Op woensdag 19 juni overleed op 84-jarige leeftijd Jan Cremer. In 1940 werd hij geboren in Enschede. Twente heeft hij altijd in zijn hart gesloten.
Zo bracht hij 10 jaar door op het huidige landgoed Oude Brunninckhuis. “Jan Cremer en zijn vrouw Babette hebben hier tussen 1977 en 1986 gewoond,” vertelt de huidige bewoonster Annette Brunninkhuis. Zelf ontmoette Annette als zeventienjarige Jan Cremer tijdens een feestje in de Keienhorst aan het begin van de Schabosweg. “Daar woonden destijds Liz en Evert Jansen en de hele buurt was uitgenodigd. Ik durfde toen nog niet met hem te praten, maar merkte wel dat hij goed lag in de noaberschap in Hezingen. Jan Cremer had zelfs contact met de broers Ophuis. Deze woonden op de plek waar nu de familie Evers woont. Deze broers praatten met Jan Cremer over zijn kunst en dat was eigenlijk heel bijzonder. Ze leefden wat dat betreft op dezelfde golflengte. Jan en Babet voelden zich hier thuis op de grens tussen Nederland en Duitsland. Hij liet regelmatig weten dat hij heimwee had naar deze plek. Natuurlijk volgde Jan Cremer zijn hart en verbreedde hij zij horizon. In Hezingen schreef en schilderde hij en dat is Jan Cremer nooit vergeten. Hij werkte boven met uitzicht op het huis van de familie Niemeijer. Het boek ‘Ik Jan Cremer’ was al uitgegeven en een echte bestseller. Het zorgde voor veel commotie door de seksscènes in deze roman.
Hij kwam echter naar Hezingen om te werken aan een ander boek met als titel ‘De Hunnen’. Ook schilderde hij over dit item met als thema ‘Oorlog, bevrijding en vrede’. De parallel tussen boek en schilderij zijn de kleuren rood, zwart en wit. Babette heeft het niet altijd gemakkelijk gehad op deze eenzame plek, maar gelukkig hadden zij hun hond Kozak. Deze trouwe metgezel heeft Babette er echt door heen gesleept om de soms lange dagen door te komen. Toch hebben ze ook de mooie herinneringen en wat is het dan fijn dat ze vorig jaar op 30 november op de stoep stonden om terug te keren naar die vertrouwde roots van de jaren zeventig en tachtig in de vorige eeuw. Het was ook voor mij een hele bijzondere ontmoeting met twee mensen, die op deze locatie van het landgoed Oude Brunninckhuis hele gelukkige jaren hebben gekend.”
Jan Cremer hield van deze plek om de rust, de natuur en om zijn noabers. Aan één vertelde hij dat hij loog over de locatie waar hij zich bevond en niet Hezingen maar New York aangaf. “Mooi is ook dat hij een ode schreef aan Mieke Schulten, de vrouw van bakker Jan Schulten, bij wie hij eens in de week brood kwam halen. ‘Een zweem van roze trok over haar lieve gezicht als ik de winkel binnenkwam. Een lichte blos’. Aan alles was te merken dat hij hield van deze locatie en van Ootmarsum. “
Niet voor niets heeft Annette op haar landgoed een hoekje ingericht met herinneringen aan Jan Cremer. Naast de Springendalse munten en andere collectie-items van vroeger en natuurlijk deze locatie waar je kunt vergaderen, kunt genieten van heerlijke lekkernijen en vooral van de rust en de stilte. Die plek wist ook Jan Cremer op juiste waarde in te schatten en landgoed Oude Brunninckhuis blijft een blijvende herinnering aan Jan Cremer.
