Er zijn van die momenten dat alles in elkaar past. Dat een avond door iedereen fantastisch wordt gevonden. Dat een bijeenkomst emoties kent, omdat de inzet van velen puur en echt is en een hartverwarmende uitstraling heeft. Dat gebeurde er in garage Bekhuis in Vasse waar de broers Evert en Conrad Groothuis, inmiddels bekend als de Ice Road Tukkers, met hun deelname aan de Arctic Challenge maar liefst 20.000 euro aan sponsorgeld ophaalden. Een bedrag dat bestemd is voor de Twentse Wensambulance. Bij de bekendmaking van deze geweldige opbrengst stroomden er tranen bij de vrijwilligers van de ambulance, en liepen de emoties bij de broers en direct betrokkenen hoog op. Alle stukjes vallen samen, want het zijn niet alleen Evert en Conrad, maar ook hun gezinnen, hun familie, hun achterban en de sponsors, die gezorgd hebben voor dit grandioze bedrag. Samen sta je sterk en dat kwam op deze bijzondere avond op de 1e februari van 2018 op een hartverwarmende wijze tot uiting.
‘Cultauto’ Volvo 740
Het stralende middelpunt in de garage was de volledig bestickerde Volvo 740. Met deze auto legden Evert en Conrad zo’n 7000 kilometer af met een geschatte gemiddelde snelheid over besneeuwde en ijzige wegen in het hoge Scandinavië van zo’n 83 kilometer per uur. Ze begonnen in Zaltbommel waar de start plaatsvond van de Arctic Challenge. De broers kregen een kippenvelmoment toen ze op de rotonde in Ootmarsum een uitzwaaimoment kregen van familie, bekenden en belangstellenden. Daarna waren ze voor een groot gedeelte op zichzelf aangewezen om met behulp van coördinaten hun bestemmingen te vinden en de etappes tot een goed einde te brengen. Eenmaal in deze Scandinavische landen oogstten ze met hun auto veel waardering. “Het werd een soort ‘cult’ auto,” vertelden de broers, ”Tot twee keer toe konden we de auto verkopen, maar dat zou meteen het einde van deze Arctic Challenge betekenen en we hebben met elkaar afgesproken dat we veilig terug met de Volvo in Nederland terug wilden keren.”
Twee presentatoren
Op deze bijzondere avond in Vasse was het Monique Sleiderink, die de presentatie op zich nam en op vakkundige wijze deze bijeenkomst aan elkaar praatte. Ze nodigde naast haar een andere gast uit en dat was topscheidsrechter Bas Nijhuis, die de op RTL 7 deze Arctic Challenge presenteert. “Het was voor mij een geweldige ervaring,” vertelt Bas Nijhuis. “Erg leuk om te doen en met alle deelnemers krijg je toch een speciale band. Je voelt je betrokken en hoort aangrijpende verhalen van de deelnemen. Ieder goed doel kent een achtergrond en dan ervaar je dat er veel meer is dan voetbal waar we ons eigenlijk veel te druk om maken.
Het presenteren van dit programma op RTL 7 is voor mij compleet nieuw en een wedstrijd fluiten is een stuk makkelijker. Het gaf mij echter heel veel voldoening en volgend jaar heb ik de KNVB laten weten om mij een tweetal weekenden in januari niet in te roosteren,” lacht Bas Nijhuis. “De broers Groothuis kwamen op mij over als twee rustige, maar prima gasten, die zich de kop niet gek lieten maken. Twentse nuchterheid dus.”
Monique Sleiderink gaf ook vrijwilligster op de Twentse Wensambulance Anja Hinderdael alle gelegenheid om haar passie te delen met de mensen in garage Bekhuis. “Onze reizen vinden voornamelijk plaats met terminale patiënten, die nog een laatste wens hebben. Het zijn emotionele uitstapjes, omdat je vaak weet dat het voor hen de laatste keer is dat ze een wens in vervulling zien gaan. We komen dan ook overal en dat kan variëren van een dagje strand, Soldaat van Oranje of een bezoek aan een kleinkind. Zo hebben we een laatste wens van een terminaal patiënt kunnen vervullen, die de crematie van haar schoonmoeder wilde bijwonen. Dan voel je dat het voor haar een soort ‘generale repetitie’ is en dat maakt het ook voor ons wel heel erg emotioneel. Maar het zorgt ook dat je een ‘rijk’ mens bent. Wij klagen vaak dat we geen tijd hebben, maar juist deze mensen hebben ‘geen tijd meer’.”
