Als kind droomde de oud-Ootmarsummer Joost Eertman er al van om te kunnen vliegen als een arend. Vorige week werd zijn jongensdroom bekroond met het Nederlands Kampioenschap Zeilvliegen (deltavliegen) in de bergen van het Sloveense Tolmin.
Joost Eertman, inmiddels inwoner van Oldenzaal, beoefent het zeilvliegen al meer dan 10 jaar, waarvan de laatste 6 jaar als wedstrijdvlieger. Hij is tevens lid van de Nederlandse kernploeg en in voorgaande jaren had hij het podium al in het vizier. Dit jaar pakte Eertman de titel na een 11 dagen durend WK. “Het was een fysiek zware wedstrijd tussen zo’n 50 andere piloten. De totaal gevlogen afstand van het deelnemersveld bedroeg maar liefst 5000 kilometer en we hebben hoogtes tot 2500 meter gehaald. Tijdens een zeilvliegwedstrijd vliegen de deelnemers, door telkens gebruik te maken van de thermiek, elke dag een route van meer dan tientallen kilometers. De afstand is afhankelijk van de weersomstandigheden. De route gaat via vooraf bepaalde gms-keerpunten naar een bepaald doel. Dagelijks worden punten toegekend aan de deelnemers voor de snelheid en de gevlogen afstand. Nederlands kampioen wordt degene, die na elf dagen de meeste punten heeft gekregen,” vertelt Joost Eertman over het wedstrijdverloop.
De bergen rond Tolmin betekende de tweede fase van het kampioenschap. De eerste fase, in juni, werd gehouden op de vliegbasis Deelen waar de deltavliegers met een ultralicht vliegtuigje de lucht in werden gesleept. Voor Joost Eertman en alle andere deltavliegers ligt de uitdaging niet in het platte Holland, maar vooral in de bergen. “Natuurlijk begin je in Nederland om het te leren. Bij Bruinehaar is een lier en verder kan ik in Stadskanaal trainen. In de Duitse Eifel heb ik de eerste vluchten gemaakt en het zeilvliegen werd al gauw een passie. Zo ga je stap voor stap verder en belandde ik in de Alpen. De bergen zijn natuurlijke het ultieme domein van een deltavlieger. Met de kernploeg trainen we met name in Oostenrijk en Frankrijk. Juist in het hooggebergte leer je om optimaal te profiteren van de thermiek, want het is de kunst om zo lang mogelijk in de lucht te blijven. Tijdens de wedstrijden zeilen we niet lukraak door de lucht, maar wordt onze route via keerpunten bepaald. Een groot verschil met Nederland is dat we daar met een hoogte van 1800 meter ‘laagvliegers zijn, maar in de bergen halen we hoogtes tot 2500 meter en meer. Mijn record is rond de 4000 meter en dat vond plaats in Karinthië bij de Weissensee. Dat uitzicht op het berglandschap destijds vergeet ik nooit meer. Deltavliegen geeft vrijheid en je te bewegen als die arend uit mijn jeugddromen geeft een geweldige kick,” laat de kersverse Nederlands kampioen weten.
