Op 10 september 1945, dus een paar maanden na de Tweede Wereldoorlog, werd de kegelclub ‘Ons Genoegen’ opgericht. Een twaalftal middenstanders zocht een paar uurtjes voor zichzelf om de beslommeringen van elke dag naast zich neer te leggen. Kortom: ‘Een avondje uit’. Nu 75 jaar later is het voor de huidige leden van ‘Ons Genoegen’ nog steeds een avondje uit, maar net als de eerste kegelavond in 1945 wordt er fanatiek gekegeld.
Ben Olde Meule, Willem Heisterkamp, Marinus Schulten, Johan Wilms, Hendrik Stroot, Henk Tenniglo, Bernard Sleiderink, Hendrik Hesselink, Harry Buyvoets, Herman Broekhuis, Frans Blokhuis en Bennie Blokhuis waren de mannen van het eerste uur. De kegelavonden werden gehouden bij hotel Blokhuis-Rolink. In die eerste jaren runden Frans Blokhuis met zijn moeder. Vervolgens zwaaide Ben Blokhuis de scepter over dit hotel dat een vaste waarde verwierf in de Siepelstad en nu bekend staat als ‘De Landmarke’. In die beginjaren was er de trouwerij van Frans Blokhuis en dat leverde een uniek plaatje op.
Het bruidspaar Frans Blokhuis en Santje Sanderink wordt omringd door leden van kegelclub “Alle Negen” of “Ons Genoegen“.met hun vrouwen. De bruidegom was lid van deze club. Het cadeau voor het bruidspaar (geld) zat verstopt in de kegels en de bal. De maat van de kegels was precies geschikt voor een oude rijksdaalder. Trefwoord specifiek: trouwfoto, vlnr voor gehurkt Jenske Wilms, mevr. Wilms, Hennie Aarnink, Jo Aarnink-Austie, Hendrik Stroot, mevr. Stroot, vlnr staand Annie Buijvoets-Steinmeijer, Harrie Buijvoets, Ben Blokhuis, Marietje Blokhuis, Willem Heisterkamp, Marie Heisterkamp, mevr. Brookhuis (“Timmusboer”), bruidegom Frans Blokhuis, bruid Santje Sanderink, Brookhuis (“Timmusboer”), Riek Schulten-Boomars, mevr. Hesselink-Morsink, Marinus Schulten, Hendrik Hesselink (kapper), Bernard Sleiderink (“Spölman”), mevr. Olde Meule, Ben Olde Meule
Ons Genoegen staat voor gezelligheid, ontspanning en serieus kegelen
Ons Genoegen is een echte vriendenclub. Vanaf het begin werden er duidelijke spelregels gehanteerd en de vereniging kreeg ook statuten. “Wat dat betreft is er in die 75 jaar niet echt veel veranderd,” blikt Martin Koster terug. “Uit overlevering weet ik dat in die beginjaren gekegeld werd op één baan. De club ‘huurde’ jonge jongens in, die voor een knaak per avond de kegels rechtop zetten. In onze tijd gaat het allemaal automatisch en moet je hooguit naar de plek van de kegels om een bal een duw te geven of de kegels uit de knoop te halen. Onze kegelavond kenmerkt zich door veel gezelligheid. Het is ontspannend, maar we kegelen serieus. Tussendoor wordt er gezellig gekletst en worden de nieuwtjes uitgewisseld, maar ook vaak herinneringen opgehaald uit vroegere tijden. We kennen een nazit, en dan knobbelen we altijd.”
Gouden kegeltje
De resultaten van de leden van Ons Genoegen worden tijdens de kegelavond nauwgezet bijgehouden. Ieder nieuw lid, die voor het eerst na vijf beurten alle negen kegels omgooit en dus 45 punten behaalt, ontvangt een gouden kegeltje. “De kosten van een dergelijk kegeltje worden bepaald door de op dat moment geldende goudprijs. Ben Damink wist in december 1988 in vijf beurten alle kegels om te gooien en dat gouden kegeltje had een waarde van 169 gulden. We hebben ook wel eens een kegeltje van goud voor 51 gulden gekocht,” vertelt voorzitter Martin Koster, die dit allemaal terug kan halen dankzij een perfect bijgehouden schrift/telboek. Uit dat schrift is duidelijk te herleiden dat Henk van der Maas de laatste is die in 2006 het ‘duurste’ gouden kegeltje veroverde. De prijs bedroeg 85 euro.
