Jubilarissen Kamphuis Transport in het zonnetje gezet

‘Het wait er toch nig of….’’  is één van de gevleugelde uitspraken van Paul Kamphuis, die samen met broer Bennie, Frank Groeneveld en Theun Eertman, door directeur Hans Kamphuis van Kamphuis Transport tijdens het jaarlijkse personeelsfeest in het zonnetje werden gezet.
Het was collega Jos Horsthuis, die met een toespraak kwam, waarin prachtige anekdotes uit het rijke transportleven van Kamphuis B.V. waren verwerkt.

Paul en Bennie Kamphuis werden gehuldigd in verband met hun 40-jarig dienstverband. Paul is al wat langer chauffeur dan deze 40 jaar, maar door privé omstandigheden is dat destijds uitgesteld. Bennie bereikt volgend jaar in juli het 40-jarig dienstverband en dan zet hij een punt achter zijn chauffeurscarrière. Een mooie gelegenheid om beiden te huldigen. “De één is meer dan 40 jaar in dienst en de ander iets minder, maar jullie horen in ieder geval bij het meubilair van Kamphuis Transport,” laat Jos Horsthuis in zijn speech weten.

“Paul, ik zag jou laatst aan de Denekamperstraat op de kraan zitten om bomen te laden. Jij zat daar, en ik dacht, dat is jouw ding. Je zag dat je veel plezier in je werk had.” In de beginjaren als chauffeur reed Paul veel met bomen. Spanbanden of touw werd er niet zoveel gebruikt: “Het wait er toch nig of….”, was een bekende uitsprak van deze Kamphuis. In Ermelo ging het ooit een keer mis…….”Het kan d’r dus toch ofwaien….”  Jos Horsthuis: “Wat ook bij Paul past is dat hij het op zijn eigen manier doet. Hij zet een paar grote ogen op, praat luidt en laat de heftruckchauffeur weten hoe er gelost of geladen moet worden en die volgen Pauls opdrachten braaf op. Met Bennie heeft hij ander vlees in de kuip. Kamphuis vlees en die doen het dan toch op hun eigen wijze,” lacht Horsthuis. “Zeg Paul, zat jij onder het rijden een vrachtbrief te lezen of was het een landkaart? Geen goed idee, je krijgt er zo’n rotzooi van auf die Autobahn.”  En bij schades komt Frank Groeneveld in beeld, die het allemaal moet regelen met de verzekering. Frank werd in het zonnetje gezet, omdat hij 25 jaar als planner werkt bij Kamphuis Transport.

“Frank jij bent het hart en het geweten van Kamphuis. Als planner weet je van de hoed en de rand en alles is tot op de minuut nauwkeurig gepland. Een stressvolle baan en als het dan niet loopt, zoals het moet lopen dan zien we je felle gezicht, je sprekende ogen en horen we je schelle, luide stem. ‘Joa, en wat mot ie dan,’ als een chauffeur belt en Frank net drie vervelende telefoontjes te verwerken heeft gehad. Jouw baas Hans had je ook een keer mooi te pakken. Hij kreeg telefoon van de verzekering en die vroegen naar Frank Groenendijk. ‘Frank Groenendijk?’, reageerde Hans, ‘Sorry, die werkt hier niet’ en de verbinding wordt met een keurig ok en doei verbroken. Even later komt Frank naar beneden en Hans laat weten dat er net een vrouw gebeld heeft, die naar Frank Groenendijk vroeg. Onze directeur voegde er aan toe dat deze niet bij Kamphuis werkt. Frank in alle staten, want het is de vrouw van de verzekering waar hij nog het nodige mee moest regelen. Jouw reactie is kenmerkend voor de manier, waarop jij betrokken bent bij Kamphuis Transport,” spreekt Jos Horsthuis zijn waardering uit voor de zilveren jubilaris.

Bennie Kamphuis wordt betiteld als een harde werker met een gevleugelde uitspraak ‘Vaak bu’j te bang’. “Bennie heeft een beetje verstand van auto’s en jaren geleden kroop hij onder de auto om iets te repareren. Of hij heeft de auto niet op de rem gezet of Bennie draaide de verkeerde moeren los, want de auto begon te rijden, terwijl Bennie er nog onder lag. Het herstel duurde even, maar je kunt het nog navertellen en dat zul je straks ongetwijfeld in detail doen. Je hebt het inmiddels bijna 40 jaar vol gehouden bij de firma. Maar, dat wil niet zeggen dat je met de kooiaap de gele paal bij de garage er uit hoeft te rammen. Gebruik je remmen. En ook jij mag je spanbanden gewoon uit de kist onder de trailer halen. Had dat maar gedaan bij de stalen onderdelen van de nieuw te bouwen carnavalshal. Je gooide ze er af bij de Pannenloods in Albergen en dat is pakweg vijftien kilometer te vroeg…..,”  vertelt Jos Horsthuis de volgende anekdote.

De laatste jubilaris is Theun Eertman, die inmiddels 12,5 jaar achter het stuur zit bij de Scania vrachtauto’s van Kamphuis Transport. Voor Theun is het ’s morgens in het donker altijd zoeken naar zijn truck. “Ze liekt ok zo op mekaar in het doonker met die gelle kleur.” Dus Theun loopt met de sleutelbos te rammelen, drukt op de knop, totdat de lampen van zijn truck beginnen te knipperen. “Doar steet he wa”.  Theun Eertman zit het liefst op de weg. ’s Maandags vroeg weg en ’s middags lossen in Zuid Duitsland. De volgende dag kan hij het rustig aan doen, maar zo zit Theun niet in elkaar. Achter het stuur en gaan met die banaan. Je geniet van je vak en hopelijk blijft je dat nog lang doen, want je moet nog wel een paar jaar,” sluit Horsthuis zijn toespraak af.
Vervolgens is het directeur Hans Kamphuis, die waarderende woorden heeft voor de jubilarissen en hen feliciteert. “Jullie zijn goud waard en het is meer dan terecht dat je nu even in de spotlights staat. Kamphuis Transport is heel blij met jullie en vooral de betrokkenheid, de inzet, de eerlijkheid  en de humor kan ik heel erg waarderen. Dit personeelsfeest is een prima gelegenheid om stil te staan bij deze jubilea. Ook jullie vrouwen wil ik graag betrekken bij deze hulde, want zij zorgen thuis dat alles geregeld is en jullie de weg op kunnen. Samen met de collega’s maken we er een mooi feest van en ik wil iedereen bedanken voor jullie inzet om ons bedrijf op de kaart te blijven zetten,” geeft Hans Kamphuis zijn waardering voor de jubilarissen, hun aanhang en het personeel dat Kamphuis Transport letterlijk en figuurlijk rijdend houdt.