bummels kop…
Schoonzus Yvon zegt dat ze op het vaste land zo veel voorkomen dat het niet leuk meer is. Voor een echte tuinvrouw als zij is, zijn ze een ware plaag. Ze graven in haar prachtige vele bloempotten en eten van alles op wat ze niet horen te doen…Yvon is van de vogels en de bloemen, dat is duidelijk. Gelijk heeft ze, maar bij ons op Bowen Island is het meer ruige natuur…Heb het even bij elkaar gescharreld, de hele cyclus via dennenappel, vol en leeg gepeuzeld en zaadjes naar de nieuwe beworteling. Als we deze nieuwe zaailingen niet verwijderen, dan staat het terrein hier in een paar jaar tijd vol met bomen en heb je geen uitzicht op wat dan ook meer: bomen groeien hier gemakkelijk een héle meter per jaar… De Westkust van Canada is dan ook het grootste regenwoud ten noorden van de evenaar. Maar we hebben nu juist een tekort aan regen deze dagen!!
Boomcyclus: van zaadjes tot nieuwe boom
Over kop gesproken, bij Rakker en Bummel. We hebben natuurlijk ook onze vogels en er zitten héél wat vreemde vogels bij. Zeker als ze in de (zomer)rui zijn? Of zijn het wellicht de volwassen wordende jongen? Of juist de oudjes? We weten het niet precies. Geeft ook eigenlijk niks dat we de oorzaak niet weten: het geeft gewoon heel veel heerlijk kijkplezier. Deze Stellers Jay, met pluizige bontkraag, zit zich op de vogelvoeder-tafel vol te proppen met verse zaden en jaagt iedereen gewoon weg: je ziet z’n krop vol zitten.
Schrokop Stellers Jay
Onze nieuwe vijver, boven dus, trekt ook weer nieuw volk aan. Zelfs vogels die we nog nooit zagen/hebben waargenomen. Namelijk. een kruisbek-soort, hier de Red Crossbill genoemd.
The Red Crossbill-man
Stom toevallig probeerde ik net een grote libelle te fotograferen en ineens landt er dit paartje ‘vreemde vogels’ op de stenen aan het water en begint meteen gulzig te drinken. Fraai weerspiegeld in het heldere vijverwater. Stil, draai, klik en hebbes!!! Ze waren ook zo weer verdwenen. Ook in dit geluksmomentje wil ik jullie graag laten delen.
Het Red Crossbill stelletje
Maar we hebben ook een echt mega groot beest ontmoet. Bleef gewoon doodstil staan waar ‘ie stond en liet zich zelfs gelaten aaien….je raadt het nooit! Want het is een heuse Whale of WALVIS!!!
Het schatje meet maar liefst 12 meters…Echt waar. Kijk maar eens naar foto’s en een filmpje over het maken en plaatsen op de website van kunstenaar Michael Nicoll Yahgulanaas: www.mny.ca
Beeld “Sei” door Michael Nicoll Yahgulanaas
Het is het nieuwste kunstwerk van onze Bowen-vriend Michael. Het staat midden in het pas geopende super chique winkelcentrum, de McArthurGlen Designer Outlet, vlak bij Vancouver Airport. Leuk shoppen daar, dat begrijp je. Want alles tussen schoen en hoed is er te koop voor zéér aantrekkelijke prijzen en er staan bij sommige “namen” hele rijen buiten, die mondjesmaat binnen gelaten worden. Eigenlijk net zoals de Ootmarsumse zaak Easyget: mooi en bijzonder voor een gereduceerde meer schappelijke prijs. Alles afgewisseld met eet- en drinkgelegenheden en terrasjes, veel terrassen. ook weer net als Ootmarsum…maar dan een ietsiepietsie groter!
“Sei” staat vriendelijk stralend midden tussen de mensen
Michael, zie zijn site www.mny.ca is een echte Haida Gwaii, dat wil zeggen dat hij een rasechte en volbloed zoon is van de oorspronkelijke bewoners, ook wel “First Nations” genoemd. Eerste (oorspronkelijke) bewoners van dit grote land. Het beeld is deels van roestvrijstaal en deels van brons gemaakt.