“Jantje’’
“Op een avond kunnen we in totaal 270 punten gooien. Ben Damink behaalde in 2007 244 punten en ook dat staat genoteerd in het telboek. Zo houden we dat van alle leden nauwkeurig bij. Normaal zijn we altijd met ons twaalven, maar als er iemand niet is dan noemen we deze persoon ‘Jantje’. Aan het begin van de avond maken we twee partijen, ongeveer van dezelfde sterkte om het spannend te houden. ‘Jantje’ krijgt dan een bepaald aantal punten en steevast is er wel iemand, die daar bezwaar tegen heeft. Dat is het spel dat er gespeeld wordt, en met de nodige steken onder water, wordt het puntenaantal altijd geaccepteerd,” lacht Martin Koster.
De leden tijdens het vijftigjarig bestaan
Verhuizing naar de Molenberg
In 1999 verdwenen de kegelbanen bij Blokhuis-Rolink om plaats te maken voor een zwembad. Ons Genoegen moest verhuizen, nadat het vier jaar daarvoor nog een grandioos vijftigjarig bestaan had gevierd op deze vertrouwde thuislocatie. Wedstrijden tegen collega verenigingen vonden daar plaats in het kader van het gouden jubileum. “Jan Smellink was destijds voorzitter en met een viering in de kerk, een heerlijk ontbijt na die tijd en vervolgens een receptie, een toernooi met andere clubs en een grandioze feestavond hebben we dit vijftigjarig jubileum luister bij gezet. Vier jaar later bleek dat we ons thuishonk moesten verlaten. We hadden eigenlijk geen keuze, want Tilligte zat vol op maandag. De Molenberg was op de maandag gesloten, maar na wat heen en weer gepraat wilden zij er wel een koelkast neerzetten, zodat we onszelf konden ‘bedienen’. De koelkast staat er nog steeds en ook andere kegelclubs maken daar dankbaar gebruik van. Gelukkig zorgen de broers Luttikhuis voor een warme hap en zijn ze heel gastvrij, waardoor we ons daar altijd thuis voelen,” vertelt Martin Koster.
Vriendenclub met twaalf leden
Het bijzondere aan Ons Genoegen is dat de club altijd uit twaalf leden heeft bestaan. Misschien nog wel meer opzienbarend is het gegeven dat de club tot nu toe ‘slechts’ 41 leden heeft gekend in al die 75 jaren. Het is een sport, die men tot op hoge leeftijd kan beoefenen, dat mag duidelijk zijn. “Veel leden zijn dan ook tientallen jaren lid en er is dus weinig verloop. Men ‘verlaat’ de club, omdat men te oud is om nog te kunnen kegelen en in een aantal gevallen is ook het overlijden een factor. Het geeft wel aan dat men echt trouw is aan de club en dat er dus veel plezier is en blijft om te kegelen. Nieuwe leden worden voorgedragen en toegelaten als de rest met algemene stemmen haar goedkeuring heeft gegeven. Een nieuw lid moet dus echt passen bij de rest van de leden en tot nu toe is dat altijd gelukt,” aldus Martin Koster.
Ingetogen feest
In deze Coronatijd kan er niet uitbundig worden gefeest. De jaarlijkse fietsdag is niet door gegaan en dat geldt ook voor het jaarfeest waar de echtgenotes van harte welkom zijn. “Door het Covid-19 virus moeten we de festiviteiten aanpassen. Eens in de vijf jaar hebben we altijd een groter feest en zeker nu we 75-jaar bestaan moet dat een extra reden zijn om het te vieren. Dat zit er nu echt niet in. We hebben afgesproken om de geplande jubileumactiviteiten door te schuiven naar volgend jaar. We hopen dat we dan de Coronatijd achter ons te hebben. Ondertussen kegelen we weer iedere maandagavond. Dat voelt goed, ondanks dat we allerlei maatregelen hebben moeten nemen. De gezelligheid straalt er van af en de onderlinge strijd is ontbrandt. Kegelen is absoluut geen saaien sport en met een vriendenploeg lukt het steeds weer om iedere kegelavond tot een succes te maken,” besluit Martin Koster.
De huidige leden van Ons Genoegen: van links naar rechts boven: Martin Koster, Henk Schuurman, Harrie Steinmeijer, Henk Heerink, Ben Damink, Henk Ossenvoort en Jan Wiegink. Knielend van links naar rechts: Jan Wilbers, Jan Steghuis, Johan Meijer, Jan Damink en Hans Roozendaal.
