Herkenbaar, diepgang, vol humor, ongedwongen, sfeervol en knus. Een aantal karakteristieke typeringen voor het Keistenengala in Agelo. Het was aan alles te merken dat de zaal volop genoot van al datgene wat in hoog tempo op de smalle bühne werd gebracht.
Met het enthousiasme van spreekstalmeester Theo Scholte Lubberink was het ook steeds een feestje om de diverse programmaonderdelen aangekondigd te krijgen. Maar ook als de artiesten hun welverdiende applaus kregen was de presentator er om aanvullende informatie te geven. Dat het Keistenengala uitgegroeid is tot een aansprekend evenement in de regio bewijst ook de aandacht, die TC Tubantia aan dit gala gaf. Normaal gesproken gaf de krant ruimte aan dit Agelose gala met een foto en een summiere tekst. In 2020 is alles anders en kregen de Agelose artiesten en iedereen, die erbij betrokken is, de credits voor een al jarenlang gala op een hoog niveau.
Sommige bezoekers waren al 11 tot 12 uur voor aanvang van de kaartverkoop aanwezig om toch maar in het bezit van een entreebewijs te komen. Barbecues stonden er op de plas van camping de Haer om de wachttijd te doden met gebakken eieren of een speklap. Men heeft er dus veel voor over om erbij te zijn en dat zegt dus al heel veel.
Gijs Aarnink en Wessel Vrerink hadden de moeilijk taak om als eerste te beginnen. Maar met hun ode aan de Ridder werd de toon gezet. Ridder Daan ter Horst is een voormalig Waterpönske uit Tilligte, terwijl Roy Nieuwe Weme Opperslepper is geweest van de Hènige Slepvèènt. Dat werd breed uitgemeten en dus kreeg het ABC, de Agelose Benoemingscommissie, er ook nog even ‘van langs’. De Hènige Slepvèènt periode van Roy werd als stage betiteld, die direct na het bekend worden van zijn adjudantschap uit alle Hènige Slepvèènt apps werd gegooid. En volgens Gijs en Wessel stond HSV, de gebruikte afkorting voor Hènige Slepvèènt, voor Hengelsportvereniging Oud Ootmarsum. Het hoort bij het carnaval en naderhand kan iedereen gewoon een biertje met elkaar drinken. Ridder Daan was het import kearlke. Geheel passend bij deze sketch was Gijs Aarnink in de kledij van de Hènige Slepvèènt en Wessel Vrerink een Waterpönske. Een mooi begin dat vervolgd werd met het eerste optreden van de Keisteenzangeressen. Annemarie Stevelink, Rolinde Pikkemaat, Ellen Haarhuis en Carien Oude Lashof vroegen zich af of het Keistenen thema ‘Boerderij’ wel bij de ridder en de adjudant past. ‘Könt ze melk’n’ luidde de titel en met veel overtuiging werd dit lied gebracht.
Tim Stevelink en Monique Wiegink vertolkten hun nieuwe bedrijf ‘Keesboer relatietherapie’. Deze beide artiesten waren heel goed op elkaar ingespeeld en dankzij hun bureau werden er de nodige relaties ‘op losse schroeven’ gered of in ieder geval belicht. Ze zorgden ook voor nazorg door betrokken te blijven, dus niet uit nieuwsgierigheid…………
En dan komt er een nummer met veel diepgang. De Keisteenzangeressen zingen ‘Heanig An’ op het de melodie van het prachtige Rollercoaster van Danny Vera. Een indrukwekkend betoog om de steeds meer toenemende intolerante reacties op social media een halt toe te roepen. Loepzuiver en goed op elkaar ingespeeld zongen ze dit lied op een aangrijpende Twentse tekst.
Kees Schutte en Sietse Arens verzorgden het onderdeel ‘Dit was het nieuws’. Het mooie van deze presentatoren van het Agelose nieuws is dat Sietse Arens vorig jaar nog deel uitmaakte van de Playbackgroep en in 2020 op een hele volwassen, zelfbewuste wijze met Kees Schutte deze act bracht. Ze lieten zich ondersteunen met prachtige filmpjes, reageerden daar alert op en zo werd het een prachtig debuut voor Sietse Arens en kan dit duo in principe nog jaren mee.
Evi Droste, Daniek Scholte Lubberink, Myrthe en Bente Scholten Linde, Loes Stevelink en Silke Scholten overtuigden als Dansmarietjes met prachtige dansen. Wat een dynamiek lieten zij zien en eigenlijk jammer dat ze besloten met ‘Game over’, want het publiek vond het prachtig hoe deze Agelose meiden over de krappe bühne zwierden en dat allemaal dankzij de bezielende leiding van Jeske Groothuis. En dan krijgt het publiek op de eerste avond te horen dat de één naar Zuid-Afrika gaat en op zaterdag de volgende op wintersport. Niemand maalt daarom, het is jammer, maar in Agelo wordt dat geaccepteerd.