Iedereen komt zich spiegelen in Sei
Omdat Jan Willem als brons-kunstenaar op Bowen Island bekendheid én vertrouwen geniet, kwam Michael bij hem om én een Bronsworkshop te volgen én voor advies betreffende dit grote kunstwerk. Klikte meteen, ook met zijn vrouw. Het prototype van het kunstwerk werd tijdens Jan Willems Bronsworkshop in het voorjaar al gemaakt.
We hebben samen schoonmaakacties gehouden. Deels omdat bijna iedereen het kunstwerk aanraakt en het dus vol zit met vingerafdrukken….
Samen poetsen? Ja gezellig!
….maar ook wordt het snel stoffig omdat de meeste vliegtuigen hier pal boven hun aanvliegroute hebben. Spectaculair om te zien. Toch ook fijn om de harde werkers vast te kunnen leggen “on candid camera!” Gniffel, gniffel!
Vliegtuigen pal over Kunstwerk heen!
Ik had het toch over verhalen en het bijpassende illustreren wat ik niet kan?! Wie dat wel en hééél goed kan is Karen Watson. Haar originele werken van illustraties van het kinder/jeugdboek “Piratess Tilly” waren in no time bijna allemaal verkocht. “Piratess Tilly” bestudeert, samen met Yuki, Darwins boek en volgt zelf zo’n soort reis: leerzaam en spannend dus. Jan Willem kende haar al van de Paintclass of Schildergroep die ze samen volgden. Karen is ook als persoon echt leuk: precies zoals ze haar boekpersonen tot leuke of heel stoute personen tot leven wekt. Zie www.karenwatson.com
“Tilly en Yuki studeren op rood pluchen kussens”
En dan hadden we ook nog een Dog-Day: een hele dag die in het teken staat van honden én de eigenarren natuurlijk. Met honden wedstrijden wie onder andere. het hardste rent, de leukste is óf het beste één van de familieleden kan kussen!!!
Op één lijn aan de start is al moeilijk
Bummel wist niet meer waar hij het eerst moest kijken, dus opgeven deden we hem maar helemaal niet.
Bak leeg eten aan de overkant
Eerst maar eens kijken wat er van de honden verlangt wordt en hoe Bummel op deze hysterisch hilarische drukte reageert. Eerlijk gezegd waren het alleen de nieuwe spannende geurtjes om hem heen, die hij allemaal moest besnuffelen. Maar leuk om te zien is het wel.
Terug rennen om als eerste te eindigen
Sommigen lieten hun kids het rennen doen, maar enkele honden bedachten ineens dat hun grote baas/bazin aan de andere kant stond, tussen het publiek, en wilden dan helemaal niet terug rennen! Grote hilariteit natuurlijk als je de bazin vertwijfeld, voor de eer natuurlijk!, over de afzetting ziet klauteren en het parcours alsnog ziet terugrennen…om als allerlaatste met je kwispelende hond en jíj in plaats van hij hijgend aan komt hollen. Wellicht iets om met Bummel te trainen, want snel als de wind is ‘ie wel. Maar ja, dan moeten wij hem óók kunnen houden…!
Ondertussen doen de planten het in en rond de vijver steeds beter: deze mini-schoonheid laat zich heel wat dagen bewonderen voor ze onder het water voorgoed verdwijnt.
Stralend witte schoonheid
Verder zagen we nog steeds geen enkele keer “ons” ganzengezin op de beneden-vijver….maar deze grote jongen verwelkomden ons luid gakkend op de golfbaan.
Ganzen trio
Als je je 2 meest favoriete “mannen” betrapt in een liefdevol momentje …smelt je gewoon. Hij, Bummel dan hè, werd dus uiteraard wel van de bank afgeduwd…toen de foto klaar was, dat begrijp je!
Mijn favoriete duo!
Er zijn zoveel foto’s dat ik soms niet weet welke ik zal laten zien…want er moet ook wel een verhaaltje aan vast zitten natuurlijk. Dus het blog wordt zeker vervolgd! Ondertussen veel groetjes van het Bowen Trio.
Tot Blogse,
Annet Palthe