De familie Groothuis kwam met de Twentse Wensambulance in contact, omdat ze voor hun vader nog een laatste wens in vervulling wilden laten gaan. “Dat is helaas niet doorgegaan,” geeft Anja Hinderdael aan, omdat vader Groothuis kwam te sterven. “De contacten zijn echter gebleven en nadat onze garage in Enschede door brand werd verwoest zijn de contacten alleen maar steviger geworden. Voor Evert en Conrad alle reden om ons uit te kiezen als goed doel.”
De belevenissen van de Ice Road Tukkers
Evert en Conrad, gesteund door fraaie foto’s en beelden, vertelden vervolgens over hun belevenissen tijdens deze Arctic Challenge. “Bij de start begonnen we eigenlijk met een Calimero gevoel toen we de andere rallyauto’s zagen. Het begon echter wel te leven en we kregen een reep chocola met daarin de eerste aanwijzing en die leidde ons naar Karlstad. Om het uitzwaaimoment in Ootmarsum mee te maken hebben we een andere route gekozen dan de rest van de deelnemers en dat leidde al direct tot vragen van de organisatie, die ons met een GPS volgden. Dankzij onze eigen koffiebar en een aggregaatje hielden we ons wakker, want we hebben toch zeker zo’n 35 uur gereden tijdens die eerste etappe. In deze Scandinavische landen kom je echt in een hele andere wereld. Sneeuw en ijs en verder kom je haast niemand tegen. Soms zie je een huis en dan denk je ‘Verrek hoe kun je hier in deze eenzaamheid wonen’.
De Volvo deed het uitstekend en het mooie is dat we dit type auto vroeger ook thuis hadden en daar zijn we met ons gezin mee op vakantie geweest en we leerden als de vier kinderen van de familie Groothuis in deze Volvo het autorijden. Dus hebben we allemaal onze eigen herinneringen aan dit type. In onze voorbereiding wilden we van deze Volvo een soort dambord maken met daarop op ieder vlak de namen van sponsors. We kwamen plek tekort en plakten dus ook de achterruiten dicht om meer ruimte te creëren. De reis was zwaar en af en toe kenden we een fata morgana in de sneeuw,” kunnen de broers het nu lachend navertellen. Memorabel was ook de dag dat de Volvo een half miljoen op de teller kreeg. Dat leidde tot een eerbetoon aan de auto met een speciale sticker, die met veel liefde op de achterkant van de Volvo werd geplakt. “We hebben tijdens deze Challenge 480 liter diesel verbruikt en ook nog eens zo’n 7 liter ruitenwisservloeistof en een paar liter olie. De auto liep echter geweldig. Op de vrijdag was het trouwens bijltjesdag, want her en der sneuvelden deelnemers aan de Challenge. Het mooie is echter wel dat de deelnemers elkaar half staan en dus wachten tot het euvel is verholpen of dat er een serviceteam de helpende hand kan bieden.”
Als eerste bij de eindbestemming
Op één van de laatste dagen wisten de Ice Road Tukkers als eerste de eindbestemming te bereiken. Dat bleek, na de nodige berekeningen, niet de eerste plaats, maar het gaf wel een heel goed gevoel. “Het mooie is dat je bij aankomst dan wel op de ‘directie’plek mag staan met je auto. Ook de terugkeer in Zaltbommel was heel speciaal, nadat we in Noord-Deurningen een eerste ontvangst van familie kregen. Na de finish valt er heel veel van je af. De herinneringen komen pas later boven en die versterken zich alleen maar.”
Na deze avond zullen de herinneringen nooit meer vergeten worden, want de prachtige taferelen bij het bekend worden van het bedrag van 20.000 euro blijven in het geheugen gegrift. Het laat de Ice Road Tukkers geen moment ijskoud en dat geldt ook voor al die aanwezigen, die intens luisterden naar de verhalen, de interviews en keken naar de indrukwekkende beelden. Op deze avond vielen vele puzzelstukjes samen, want samen kun je veel bereiken. De Dakkapel zorgde voor de muzikale omlijsting en hoe. Veel ondernemers zorgden voor versnaperingen en de hele familie Groothuis van jong tot oud zorgde voor een onvergetelijke avond. En dan is het ook niet erg dat het allemaal wat ‘uit de hand’ loopt.
Foto’s Caspar Kouijzer
