Samen met haar man Evert Kleijer leek Ingrid van Delft, een paar jaar geleden, op ‘rustige wijze’ haar leven in Ootmarsum een vervolg te geven. Toch sluimerde bij de 52-jarige Ootmarsumse een vurig verlangen om zich in Afrika in te zetten voor de gezondheidszorg. Die wens kwam uit en Ingrid van Delft is vorig jaar november vertrokken naar één van de armste landen in het werelddeel Afrika. Haar nieuwe werkplek is Zuid-Soedan, een land dat vele jaren geteisterd is door burgeroorlogen en daarvan nog steeds de wrange vruchten plukt. Ingrid werkt als Management Development Advisor bij de State Ministry of Health in Eastern Equatoria State. In haar baan draait alles om verandermanagement. Er is veel te doen in overdragen van kennis, trainen van vaardigheden maar ook in het leren dragen van verantwoordelijkheid en leiderschap. 
Haar man Evert is in Ootmarsum achtergebleven. Deze keuze heeft het echtpaar in goed overleg genomen om een jaar lang elkaar alleen te spreken via de mobiel of de mail. Ingrid van Delft heeft inmiddels al veel meegemaakt in dit Afrikaanse land en zij weet dit op boeiende wijze te vertellen op haar weblog. 
Evert Kleijer heeft een aantal jaren een galerie aan de Gasthuisstraat gerund, terwijl zijn vrouw Ingrid diverse functies bekleedde in ziekenhuizen in Nederland. “We kenden daardoor al het begrip van twee huizen, want ik woonde de laatste jaren in Ootmarsum, terwijl mijn vrouw in de weekenden naar mij toekwam. Helaas verloor ze door reorganisaties haar baan en ondanks vele bijna succesvolle sollicitaties kwam ze, op grond van haar leeftijd, niet meer aan de bak,” vertelt haar man Evert Kleijer. “Daarnaast is ze helemaal idolaat van het werelddeel Afrika. In 2000 is ze in Mali geweest en ze kwam razend enthousiast terug. De wens om in dit armoedige deel van de wereld wat te doen werd steeds groter en die combinatie geen werk en de ambitie om zich daar in te zetten, zorgde er voor dat ze zich opgaf bij Voluntary Service Overseas (VSO) en zij bemiddelen bij het vinden van ontwikkelingshulp. Je moet dan solliciteren en het land bepaalt of je daar werk krijgt. Dat lukte dus in Zuid-Soedan.” 
Daarna volgden er de nodige formaliteiten en moest er zelfs een visum worden gehaald in Londen. Bekenden en familie reageerden wisselend, maar de keuze van Ingrid van Delft stond vast en daarin werd zij volledig gesteund door haar man Evert Kleijer. “Onze buren aan het Appellaantje gaven Ingrid nog een afscheidsfeest en waren eigenlijk trots dat ze deze uitdaging aannam. Ingrid is soms wat onzeker, maar als ze een doel heeft wil ze zich daaraan vastklampen en is ze erg vasthoudend. Verder heeft ze eigenschappen, die heel goed passen in deze Afrikaanse cultuur, want ze is optimistisch, een doorzetter en erg sociaal,” laat de ‘achtergebleven’ Evert weten.
Het werken aan capaciteitsopbouw in Zuid-Soedan is een moeizame weg. Het gaat langzaam, maar Ingrid van Delft heeft in dit land en in de streek waar ze werkt veel steun van de minister van Gezondheidszorg, dr Margaret Itto. Een gedreven dame met hart voor de zorg. “Ze kan erg goed met deze minister overweg en dat zorgt voor deuren, die dan wat makkelijker opengaan om dingen te bereiken. Die steun van de minister is onontbeerlijk, want de situatie is absoluut niet te vergelijken met de zorg in Nederland. De kindersterfte is erg hoog. De kans dat een kind ouder dan 5 jaar wordt is nog steeds klein. Onlangs heeft Ingrid meegemaakt dat een gezonde pasgeboren baby werd gestolen uit het ziekenhuis. Een drama voor de moeder, maar ook het ziekenhuis. Het was in het ziekenhuis nog niet eerder voorgekomen. Gelukkig is het kind teruggevonden en is deze diefstal van een baby niet gelukt,” geeft Evert Kleijer de onzekere toestanden aan in Zuid-Soedan.
Haar man Evert en vele andere volgers hebben ook met veel smaak het verhaal gelezen over Daniël, werkzaam bij het ministerie, maar ook regendanser. “Ingrid vertelde over hem in haar blog. Daniël is wat doof en geeft bijna altijd een gloedvol betoog over een agendapunt als dit al 15 minuten daarvoor is afgesloten. Toch zet hij zich enorm in voor dit deel van Zuid-Soedan. Daniel is naast zijn werk chief van de Latuka en ook nog eens regendanser. Het is geen probleem als er na het dansen regendruppels vallen, maar als het droog blijft, kan hetminder goed aflopen met de regendanser. Op zijn rots heeft Daniël vaak deze dansen uitgevoerd en gelet op zijn leeftijd is dit kennelijk tot nu toe altijd succesvol gebleken,” lacht Evert Kleijer.
De belevenissen van Ingrid van Delft zijn te lezen op http://ingridinsouthsudan.wordpress.com. Bijzondere verhalen, die een goed beeld geven van haar ervaringen en de situatie in Zuid-Soedan. 
