In deze reeks over jubileumprinsen – en markiezen van respectievelijk de Othmarridders en de Siepeljonkers is het de beurt aan de vierde Jan, die in 1985 gekroond werd tot 22e stadsprins van Ootmarsum. Jan Meijer, gekozen als ras Ootmarsummer, kijkt met veel plezier terug op deze periode. Alhoewel hij eind 1984 in eerste instantie weigerde om prins te worden. Het toenmalige bestuur heeft hem echter overgehaald en daar heeft de jubileumhoogheid tot op de dag van vandaag geen enkel moment spijt van gehad.
Een prachtige ervaring om prins te zijn
Jan Meijer is vanaf 1964 lid van de Othmarridders en maakt vervolgens onderdeel uit van de Technische Commissie. Daar bleef het niet bij, want 10 jaar later, in 1974, nam hij zitting in de raad van elf. Elf jaar later, mooier kan toch niet, werd hij de tweede jubileumprins van de Othmarridders. “Eind 1984 werd mij gevraagd om prins te worden. Ik heb eerst geweigerd, omdat ik mij hiervoor niet geschikt vond. Ik ben geen type die per se op de voorgrond moet treden,” bleek de terughoudende reactie van Jan Meijer op dit verzoek. De top van de Othmarridders gaf het echter niet zomaar op en besloot nog een poging te wagen. “Het toenmalige bestuur vond het heel belangrijk dat de 22e Stadsprins een rasechte Ootmarsummer was met een naam, die iedereen zou kennen.”
Steun van echtgenote Jos Bosch
“Uiteraard vond ik het heel belangrijk dat mijn vrouw Jos er ook achter zou staan. Zij gaf mij de ruimte en vrijheid om het te doen, maar ik moest dit wel zelf willen en beslissen, want ik moest het zelf doen. Ze zou mij steunen, maar kon niet garanderen dat ze overal bij aanwezig zou zijn, omdat ze toen twee delicatessenzaken runde. Eén in Enschede en eentje in Ootmarsum. Dit mocht niet ten koste van haar zaken gaan,” vertelt Jan Meijer.
Drempels geslecht
Jan Bank en Jurgen Lohuis, twee toen nog jonge carnavalsvierders en zwagers, werden zijn adjudanten. Dat betekende een echt Ootmarsums trio.
“Ik heb deze periode achteraf niet willen missen. Ik ben over heel wat drempels heen gestapt, zoals bijvoorbeeld het spreken in het openbaar. Aanvoerder te mogen zijn van zoveel feestvierders en toch ook de verantwoordelijkheid voelen voor alle dansmarietjes en niet te vergeten de hofkapel zorgde voor een prachtige ervaring,” blikt Jan Meijer terug. Het trio hanteerde als lijfspreuk: ‘Nen good’n Siepel löt zich zeen’.
Drukke periode
Na een zwaardgevecht in de arena tussen twee ridders bij hotel Vos werd hij onbetwist winnaar. De prijs die hij ontving: het Prinsschap over Odemarus Veste. Daar stond hij dan, de 22e Stadsprins van Ootmarsum. Prins Jan IV noemde hij zich. Het zou een druk jaar worden, niet alleen omdat de Othmarridders hun 22-jarig jubileum vierden, maar omdat Prins Jan IV grote plannen had met Ootmarsum.
Een doorn in zijn prinselijk oog was de lelijke gevel van de Rabobank. Prins Jan IV stelde voor om de gevels met hout te bekleden. En zie, 21 jaar later werd zijn proclamatiepunt keurig uitgevoerd.
Prins in de Wanne
“In mijn carnavalsregeerperiode is mij altijd bij gebleven dat restaurant de Wanne zijn eerste MICHELIN ster kreeg en Ton van der Maas (mijn oud buurjongen) mij belde om dit heuglijke nieuws mede te delen. Tevens nodigde hij mij en de adjudanten en onze dames uit om hierop te toasten. Ton liet die avond zijn limousine voorrijden bij café Ossenvoort om ons op te halen,” blikt Jan terug op deze onvergetelijke gebeurtenis.
“Wat ook een bijzondere indruk op mij heeft gemaakt was het onthaal op de scholen en hoe trots onze Bas was dat zijn pappie, de Stadsprins , bij hem in de klas kwam en iedereen ook vol belangstelling naar hem keek. In deze leeftijdsfase van je kind of kinderen is dit een geweldige beleving. Ik kan iedereen dit aanraden.” Dat het ook voor een kind of kinderen van het trio een hoogtepunt is, kwam ook nog eens tot uitdrukking in de carnavalsoptocht. Die optocht was ook een mijlpaal voor de Prins. Het was het jaar van de jongeren en daarom mocht Bas, de zoon van Prins Jan IV, naast zijn vader op de Prinsenwagen. Dat leverde twee hele blijde en trotse gezichten op daar bovenop die praalwagen.
Voor het eerst als prins naar Denekamp
Op de jubileumreceptie bij café Pikkemaat werden in die carnavalsperiode aan Wim Essink sr. en aan Toon Heupink de hoogste onderscheidingen uitgereikt: de Zilveren Othmarridder.
Prins Jan IV was de eerste, die op bezoek ging bij noaber Denekamp. Met een bus ging het hele gevolg naar De Kul. Martin van de Kul was Prins van De Köttelpeer’n. Als cadeau kreeg Prins Jan IV een grote bats van Martin ”Zodat…” zei Prins Martin, ”…doe makkelijk bie ’t hoes kas kommen umdat dee stroat bie oe veur de deur d’r helemoal oet lig.” Inderdaad, de Schiltstraat, tijdens deze carnavalsperiode omgedoopt tot Jan Jansstraat, werd net in die tijd totaal gerenoveerd en er lagen overal hopen zand.
Geen sleutel
De nacht van Rosenmontag op dinsdag zal het prinselijke paar niet rap vergeten. Het liep al in de kleine uurtjes en Jan en Jos stonden voor de deur van hun echtelijke woning. Helaas, geen sleutel. Beiden slaakten een paar hier niet nader te noemen kreten, maar het eind van het liedje was dat de Hoogheid met cape een ladder opklom en door een raam zijn woning binnen kon komen. Toen mocht gelukkig ook Jos, zijn vrouw, naar binnen want het was buiten bitter koud.
Dinsdagavond, na het verbranden van de zondebok, werd de Jan Jansstraat weer omgedoopt tot Schiltstraat en was Prins Jan IV weer gewoon Jan Meijer.
Van het ene feestgedruis naar een ander gedruis
“Vrijdag na Aswoensdag vertrok ik direct naar Zuid- Afrika voor een wijnstudie reis. , Ik verviel van het ene feestgedruis in een totaal ander gedruis: de wereld van de apartheid. Samenvattend was 1985 en zeer bijzonder jaar voor mij en mijn gezin,” laat een dankbare Jan Meijer weten.
Het carnaval liet hem na die tijd niet los. Hij bleef lid van de Technische Commissie en trad toe tot de garde van Oud-Prinsen. Daarnaast was hij actief in de Wagenbouwcommissie van de Othmarridders en jureerde als lid van de etalagecommissie de winkels, die hun etalages carnavalesk hadden aangekleed.
En verder zat Jan Meijer tientallen jaren in de Siepeldinsdagcommissie. Maar niet in de schijnwerpers, want Jan functioneert het allerbeste op de achtergrond. Het liefst weer gewoon Jan Meijer!