Hoe mooi was ook de bijdrage van Erik Wiegink, Koen Damink en Marcel Oude Voshaar. Zij belichtten een zeer actueel thema en ook zeker in Agelo en dat is de stikstof, de PFAS en de leefbaarheid op het platteland. Wat dat laatste betreft konden ze wel waardering opbrengen voor het plan van de familie Schröder om op hun erf vijf woningen te bouwen. Een Blaricumse dame kwam er zelfs op af, maar die werd afgeschrikt met de argumenten dat er veel stikstof en PFAS werd aangetroffen in Agelo en maar weinig zuurstof. Makelaar Frank Morskieft moest met de billen bloot en dat gaf ook wel aan dat men in Agelo ‘gewoon’ wil blijven. De drie boeren zaten in de Mariakapel en hun uitspraken richting God als ‘Het wordt steeds gekker, straks komen we bij U met de trekker’ en ‘God is met de VUT’ spraken boekdelen. Immigratiedruk noemden ze het en daarbij werden maar even in vlot tempo de namen genoemd waar dat allemaal speelde. Hun boodschap dat er zorg is voor de toekomst van Agelo was ook duidelijk. “We zijn verlegen om jonge leu, en het gaat ons om ons schooltje. We hebben mensen nodig, die echt betrokken zijn bij ons Agelo. Wat hebben wij genoten van het schooltje. Met name de vrije woensdagmiddag, daar keken we echt naar uit,” bleek het relativerende in deze sketch. En PFAS hoeft geen probleem te zijn: Perfect florerende Agelose Stront.
Daarna was het pauze, waarna de Keisteenbloazers hun mogelijkheden muzikaal mochten etaleren. Een grote groep blazers en een aantal trommelaars brachten de zaal direct weer in de stemming. Daarna volgde de trekking van de loterij en zeker op de avond met vertegenwoordigers van het college leverde dat de nodige lachsalvo’s op.
Om de zaal nog meer in de stemming te brengen werd daarna de Playbackgroep het podium opgestuurd. Silke Hampsink, Daan Hulsmeijers, Jasper Brons, Jurre en Dirk Stevelink zorgden voor een prachtig onderdeel met aansprekende nummers met Rudy Hampsink als ‘leermeester’. ‘De boer dat is de kearl’ bleek de afsluiting. Heel goed over nagedacht en dus passend in het geheel.
In ’n achteroet werd gebracht door Sam ten Oever en de broers Hijn en Boet Arens. Ook zij komen uit de kweekvijver van de Playbackgroep en dan is het gewoon heel knap hoe ze er staan. Er ging wat mis in de tkest, maar de ene broer hielp de andere en dus kwamen ze er samen uit. Dat kan allemaal, want er staat geen enkele druk op in Agelo. Tenminste zo lijkt het. Deze drie jonge knapen kwamen tijdens het boerenprotest niet uit in Den Haag, maar door een gemiste afslag in Amsterdam. Wat een humor in deze sketch en mooi dat een stadse jongen gecombineerd werd met het nuchtere van het platteland.
Charlott Rikkink en Sandra van der Aa vertolkten de Yoga Matties. Een dergelijke titel lijkt alleen maar in Agelo bedacht te kunnen worden. De beide meiden zorgden voor veel humor. Het rustige inademen en gevolgd door het ‘oetpoesen’ kwam steeds terug. Ze waren goed op elkaar ingespeeld. De timing was zelfs perfect en tekstueel haperden ze geen enkel moment. Charlott kwam weer in balans en ook dat karakteriseert dit Agelose gala. De balans is er volledig.
Opnieuw waren er de Keisteenzangeressen.
Met een straathofmedley en met presentator Theo Scholte Lubberink hadden ze negen Agelose thema’s gekozen. Theo sprak deze uit in rijmvorm, waarna de zangeressen dit accentueerden met verschillende aansprekende liederen op een prachtige Twentse tekst. De hulde aan de Knipclubdames sprak iedereen aan, de verlihting aan de Dusinksweg kwam ter sprake, Ben Damink die naar Ootmarsum verhuist, maar die ze in Agelo nooit helemaal kwijt zullen zijn en het te hoap nöw ’t doan, ie Könt het nich alleen
Na afloop bleek dat een aantal zangeressen, the Voice of Aoagel’ wil stoppen. Dat zou echt heel spijtig zijn, want hun bijdrage zorgt voor iets extra’s aan het Agelose gala. Een goede stem, een prima timing en uitstekend op elkaar ingespeeld. Dus niet stoppen……….
Rob en Bert Damink namen de afsluiting van dit ‘gouden’ gala voor hun rekening. Op onnavolgbare wijze vertelden zij over hun belevenissen als papa’s. Deze jongs van de Nijboer hadden zelf hun bijsluiter voor kinderen op papier gezet. Hun ‘autobiografische’ bijdrage hoe zij hun gezinsleven beleefden sprak helemaal tot de verbeelding van het publiek. Heel herkenbaar en vol met humor. Hoe ze verhaalden dat ze door hun moeder voor het eerst naar de Peuterspeelzaal werden gebracht. “Er waren meer ouders met kinderen, maar de pa of de ma kwam alleen naar buiten en dat vonden we niet prettig. We zijn gebleven. Toen we weer opgehaald waren door ma, vertelde ze dat ze gewoon thuis was geweest. Dan hadden wij ook wel thuis kunnen blijven,” was het antwoord van de Damink kinderen. En z\o ging het maar door met deze beide Daminks, die met veel overtuiging en met veel humor hun buut brachten. Een afsluiter, die dit gala verdiende. De Keistenenzangeressen besloten het gala met hun laatste lied op de melodie van The Pianoman. Zij brachten een ode aan alle medewerkers voor en achter de schermen. En vervolgens klonk het Aogel op hartverwarmende wijze door de knusse kantine van camping de Haer.
De artiesten brachten hun bijdrage met overtuiging, maar ook de regie, , de schmink, de geluidstechnici, de galacommissie en de nog jonge toneelknechten vervulden hun rol met verve.
Gelet op de nog jonge artiesten kan het gala van Agelo nog jaren mee en dus zijn er in de komende jaren nog genoeg mogelijkheden om dit alles in te lijsten. 2020 wordt in ieder geval in goud ingelijst.
Foto’s Coen van de Rakt
